[paggosb]

paggosb στις 25 Φεβρουαρίου 2013 στις 20:57 #411776

Καλησπέρα. Ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχουν προγραμματισμένες δοκιμασίες ή αγώνες για το επόμενο διάστημα. Επίσης θα ήθελα τη γνώμη του Steel (ως κριτής αλλά και πολύ καλός γνώστης σκύλων της φυλής) για την απαγόρευση του κοψίματος της ουράς κι ακόμα περισσότερο της εισαγωγής σκύλων με κομμένη ουρά. Πόσο ουσιαστική η ανάγκη για κομμένες ουρές;

Υποθέτουμε πως ένας σκύλος μπαίνει με πάθος στα βάτα για να απορτάρει μια μπεκάτσα. Βγαίνοντας είναι καταματωμένος σε όλο του το σώμα και στην ουρά. Πως προστατεύεται περισσότερο αν η ουρά είναι κομμένη; Αφού είναι κατατρυπημένος παντού. Μήπως η ουρά, παρόλο που τραυματίζεται όπως και το υπόλοιπο σώμα, είναι πιο “επιρρεπής” σε μολύνσεις και αποτελεί ευαίσθητο σημείο του σώματός του για τον σκύλο; Από την άλλη, τι θα γίνει με όσους θελήσουν να δοκιμάσουν τον σκύλο τους στη Hegewald; Δε θα μπορούν επειδή δε θα έχουν κομμένη ουρά οι σκύλοι τους ή θα… συλαμβάνονται κατά την έξοδό τους από τη χώρα για κακοποίηση ζώου που φέρει κομμένη ουρά;

Μήπως υπάρχει καμιά εξέλιξη ως προς αυτό το θέμα;

 

(Steel, σου έχω στείλει μύνημα με κάποιες επισημάνσεις – απορίες.)

 

Βασίλης

Κ.Σ. Λιβαδειάς

 

 

 

[paggosb]

paggosb στις 23 Ιανουαρίου 2013 στις 23:50 #405296

 

Επειδή διακρίνω κάποιες ελαφριες ανασφάλειες (από την περιγραφή σου) οι οποίες μπορεί να προέρχονται από τον τρόπο που εζησε την προηγούμενη ζωή τους (οσο σύντομή και εαν ήταν), ήτε γεννετικές (πράγμα ποιο δυσκολο αλλά πάντα πιθανό)

 

Ο σκύλος ζούσε σε ταράτσα, σε “κλουβί” με σπιτάκι μέσα, παρέα με τη μάνα του και τα αδέρφια του. Το κλουβί ήταν χωρισμένο στη μέση και στο διπλανό χώρισμα υπήρχε ένα θυληκό σέττερ. Όταν τον πήρα εγώ, είχε μείνει αυτός και ένας αδερφός του. Αφού τον έφερα σπίτι μου, τις επόμενες μέρες παρατήρησα σημάδια από παλιές δαγκωνιές στη μούρη του. Μήπως δέχτηκε επίθεση από το σέττερ; Ή από τη μάνα του; Μήπως κάποιο τέτοιο επεισόδιο προκάλεσε ανασφάλειες; Ίσως… Μια άλλη λεπτομέρεια που ίσως έχει τη σημασία της, είναι πως όταν τον πήγα πρώτη φορά στον κτηνίατρο, παρατήρησε πως οι κυνοδοντές του μαρτυρούσαν μεγαλύτερη ηλικία και συγκεκριμένα μου είχε πει πως αυτή η ανάπτυξη εμφανίζεται κοντά στον έκτο μήνα. Το κουτάβι όμως τώρα είναι έξι μηνών. Μήπως αυτό σχετίζεται με αυτό που γράφεις στο τέλος του μυνήματός σου για τις  γραμμές αναπαραγωγής; Φαντάζομαι στην αναπαραγωγή αναφέρεσαι όταν λες κλειστή γραμμή.

 

την όποια εκπαίδευση προσωπικά θα την ανέβαλα, μέχρι να έχω στα χέρια μου ένα σκυλο με αυοπεποίθηση, η παραμικρή πίεση επιδεινώνει κάποια πράγματα.

 

Θα ακολουθήσω τη σύμβουλή σου άμεσα. Ίσως να πιέζεται και να μην το καταλαβαίνω. Νομίζω πως έχουμε μια μικρή απόσταση μεταξύ μας. Ακόμα κι όταν τον χαϊδεύω και του μιλάω γλυκά και ήρεμα, τον νοιώθω λίγο συγκρατημένο.

 

Οι γονείς του έχουν περάσει κάποια δοκιμασία (εαρινή κλπ)??? (ΟΧΙ Α.Κ.Ι εκέι ο ελένχος του χαρακτήρα είναι πολύ χαμηλού επιπέδου) είναι πολύ βασικό, όπως βασικό είναι να ξέρεις έαν έχεις «κλειστή» γραμμή, τα «κλεισίματα» δημιουργούν «αστάθειες» στον χαρακτήρα όταν δεν υπάρχει πραγματική γνωση στις ιδιαιτερότητες των προγόνων που «κλείνουν». πχ «κλεισίματα» σε εξαιρετικό σκύλο (και έχουν γίνει αρκετά) και με κάποιους «ψιλοπροβληματικούς » αλλους προγόνους , δίνουν στην ίδια γεννα -εξαίρετα και εκτός τύπου σκύλια. Αυτά είναι γνωστά στους ασχολούμενους.

 

Δεν γνωρίζω σχετικά. Για τη γραμμή θα μάθω ρωτώντας τον ιδιοκτήτη; Ή φαίνεται από το πεντιγκρί;

 

Σε ευχαριστώ για όλες τις πληροφορίες που μου δίνεις.

 
Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδειάς

 

[paggosb]

paggosb στις 23 Ιανουαρίου 2013 στις 00:49 #405056

Κατ’ αρχάς να σε ευχαριστήσω για όσα έγραψες αλλά και για τις συμβουλές σου ειδικότερα. Πιθανολογούσα πως ενδεχομένως η συμπεριφορά του να υπακούει στις γενικότερες καταβολές της φυλής άρα να είναι φυσιολογική και αναμενόμενη αλλά  αφού δε γνώριζα τέτοιες λεπτομέρειες για τα ντράχτχααρ, φοβόμουν το χειρότερο πως δηλαδή απέκτησα ένα άτομο προβληματικό. Ευτυχώς με καθησύχασες!

