Από όσο ξέρω εσύ και ο Sniper βγάζεται φλύκταινες όσον αφορά το περπατητό. Για κάνα καρτεράκι τσίχλας και φάσσας σε σημεία που τα πουλιά να τα βλέπεις από τα 200 μέτρα, δεν διαφωνώ ότι μπορεί και να κάνει ένα τέτοιο κοντάκι. Αν και επειδή έχουμε κυνηγήσει μαζί δεν θυμάμαι να είχε τετοιο κοντάκι το όπλο σου. Όπως επίσης και του Angelo 40 που δεν τον ξέρω τον ανθρωπο αλλά από τις φωτογραφίες που είχε βάλει, δεν θυμάμαι το κοντάκι του να ήταν σαν και αυτό τις φώτο.
Η αληθεια ειναι οτι ειμαι λατρης του “καρτεριου” (εξανθηματα δεν βγαζω).Αυτο δεν σημαινει οτι με την παρεα που θα παω για κυνηγι αν προκυψει θεμα “περπατητου” δεν θα συνδραμω.
Η δευτερη αληθεια ειναι οτι απο τοτε που φτιαχτηκε το “σκοπευτικοκυνηγετικο” κοντακι μου,εχω αφησει στην ακρη δυο καραμπινες.
Με οση ευκολια κυνηγω στο καρτερι με το κοντακι αυτο,με αλλη τοση ευκολια κυνηγω και στα περπατητα.Αν δεν δοκιμασεις,η αληθεια ειναι οτι γνωμη δεν μπορεις να εκφερεις.
Η ευκολια που μου προσφερει το κοντακι αυτο καθως και στο να κανω σταθερες επωμισεις,ειναι το κατι αλλο.Τα χερια πλεον κανουν “μηχανικη” κινηση.
Τεςπα,δεν θα προσπαθησω να πεισω για κατι που εγω θεωρω “αυτονοητο” και καποιος αλλος οχι,αλλωστε προσωπικες αποψεις εκφραζει ο καθεις εδω μεσα,αλλα πριν καμποσα χρονια ειχα και εγω τις ιδιες αποψεις οπου με τον καιρο αναθεωρησα πολλα πραγματα συναναστρεφομενος στον χωρο των σκοπευτηριων.
Παραθετω μια φωτο οπου απεικονιζονται δυο κοντακια,το δικο μου και του Αγγελου.