Βλέπω πως η ψυχολογία, ειδικά για τη συγκεκριμένη ράτσα, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Αυτό μάλλον καθιστά καθοριστική τη συμπεριφορά μου απέναντί του. Κι εδώ ξεκινά ο φόβος του λάθους. Γιατί ενώ αναγνωρίζω πως η ωρίμανσή του θα έρθει μετά την ηλικία των δύο ετών γενικότερα, αυτό το διάστημα είναι αρκετά μεγάλο και οι πιθανότητες λαθών (εκ μέρους μου) είναι αυξημένες. Περιγράφεις μια φυλή που η ψυχολογία της επηρεάζεται έντονα από τα ερεθίσματα που παίρνει. Ένας άπειρος ερασιτέχνης κυναγωγός όπως εγώ, μάλλον δε θα αποφύγει τα λάθη. Το ζήτημα λοιπόν είναι τα λάθη αυτά να μην είναι τέτοια που θα μπλοκάρουν το ταλέντο και τις ικανότητες του σκύλου ούτε, ακόμα χειρότερα, να του δημιουργήσουν ψυχολογική αστάθεια και ανισσοροπία.

Δε θα ξεχάσω τα σκυλιά του Δημήτρη του Κρητικού και του Νίκου του Αυγερινού στην τελευταία DIANA. Γλυκύτατοι χαρακτήρες, πολύ ήρεμα ζώα. Με κοίταζαν στα μάτια  και μου θύμιζαν το βλέμα του αδικοχαμένου Σέττερ μου. Θυμάμαι, όταν ο Νίκος ο Αυγερινός μου απαντούσε στις απορίες μου για τα ντράχτχααρ, εγώ χάϊδευα το λαιμό του σκύλου του που με κοίταζε στα μάτια εισπράτοντας με ικανοποίηση  τα χάδια μου. Το συναίσθημα εκείνης της μεταξύ μας επαφής μάλλον διέλυσε τον όποιο δισταγμό μου για τη συγκεκριμένη ράτσα.

Θέλω λοιπόν να βοηθήσω το μικρούλη να μεγαλώσει με ασφάλεια και αγάπη. Δεν θέλω να τον πιέσω ούτε όμως και να τον αφήσω να βρει το δρόμο του μόνος του. Μάλλον θα τον βγάζω μόνο του πλέον για όσο καιρό χρειαστεί ώστε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Θα δοκιμάσω το κόλπο με το περιστέρι.  Δεν το έχω ξανακάνει και έχω τις εξής απορίες: 1) το μάθημα περιορίζεται αυστηρά στο να εξάψω την περιέργεια του σκύλου κι αυτός να τρέξει και να το πιάσει ή πρέπει μετά από κάποιες πετυχημένες επαναλήψεις να ακολουθήσει και πυροβολισμός του πουλιού ή πυροβολισμός κατά τη διαδικασία του μαθήματος;  2) πόσες “επιτυχημένες” επαναλήψεις είναι καλό να γίνονται ώστε να μην κουραστεί ή και βαρεθεί ο σκύλος; 3) μπορώ να κάνω κάτι αντίστοιχο και με κουνέλι, βοηθάει;

 

Κάθε βράδυ τονπάω μια βόλτα στηνπόλη γύρω στα 45΄ με 50΄.Τον πρώτο καιρό φοβόταν ανθρώπους, τυχαία σημεία στηνπόλη (π.χ. τμήμα ενός συγκεκριμένου πεζοδρομίου) και… καπάκια υπονόμων!!! Όταν πέρναγαν άνθρωποι στο δρόμο στήλωνε τα πόδια και κρυβόταν πίσω μου και στα σημεία που κάτι απροσδιόριστο τον τρόμαζε, απλά δεν πέρναγε από εκεί. Όσο για τα καπάκια, δεν πάταγε πάνω τους με τίποτα. Τώρα το μόνο πρόβλημα έχει να κάνει με ανθρώπους που θέλουν να τον πλησιάσουν, να του μιλήσουν ή να τον χαϊδέψουν. Φοβάται. Οι υπόλοιπες φοβίες έχουν ξεπεραστεί. Η βόλτα λοιπόν γίνεται συνδυαστικά με μαθήματα ως εξής:

Ξεκινάω χωρίς λουρί για το πρώτο 10΄- 15΄, αφού η περιοχή μου επιτρέπει να το κάνω με ασφάλεια για το σκύλο. Σε αυτό το διάστημα τον έχω χαλαρό και του πετάω ένα μπουκαλάκι πλαστικό με λίγο νερό (για να έχει λίγο βάρος) για απόρτ. Δεν του κάνω πολλές επαναλήψεις μη βαρεθεί. Όλο αυτό γίνεται σε ένα πάρκο δίπλα στο σπίτι μου. Στη συνέχεια του βάζω το λουρί και μπαίνουμε μέσα στην πόλη, στο πεζοδρόμιο και κάποιες φορές στο δρόμο να έχει άμεση επαφή με οχήματα. Κατά διαστήματα τον έχω χαλαρό να προπορεύεται όσο του επιτρέπει το λουρί (δεν το τραβάει ώστε να με “σέρνει”) και κατά διαστήματα τον έχω δίπλα μου στο “μαζί”. Σκόπιμα στέκομαι σε καμιά βιτρίνα (ή σε ΑΤΜ) και τον βάζω στο “κάτω” ώστε και να το μάθει και να το κάνει παρατεταμένα. Άλλες φορές κάθεται μετην πρώτη άλλες φορές πρέπει να του κατεβάσω τα καπούλια για να κάτσει. Πάντως κάθεται. Θεωρώ πως είναι πάρα πολύ νωρίς για να εκτελεί με ένα παράγγελμα μόνο όπως και να μένει πάρα πολύ ώρα στο “κάτω”. Αυτά τα τελευταία τα δουλεύω και την ώρα του φαγητού. Του ζητάω να κάτσει, να ακουμπήσω πιο πέρα το φαγητό του, να περιμένει λίγο και όταν του δώσω εντολή να πάει στο πιατάκι του. Σε αυτή τη διαδικασία το’ χει πιάσει το κόλπο και κάθεται σχεδόν πριν του δώσω την εντολή “κάτω”. Η πλάκα είναι όταν του ζητάω να μείνει έτσι μέχρι να ακουμπήσω το πιατάκι του πιο πέρα και να πάει  μετά από εντολή μου να φάει. Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα το κάνει μετά την τρίτη τέταρτη προσπάθεια, αφού καταλάβει πως δεν υπάρχει περίπτωση να τον αφήσω να φάει.  Και η επιβράβευσή του εκτός από το φαΐ, είναι και γλυκόλογα με χαδάκια όσο αυτός επιτίθεται στο φαγητό του.

Για τη σχέση του με το νερό, όπως είπα και στον Kaliston, λόγω εποχής δε θέλω στην ηλικία του να ρισκάρω ένα κρυολόγημα. Έτσι δεν έχει καμία σχετική εμπειρία. Αυτά λοιπόν. Αν στα παραπάνω βλέπεις λάθος συμπεριφορές, δικές μου ή του σκύλου μου, σε παρακαλώ να το επισημάνεις. Ευχριστώ και πάλι για το χρόνο σου.

 
Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδειάς

 

 

 

[paggosb]

paggosb στις 21 Ιανουαρίου 2013 στις 17:45 #404745

Παρακολουθώ την ενδιαφέρουσα συζήτηση και θα ήθελα να ενημερώσω πως στην ενότητα των Ντράαχτχαρς, έχω υποβάλει κάποιους προβληματισμούς σχετικά με το κουταβάκι μου  (ποστ: 20 – 1, 00:7 ή http://www.e-artemis.gr/forumz/topic/991/page/41/).

Αν κάποιος φίλος γνώστης της φυλής (ή και των ηπειρωτικών φυλών γενικότερα, αν θεωρηθεί πως οι γενικές καταβολές μοιάζουν αρκετά) μπορεί, ας απαντήσει. Εκτιμώ πως θα ήταν πιο σωστό οι απαντήσεις να δοθούν στην συγκεκριμένη ενότητα, εκτός κι αν πιστεύετε πως το ζήτημα άπτεται της εκπαίδευσης γενικότερα οπότε θα ήταν χρήσιμο να παραμείνει στο παρών τόπικ. Σας ευχαριστώ.

 

 

Βασίλης

Κ.Σ. Λιβαδειάς

 

[paggosb]

paggosb στις 21 Ιανουαρίου 2013 στις 17:23 #404744

Καλησπέρα. Απευθυνόμενος σε φίλους γνώστες της φυλής (ή και των ηπειρωτικών φυλών γενικότερα), ξαναζητώ τη γνώμη σας στους προβληματισμούς μου, που έθεσα σε ποστ της προηγούμενης σελίδας με ημ/νία 20 – 1. Ευχαριστώ.

 

 
Παγγός Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 20 Ιανουαρίου 2013 στις 23:27 #404624

Λοιπόν, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να τον βάλω μέσα στο σπίτι, το δεύτερο βράδυ τον έβαλα στη βεράντα ώστε να έχει χώρο και να  βλέπει εμένα και την οικογένειά μου. Εννοείται πως του έβαλα σπιτάκι για να προστατεύεται από το κρύο και να κοιμάται στεγνά. Κάθε βράδυ μάλιστα του ζέσταινα και ένα υφασμάτινο υπόθεμα (μια μπλούζα μου και ένα μαλακό χαλί τα οποία ενάλλασσα κάθε βράδυ αφού κατά τη διάρκεια της μέρας τα έβγαζε έξω και τα λέρωνε), ώστε αφενός να είναι ζεστός και αφετέρου να θυμάται την αίσθηση της αγκαλιάς της μάνας του, αφού μέχρι να τον πάρω ήταν στον ίδιο χώρο.

Μετά από δυο εβδομάδες ταξίδεψα οικογενειακώς στο χωριό μου και τον πήρα μαζί. Έμεινε εκεί έως τα Χριστούγεννα (δηλαδή περίπου 1 1/2 εβδομάδα) και έκτοτε, αφού τον ξανάφερα μαζί μου, τον κατέβασα στον κήπο μαζί με τον άλλο μου σκύλο σε στεγασμένη κατασκευή με δυο ξεχωριστά σπιτάκια και με δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε όλο τον κήπο.

Είχα τον φόβο μήπως δεν τα πάνε καλά, μήπως ακόμα χειρότερα ο μεγάλος του επιτεθεί για κάποιο λόγο, αλλά με το που τον είδε όχι μόνο τον δέχτηκε αλλά κοιμήθηκαν και μαζί το βράδυ! Το ίδιο δε, γίνεται ως τώρα!!! Πάντως αν κάποιος επιτέθηκε στον άλλο αυτός ήταν ο μικρός, όταν κάποια στιγμή στις αρχές, έβαλα στον μεγάλο να φάει αλλά μας πρόλαβε ο μικρός. Πάει λοιπόν ο μεγάλος να φάει κι αυτός -χωρίς να ενοχλείται που ο άλλος του τρώει το φαί του- και τότε ακούω έκπληκτος τον μικρό να… γρυλίζει απειλητικά!!! Κι όχι μόνο γρύλισε αλλά με το που διαπίστωσε πως ο άλλος τον αγνοεί, τον δάγκωσε!!! Τότε του ανταπέδωσε μια μάλλον προειδοποιητική δαγκωνιά  ο μεγάλος και τα πράγματα μπήκαν  στη θέση τους. Γέλασα όμως με τη νεανική απερισκεψία του κούταβου.

Όσον αφορά στην εκπαίδευση τώρα, στις βόλτες του μαθαίνω το “έλα”, το “μαζί” και το “κάτσε”. Από τον τρόπο που ανταποκρίνεται δείχνει την εξυπνάδα του  αλλά και τη νεανική του ζωηράδα που πρέπει (προφανώς αργά και σταθερά) να τιθασσευτεί. Ταυτόχρονα δε, μου υπενθυμίζει πως οι ερασιτεχνικές μου προσπάθειες θα απαιτήσουν πολύ χρόνο ώστε να ευωδωθούν. Πιστεύω όμως πως με αγάπη και υπομονή κάτι θα πετύχουμε στο τέλος.  Α και με… μεζεδάκια επίσης!

Το “απόρτ” πρέπει να παραδεχτώ πως δεν ξεκίνησα να το δουλεύω ακόμα. Ίσως εφυσηχάστηκα που σε μια πρόσφατη βολτίτσα του πέταξα τυχαία ένα μικρό μπουκαλάκι νερού με λίγο νερό μέσα, ίσα ίσα  να έχει λίγο βάρος και αυτός  έτρεξε και το απόρταρε. Παίξαμε κάνα δεκάλεπτο έτσι. Άλλες φορές μου το έφερνε κατ’ ευθείαν, άλλες το πήγαινε προς άλλη κατεύθυνση και τον καλούσα ήρεμα ήρεμα μέχρι να μου το φέρει. Σχεδόν όλες τις φορές μου το έφερνε. Επιπρόσθετα τον έβαζα στο “κάτσε” κάθε φορά που μου έφερνε το μπουκαλάκι και μετά του το έπαιρνα απαλά.

Στο νερό δεν τον έχω βάλει ακόμα γιατί λόγω κρύου φοβάμαι μην του κάνω κακό. Μικρούλης είναι ακόμα. Αν ήταν ζεστή εποχή ή αν μπορούσα να τον έχω μέσα στο σπίτι ώστε να ζει σε ζεστό περιβάλλον, θα τον είχα φέρει σε επαφή ήδη. Βέβαια από την άλλη αν περιμένω το καλοκαίρι ο μικρός σχεδόν θα χρονίσει άρα θα χαθεί πολύτιμος χρόνος. Μάλλον όμως  θα περιμένω ακόμα.

 

 

Μια δική μου επισήμανση, μη κάνεις σύγκριση με άλλους σκύλους σου, το κάθε άτομο έχει τα δικά του χαρίσματα και ελαττώματα και το κυριότερο τα «ξεδιπλώνει» με διαφορετικούς ρυθμούς.

 

 

Αυτό είναι πολύ σωστό και το συμμερίζομαι. Ωστόσο έχω ανάγκη να μάθω τη γνώμη ανθρώπων που γνωρίζουν καλά τη φυλή. Γνωρίζω βέβαια πως πάντα υπάρχει η πιθανότητα της απόκλισης από τα στάνταρ της φυλής, όσο ποιοτικό και πολλά υποσχόμενο κι αν είναι το πεντιγκρί. Απλώς εύχομαι στην περίπτωση του κούταβου να μην ισχύει κάτι τέτοιο.

Πάντως ευχαριστώ που μπαίνεις στον κόπο και ασχολείσε.

 
Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδσειάς

[paggosb]

paggosb στις 20 Ιανουαρίου 2013 στις 14:32 #404521

Δυστυχώς τον έχασα από καλαζάρ στα 4 1/2 χρόνια του. Εξαιρετικός σκύλος, μου στοίχησε ο χαμός του…

 
Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 20 Ιανουαρίου 2013 στις 00:07 #404474

Καλησπέρα. Είμαι νέος κάτοχος ενός μουσάτου μικρούλη!!! Τον απέκτησα πριν από 1 1/2 μήνα και είναι πλέον έξι μηνών. Πολύ γλυκός χαρακτήρας, έξυπνος και με τρομερή ενέργεια. Έχει πολύ πλάκα, μου ξέχωσε όλες τις γλάστρες που είχα στο μπαλκόνι, μου κατέστρεψε το προστατευτικό πλέγμα που είχα στα κάγκελα προκειμένου να αποτρέψω το σκαρφάλωμά τους από τα πιτσιρίκια μου και ένα ζευγάρι παντόφλες που μου τις βούτηξε χωρίς να τον πάρω είδηση!

Λοιπόν χρειάζομαι τη βοήθειά σας στο εξής: το σκυλάκι δεν ξεκολά περισσότερο από τα πέντε – δέκα μέτρα από κοντά μου  και αυτό με ανησυχεί. Στην προσπάθειά μου να του δώσω χώρο για εκτόνωση αλλά και τις πρώτες εμπειρίες στο τερέν, τον έχω βγάλει τέσσερις φορές  (ΟΧΙ για να κυνηγήσει) με τον μεγαλύτερο σκύλο μου, στην Κωπαϊδα,  σε ανοιχτά χωράφια με ελιές, σε παραποτάμια βλάστηση (καλάμια, πλατάνια), και σε πουρνάρι (σήμερα Σάββατο). Ακόμα, μια φορά τον έβγαλα μόνο του σε ανοικτό πεδίο χωρίς εδαφικές ανωμαλίες, σε έναν ορτυκότοπο με τα χωράφια πλέον να είναι είτε οργωμένα (αυτά τα απέφυγα για να μην τον κουράσω) είτε χορταριασμένα.

Και στα πέντε τερέν, αν εξαιρέσω τρεις τέσσερις φορές, που κάλπασε για καμιά πενηνταριά μέτρα με τον άλλο σκύλο και που όλες τις φορές τον εγκατέλειψε για να γυρισει αμέσως κοντά μου, τότε μπορώ να πω πως πράγματι είναι κολημένος πάνω μου. Έχω μικρή εμπειρία με κουτάβια και καμία με ντράχτχααρ, αφού πρόκειται για τον πρώτο μου σκύλο αυτής της εκπληκτικής ράτσας. Το συγκρίνω με ένα σεττεράκι που είχα πριν από χρόνια. Το απέκτησα περίπου στην ίδια ηλικία, αλλά θυμάμαι με το που το έβγαλα στην Κωπαϊδα δεν είχε κανένα πρόβλημα να τρέξει, να παίξει και να χαρεί, είτε κοντά είτε αρκετά μακρυά μου. Θυμάμαι μάλιστα είχα την τύχη σε μια χαλαρή βολτίτσα – έξοδο, να μου δώσει το πρώτο του ορτύκι έξι μηνών και εντυπωσιακά φερμαριστό. Στην ηλικία δηλαδή του κουταβιού μου σήμερα. Ίσως η σύγκριση να είναι άστοχη. Ίσως εκείνου του κουταβιού η συμπεριφορά να ήταν ασυνήθιστη. Δεν ξέρω… Φοβάμαι όμως για το αντίθετο. Και εδώ είναι που χρειάζομαι την εμπειρία ανθρώπων που γνωρίζουν τη ράτσα. Πόσο φυσιολογική και αναμενόμενη είναι αυτή η συμπεριφορά;

Να σημειώσω πως σχεδόν καθημερινά τον βγάζω βόλτα στην πόλη που ζω προκειμένου να κοινωνικοποιηθεί. Είχαν χρειαστεί πέντε με έξι βόλτες προκειμένου  να απομακρυνθεί από τα πόδια μου. Κυριολεκτικά. Με ή χωρίς το λουρί ήταν κολημένος πάνω μου. Σκέφτηκα πως αιτία ήταν η αλλαγή περιβάλλοντος και ακόμα περισσότερο, ιδιοκτήτη και πως σιγά σιγά θα αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Ενώ λοιπόν στη βόλτα στην πόλη έχει αποκτήσει θάρρος, στον κυνηγότοπο δεν εννοεί να απομακρυνθεί. Μήπως το περιβάλλον εκεί δεν του είναι οικείο και τον τρομάζει; Να τονίσω πως δε ζητάω από το κουταβάκι να κυνηγήσει σε αυτή την ηλικία (αν και σήμερα είχε την τύχη να πιάσει στο στόμα του τραυματισμένη μπεκάτσα, ωστόσο αυτό δεν του εξέξαψε την περιέργεια κατόπιν όπως ήλπιζα). Μου αρκεί να έρθει σε επαφή με τη φύση, να ακούσει καμιά τουφεκιά κι αν είναι τυχερό να… κουτουλήσει καμιά μπεκάτσα! Αλλά με ανυσηχεί αυτή του η αδυναμία να απομακρυνθεί…

Περιμένω λοιπόν τα φώτα σας!!!

 
Βασίλης
Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 11 Σεπτεμβρίου 2009 στις 12:23 #123623

Είναι τραγικό αυτό που συνέβη και εκφράζομαι ως άνθρωπος, ως κυνηγός και ως πατέρας δυο γυιών 2 ετών και 4 μηνών αντίστοιχα. Προτείνω να μεταφέρουμε το αίτημα της συνδρομής στην άτυχη χήρα και τα μωρά της και στους κυνηγετικούς μας συλλόγους. Προσωπικά δεσμεύομαι να ενημερώσω σχετικά τον πρόεδρο του συλλόγου μας (Κ.Σ. Λιβαδειάς) ώστε να συνεισφέρουμε κατά το δυνατό περισσότεροι.

Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 28 Απριλίου 2009 στις 23:11 #117915

Συνάδελφοι ίσως είναι σημαντικό στον συνεχή αγώνα μας -αυτός δεν ξεκινά και τελειώνει ενόψει ευρωεκλογών- να κατανοήσουμε πως μας βλέπουν οι άλλοι και γιατί μας εναντιώνονται, όσοι το κάνουν. Φυσικά αναφέρομαι στους υγιώς σκεπτόμενους και όχι στους κατ’ επάγγελμα σπεκουλαδόρους. Δυο άνθρωποι που έχουν διαφορές προκειμένου να τις λύσουν, όσο αυτό είναι εφικτό, πρέπει να κατανοήσουν ο καθένας πρώτα τι θέλει ο ίδιος και κατόπιν τι επιθυμεί κι άλλος. Αλλιώς κοινός τόπος δε θα βρεθεί. Ως εκ τούτου -ζήτημα κυνηγετικής αυτογνωσίας δεν νομίζω πως τίθεται- είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που βάζει απέναντί μας ανθρώπους οι οποίοι ναι μεν χαρακτηρίζονται από ειλικρινή αγάπη για τη φύση και οι οικολογικές τους ευαισθησίες δεν απέχουν στο ελάχιστο από τις αντίστοιχες δικές μας ωστόσο είναι απέναντί μας.
Πρέπει λοιπόν να μας γνωρίσουν, να μας κατανοήσουν. Αν πει κανείς πως επιτυγχάνεται αυτό, τότε το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι η προβολή και η διαφήμιση με την καλή και διαυγή, απαλλαγμένη από κάθε προσπάθεια σκοπιμότητας, έννοια.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε αφίσες κονκάρδες και σλόγκαν αλλά σε ενημέρωση για το έργο μας, για τη διάρθρωσή μας από Κ.Σ. έως την Κ.Σ.Ε. να γίνει κατανοητό πως σε αντίθεση με τις ύποπτες οικολογικές οργανώσεις εμείς δεν είμαστε σκόρπιοι, άγνωστοι και ανεξέλεγκτοι. Να γίνει γνωστή η ύπαρξη, το καθεστώς , η οικονομική της αιμοδοσία από τα ίδια τα μέλη της και φυσικά το έργο, της θυροφυλακής σε αντιπαραβολή με το έργο, τα οικονομικά, το καθεστώς των κατ’ όνομα οικολογικών οργανώσεων αλλά και αυτής της δασικής υπηρεσίας. (Όσο για την αγροφυλακή τι να πει κανείς ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν τι κάνουν.)
Να μάθει ο κόσμος ποιος είναι στο δάσος και τι κάνει γι αυτό. Να μάθει ο κόσμος ποιος έτρεξε σε όλες τις φωτιές και μάτωσε και για τον συνάνθρωπο αλλά και για τα ζωντανά του θεού.
Να μάθει ο κόσμος για όλες τις προσπάθειες που δεν εμπίπτουν στα κυνηγετικά ενδιαφέροντα αλλά αποτελούν βασικές δράσεις των Κ.Σ., όπως για παράδειγμα του Κ.Σ. Θεσσαλονίκης που απ’ ότι έμαθα στη DIANA 2009, ανάμεσα στ’ άλλα, έκαναν αγώνα για την προστασία της πανίδας σε νησίδα του Αξιού ρίχνοντας τροφή και ανακουφίζοντας σε δύσκολη εποχή τα ζώα που διαβιούν εκεί, ανάμεσά τους και κάποια πανέμορφα άγρια άλογα. Ή για την ενασχόλησή τους με την ελπιδοφόρα νέα γενιά στα πλαίσια της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Τι να πω, ως εκπαιδευτικός, κυνηγός και νέος άνθρωπος δηλώνω εντυπωσιασμένος και περήφανος. Από την άλλη όμως αν δεν πήγαινα στην έκθεση αυτά δε θα μάθαινα σχετικά, όπως ενδεχομένως δεν έχω μάθει για τόσες άλλες ενέργειες από τόσους άλλου Κ.Σ. Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει πως χιλιάδες άλλοι πολίτες προφανώς επίσης δεν ενημερώθηκαν! Και καλά που υπάρχουν οι κυνηγετικές εκδηλώσεις και τα κυνηγετικά έντυπα και δημοσιεύονται κάποιες από αυτές τις ενέργειες, αυτά όμως τα διαβάζουν και ενημερώνονται οι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή εμείς οι ίδιοι. Πως στο καλό θα μάθουν κι υπόλοιποι ποιοι είμαστε και τι κάνουμε;
Διαβάζω για την ιστοσελίδα -δεν πλοηγήθηκα ακόμα- της Κ.Σ.Ε.. Είναι δυνατόν στην εποχή μας τώρα να στήνεται; Ακόμα κι εμείς οι ίδιοι οι κυνηγοί από πού θα έχουμε επίσημη ενημέρωση;
Διαβάζω επίσης εξαιρετικές απόψεις από συναδέλφους που δεν τους γνωρίζω καν, θαυμάζω όμως την επαφή που έχουν με την εποχή ζητώντας κυρίως να δοθεί βάρος στην κυνηγετική παιδεία, να εκσυγχρονιστούν επιτέλους οι διατάξεις που διέπουν την κυνηγετική διαδικασία, το καθεστώς απόκτησης και κατοχής κυνηγετικών όπλων και την κυνοφιλία-κυναγωγία. Καλά τα λένε οι άνθρωποι, τους ακούει κανείς; Κι από την άλλη έχει σκεφτεί κανείς αν αυτή η διάθεση για εκσυγχρονισμό και αλλαγές γενικότερα βρει υποστηρικτές ή ακόμα καλύτερα μας απενοχοποιήσει όσο αυτό επιτευχθεί σε ανθρώπους που μας θεωρούν άκαμπτους, συμφεροντολόγους και τέλος πάντων είναι δύσπιστοι για τις προθέσεις μας;

Ακόμα:
Γιατί στις επικείμενες εκλογές δείχνουμε να προδικάζουμε πως το σύνολο των ψήφων του κόμματός μας θα προέρχεται από τη δική μας οικογένεια; (Άσε που και γι αυτό δυσπιστούμε και εκτιμούμε εκ προοιμίου διαρροές ψήφων στα άλλα κόμματα.)
Γιατί να μην έχουμε φροντίσει να μας γνωρίσουν και οι άλλες κοινωνικές ομάδες; Νωρίτερα;
Ποτέ δεν είναι αργά. Ας είναι οι επικείμενες ευρωεκλογές, αφορμή να σκεφτούμε πιο ψύχραιμα και να καταστρώσουμε μια μακροπρόθεσμη στρατηγική με στόχο όχι κάποια εκλογική νίκη μα κυρίως να στοχεύσουμε στο να γνωρίσει επιτέλους η κοινωνία το έργο μας και τη δράση μας στις πραγματικές τους διαστάσεις.
…Και τότε θα έρθει και η νίκη!!!

Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 28 Απριλίου 2009 στις 22:58 #356894

Ενδιαφέρουσες οι παραπάνω τοποθετήσεις μα και η ενημέρωση για την περίπτωση της Βυτίνας. Αγνοούσα το γεγονός, μα από τη άλλη το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα: το δασαρχείο αποφάσισε κατά της απαγόρευσης(!); Με αυτά που διαβάζω στα διάφορα κυνηγετικά έντυπα, έχω την εντύπωση πως σ' αυτή την υπηρεσία γενικότερα ή δεν ασχολούνται (όσο αυτό υπαγορεύεται από τις αντίστοιχες διατάξεις) μαζί μας ή όταν το κάνουν μάλλον για να μας βάλουν τρικλοποδιές θα το κάνουν κι όχι πάντως για να μας εξυπηρετήσουν -όταν αυτό είναι νόμιμο εννοείται- και να μας σταθούν. Μπράβο τους ωστόσο.
Δε μπορώ όμως να αφήσω ασχολίαστη την επιστολή.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν απολύτως απαράδεκτη την αρνητική τοποθέτηση του Δασαρχείου Βυτίνας στο αίτημα του Δήμου Ηραίας, Νομού Αρκαδίας, να απαγορευτεί το κυνήγι στο Φαράγγι της Γκούρας όπου έχουν βρει καταφύγιο άγρια ζώα μιας και αυτό δεν έχει καεί.

Πως τεκμηριώνεται κάτι τέτοιο; Με μαρτυρίες ντόπιων; Με φήμες; Ή με επίσημη καταγραφή; Κι αν ναι, ποιος φορέας την υλοποίησε; Και βέβαια ποια ζώα που προφανώς πριν τη φωτιά δεν ήταν εκεί, βρήκαν καταφύγιο τώρα; Γιατί αν αναμεσά τους έχουν έρθει και ζώα που η εκάστοτε ρυθμιστική επιτρέπει το κυνήγι τους, τότε αν ο αριθμός τους είναι τέτοιος που να αυξάνει το κυνηγετικό ενδιαφέρον, φαίνεται πως υπάρχει πιθανότητα να αυξηθεί δυσανάλογα η κυνηγετική πίεση. Από την άλλη είναι η έκταση αλλά και η μορφολογία του φαραγγιού τέτοια που να δικαιολογεί την εκτίμηση για αυξημένη κυνηγετική πίεση; Ο κυνηγετικός σύλλογος της περιοχής ή η Κ.Ο. Πελοποννήσου έχουν εκπονήσει σχετική μελέτη; (Θα ήταν αστείο να αναρωτηθώ αν αυτή η κυρία μπήκε στον κόπο να ενημερωθεί από τις αρμόδιες Κ.Ο. για το αν έγινε και ποια τα αποτελέσματα μιας τέτοιας μελέτης. Όπως επίσης θα ήταν ιδιαιτέρως εξοργιστικό αν η εκτίμηση περί εύρεσης καταφυγίου ζώων που διαβιούσαν αλλού και λόγω της φωτιάς συγκεντρώθηκαν στο φαράγγι δεν στοιχειοθετήθηκε μετά από επικοινωνία των Οικολόγων Πράσινων -έστω- με το δασαρχείο αλλά προέκυψε μετά από <<μαρτυρίες αξιόπιστων πηγών>>!!!)

Κρίνουμε ότι το δασαρχείο έχει παρεκκλίνει από την αποστολή του που είναι η προστασία των δασών και της πανίδας και έχει μετατραπεί σε κέντρο εξυπηρέτησης συμφερόντων κάποιων ισχυρών κυνηγετικών οργανώσεων

Πραγματικά αυτό θα το θέλαμε, να έχουμε δηλαδή ισχυρές κυνηγετικές οργανώσεις και απ΄ ότι φαίνεται σιγά σιγά τα τελευταία τουλάχιστο χρόνια δειλά δειλά κάτι πετυχαίνουμε, (προσωπική μου άποψη), μα σε καμία περίπτωση τα συμφέροντά μας δεν έρχονται σε αντίθεση με ότι έχει να κάνει με την προστασία και το σεβασμό της φύσης. Αλλιώς θα ήμασταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης, αφού χρόνια τώρα συστήσαμε και πληρώνουμε από την τσέπη μας, ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ, τη μοναδική ομάδα που εκτελεί περιπολίες στο δάσος, στο βουνό, στον κάμπο, στα ξερονήσια, σε όλη την επικράτεια και όχι μόνο στις περιοχές που επιτρέπεται το κυνήγι, τη ΘΥΡΟΦΥΛΑΚΗ! Τα δασαρχεία δυστυχώς, έχουν εγκαταλείψει εκ των πραγμάτων την υποχρέωσή τους για περιπολίες και ελέγχους δραστηριοτήτων στη φύση (άντε να βγαίνουν σε κανένα χωριό το φθινόπωρο να κυνηγάνε κανένα μεροκαματιάρη χωρικό που κόβει τίποτα ξύλα για το χειμώνα) ενώ η -ακόμα;- νεοσύστατη αγροφυλακή μόνο γέλια προκαλεί. Ούτε οι… ίδιοι δεν ξέρουν τι να κάνουν, όχι και να βγουν στο δάσος!!! Αλλά και για αυτά μάλλον φταίνε οι ισχυρές κυνηγετικές οργανώσεις που έχουν μετατρέψει σε κέντρο εξυπηρέτησης το εκάστοτε δασαρχείο με αποτέλεσμα ανάμεσα ατ' άλλα να παρακωλύονται οι όλες οι διαδικασίες. Που να μείνει χρόνος αφού αυτός αναλώνεται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυνηγών!!!!!!!!!!!!!

που πιέζουν για συνέχιση του κυνηγιού, παρά την αντίθετη γνώμη ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας.

Αυτό πάλι από που προκύπτει; Δεν το αμφισβητώ, μα μου κάνει εντύπωση μια ολόκληρη τοπική κοινωνία να προσδοκά την προστασία των κατατρεγμένων ζώων, με την απαγόρευση του κυνηγιού. Και βέβαια αναρωτιέμαι, η τοπική κοινωνία είναι οι κάτοικοι όλου του Δήμου εκεί; Όλων των χωριών που απαρτίζουν τον Δήμο; Δηλαδή κανένας μα κανένας δεν είχε διαφορετική άποψη; Μπράβο σύμπνοια!!!

Επιπλέον αποτελεί καταστρατήγηση του δικαιώματος για αυτοδιοίκηση και επιλογή του τρόπου ανάπτυξης μιας τοπικής κοινωνίας που πολύ σωστά επιθυμεί ήπια, οικολογική ανάπτυξη και οικοτουρισμό και όχι εξόντωση της πανίδας που έχει καταφύγει στην περιοχή της.

Καλά όλα αυτά μα η εξόντωση της πανίδας δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την κυνηγετική δραστηριότητα. Κι αν εντέλει πρέπει αυτό προσωρινά να ανασταλεί καλώς ή κακώς δε θα το αποφασίσουν ούτε η τοπική κοινωνία -ω ναι!- ούτε οι οικολόγοι πράσινοι ούτε οποιοσδήποτε άλλος άσχετος. (Λυπάμαι μα από την ανάγνωση της επιστολής δεν πείστηκα για το αντίθετο). Την απόφαση αυτή θα την πάρει η πολιτεία -άλλωστε αυτό δεν έγινε, με τη αρνητική για σας απόφαση του δασαρχείου;- έπειτα από εισήγηση των αρμοδίων και των ενδιαφερομένων και μετά από έρευνα-μελέτη που θα δώσει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Κάνατε τέτοια μελέτη; Γιατί οι αντικυνηγετικές φωνές που ακούσατε ενδεχομένως στο γραφείο σας και καταγράψατε στο fax και στο e-mail σας, δε συνιστούν ούτε έρευνα ούτε μελέτη. Χώρος για τέτοια πράγματα είναι το δάσος, το… φαράγγι για να μην ξεχνιόμαστε. Πήγατε;
Επίσης οι επιθυμίες μιας τοπικής κοινωνίες πρέπει να γίνονται πάντα σεβαστές (αλήθεια που ήσασταν να υπερασπιστείτε αυτές τις επιθυμίες πρόσφατα όταν τεράστιες εκτάσεις "αποστειρώνονταν" προκειμένου να υπαχθούν στο δίκτυο NATΟURA και χιλιάδες -όχι δεν υπερβάλω δείτε τι έγινε στον Έβρο πριν μερικούς μήνες- άνθρωποι βγήκαν να φωνάξουν την αντίθεσή τους αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει αντίθετα και κόντρα στον νόμο και στο κοινό καλό. Αλλιώς το δίκιο θα το είχαν κάποιοι εγκληματίες στα Ζωνιανά για τον "τρόπο ανάπτυξης" που είχαν επιλέξει για τον τόπο τους και όχι όσοι μιλούσα για άβατο των Ζωνιανών. Κι αν το παράδειγμα σας φαίνεται ακραίο τότε να σας πω για την επιλογή του τρόπου ανάπτυξης της τοπικής κοινωνίας των καταπατητών της Πάρνηθας, ή των πολιτών των Άσπρων Σπιτιών και της Αντίκυρας που έχουν χωριστεί στα δυο και οι μεν επικροτούν τις επενδυτικές ενέργειες -που ίσως διατηρήσει τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας και ενδεχομένως δημιουργήσει ορισμένες ακόμα- του Μυτιληναίου (Αλουμίνιο της Ελλάδας) ενώ οι δε αντιδρούν κάθετα αφού φοβούνται πως η υφιστάμενη περιβαλλοντική επιβάρυνση θα μεγιστοποιηθεί κάνοντας τη ζωή σε λίγα χρόνια στην περιοχή από αφόρητη έως άκρως επικίνδυνη. Στο χωριό μου θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, που επί τέλους φτιάχτηκε δίκτυο αποχέτευσης πράγμα που προφανώς εντάσσεται στο δικαίωμα ανάπτυξης της μικρής μας τοπικής κοινωνίας, παρά τις φωνές που επισήμαναν πως η συγκέντρωση των λυμάτων διοχετεύεται στο βιολογικό καθαρισμό της… μάνας γη ελέω αδιαφορίας της πολιτείας να φτιαχτεί βιολογικός καθαρισμός έστω κεντρικά με τροφοδοσία από όλα τα γειτονικά χωριά, τα οποία σημειωτέων χρησιμοποιούν τον ίδιο βιολογικό καθαρισμό με μας. Α, και επειδή βρισκόμαστε σε κάποιο υψόμετρο, το πρόβλημα το έχουν οι παρακάτω. Εμείς μακαρίζουμε την ανάπτυξη και τον… πρόεδρο του χωριού μας! Ας σοβαρευτούμε λοιπόν: η επιλογή του τρόπου ανάπτυξης μιας τοπικής κοινωνίας όπως επικαλείστε, όσο δικαιωματική και αδιαμφισβήτητη είναι, είναι αδύνατο να αφορά αποκλειστικά και μόνο αυτή.

Είναι αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην Πελοπόννησο για την επανάκαμψη της πανίδας μετά τις φωτιές. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς προστασία των περιοχών που δεν έχουν καεί και πού αποτελούν καταφύγιο άγριων ζώων παγιδευμένων πλέον σε νησίδες άκαυτων βιοτόπων. Ουσιαστικά το κυνήγι σε αυτές τις περιοχές αποτελεί γενοκτονία, περισσότερο απ' ότι στα καμένα.

Το ότι πρώτοι ή έστω από τους πρώτους οι κυνηγοί και οι κυνηγετικές οργανώσεις τους ασχολήθηκαν, μελέτησαν και σε αρκετές περιπτώσεις που αυτό κρίθηκε αναγκαίο, ζήτησαν την αναστολή της κυνηγετικής δραστηριότητας, το γνωρίζετε; Ότι υπάρχει διαρκής έλεγχος τόσο της της λαθροθηρίας όσο και της εξέλιξης της αναγέννησης -αλήθεια αυτό σας απασχολεί; κάνετε έλεγχο;- του δάσους, επίσης το γνωρίζετε;

Αν δεν επιζήσει ικανός αριθμός άγριων ζώων εκεί, δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει ποτέ αναπληθυσμός των καμένων περιοχών.

Πως ορίζεται ο "ικανός αριθμός" άγριων ζώων; Ποιος οικολογικός φορέας κάνει καταμέτρηση και με ποια αναγνωρισμένη μέθοδο στη χώρα μας; Ποια μελέτη, ποια επιστημονική θεώρηση λέει πως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ "ανάκαμψη πληθυσμών σε καμένες περιοχές" όταν αυτοί δε βρίσκονται σε "ικανό αριθμό";

Υπενθυμίζουμε ότι στην Ελλάδα οι περισσότερες εξαφανίσεις ειδών έχουν γίνει στην Πελοπόννησο (λύκος, αρκούδα, μεγάλα αρπακτικά, υδρόβια, πελαργοί) επειδή ουσιαστικά είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη Ελλάδα και παράλληλα η κυνηγετική πίεση νόμιμη και παράνομη είναι η μεγαλύτερη μετά την Αττική.

Τι να πρωτοπώ, από που να ξεκινήσω: από τα είδη που αναφέρονται ως εξαφανισμένα, μήπως λέω μήπως τόσο η βιοποικιλότητα όσο και η πληθυσμιακή πυκνότητα σε ένα γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας μας όπως η Πελοπόννησος όχι σήμερα, ούτε πριν 50 και 100 -για κάποια από αυτά- χρόνια, δε θα επέτρεπε την παρουσία τους; Κι αν θέλει ο λύκος και η αρκούδα να πάει στην Πελοπόννησο θα αποτραπεί επειδή είναι δυσπρόσιτη και αποκομμένη η περιοχή; Και η Εγνατία Οδός είναι αποκομμένη αλλά και λύκοι και αρκούδες έχουν προκαλέσει και δυστυχώς κάποια από αυτά έχουν χάσει τη ζωή τους μετά από τέτοια είδους δυστυχήματα.
Μήπως σχεδόν όλα αυτά έχουν χρόνια εξαφανιστεί από την ελληνική ύπαιθρο και τα τελευταία χρόνια δείχνουν να ανακάμπτουν;
Μήπως η χρήση φυτοφαρμάκων είναι υπεύθυνη για τη μείωση και θανάτωση ενδημικών και αποδημητικών ειδών ενώ η αλλαγή των καλλιεργειών με τις απέραντες εκτάσεις να τιμούν τη μονοκαλλιεργητική πρακτική δεν προσφέρει πια επιθυμητό ενδιαίτημα προκαλώντας ουσιαστικά μεταναστευτικές τάσεις στην πανίδα της περιοχής;
Αν όμως από την Πελοπόννησο έχει -ανάμεσα στ' άλλα- εξαφανιστεί ο λύκος και τα άλλα μεγάλα αρπακτικά, τότε γιατί οι κτηνοτρόφοι έχουν τσοπανόσκυλα; Επίσης οι φωτογραφίες Κ.Σ. από την Πελοπόννησο με θηρευμένες αλεπούδες -επιτρέπεται η θήρευσή τους- τελικά είναι προϊόν φωτομοντάζ ή θηρευμένες σε άλλη περιοχή της χώρας;
Μα καλά πόση κυνηγετική δραστηριότητα υφίσταται στην Πελοπόννησο και είναι και αυτή υπεύθυνη για την εξαφάνιση από εκεί του λύκου και της αρκούδας; Ή έστω των υδροβίων; Μα είμαστε σοβαροί; Εκτός από 14 είδη υδροβίων, όλα τα προαναφερθέντα απαγορεύονται! Κι αν η λαθροθηρία δυστυχώς υφίσταται δυσκολεύομαι να πιστέψω πως είναι υπεύθυνη π.χ. για την εξαφάνιση του πελαργού από την Πελοπόννησο.
Πράγματι η Πελοπόννησος δεν έχει πελαργούς;

κ. Υπουργέ. Σε μια δημοκρατική κοινωνία όπως η δική μας αποφασίζει η ίδια τι είναι προς το συμφέρον της και όχι οι κυνηγετικοί σύλλογοι άλλων περιοχών. Ο ρόλος της πολιτείας στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να υπερασπίσει τα δικαιώματα των κατοίκων της περιοχής και όχι των ισχυρών κυνηγετικών συλλόγων άλλων περιοχών. Σας καλούμε να λάβετε υπόψη σας την ομόφωνη απόφαση του Δήμου Ηραίας και της τοπικής κοινωνίας για τον χαρακτηρισμό του φαραγγιού της Γκούρας ως προστατευόμενης περιοχής.

1ον
Βλέπω πως οι ισχυροί Κ.Σ. τελικά μετατέθηκαν σε άλλες περιοχές. Τέλοσπάντων. Η κάθε τοπική κοινωνία δικαιούται να αποφασίζει και να κοινοποιεί βεβαίως στα ανώτατα διοικητικά όργανα ποιο είναι το συμφέρον της. Έχει υποχρέωση όμως να υιοθετεί τις όποιες αποφάσεις τις σύννομης πολιτείας κι αν θέλει μπορεί να επιμένει με μέσα που έχει ορίσει ο νομοθέτης και σίγουρα όχι με λασπολογίες και συκοφαντίες οποιουδήποτε άλλου μέλους της πολιτείας γενικότερα. Είτε ατόμου είτε ομάδας.
2ον
Επιμένω: κανένας μα κανένας δεν είχε διαφορετική άποψη; Μπράβο σύμπνοια!!! Τέλοσπάντων, αν έτσι είναι τα πράγματα, η επιθυμία των πολιτών του Δήμου αυτού είναι απόλυτα σεβαστή. Όπως όμως σεβαστές πρέπει να είναι και οι αποφάσεις των αρχών ακόμα κι αν δε μας αρέσουν. Ειδάλλως όλοι οι κυνηγοί των υδροβίων για παράδειγμα, έπρεπε να γίνουν λαθροθήρες αφού διαφωνούν με τις τόσες απαγορεύσεις. Να είναι ανόητοι που δεν έγιναν τελικά; Ή μήπως είναι δειλοί που δεν τολμούν να αδιαφορήσουν για τις αποφάσεις τις πολιτείας;

Σας καλούμε να επιδείξετε από τη θέση σας τον απαιτούμενο σεβασμό προς τις αποφάσεις της τοπικής κοινωνίας του Δήμου Ηραίας.
Σας καλούμε να αποδείξετε ότι το Υπουργείο και η πολιτεία δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των κυνηγετικών οργανώσεων και μόνο αυτά.

Ε, όχι!!! Δε φτάνει που κάθε χρόνο τρέχουμε στα δικαστήρια για αυτή τη ρυθμιστική που μας στοιχειώνει χρόνια τώρα αντί να υπάρξει μια υπουργική απόφαση ή ό,τι άλλο χρειάζεται τέλοσπάντων προκειμένου ξέρουμε μια και καλή τι κυνηγάμε και πότε, δε φτάνει που αντί να έχουμε ως αρωγούς και συμπορευτές τις κατά τόπους δασικές υπηρεσίες αυτές τις βρίσκουμε σχεδόν πάντα -με φωτεινές εξαιρέσεις όπως στην προκειμένη περίπτωση- μπροστά μας ως ασάλευτους σκοπέλους σε κάθε μας προσπάθεια συνεννόησης και συνεργασίας μαζί τους, δε φτάνει που μπροστά στο αντικυνηγετικό τους μένος "διακεκριμένοι" συμπολίτες μας δε διστάζουν να προσπαθούν κάθε χρόνο να μας διασύρουν στην ΕΕ με ανυπόστατες καταγγελίες οι οποίες μπορεί στο τέλος να γκρεμίζονται όπως κάθε σαθρό οικοδόμημα, μα να μας καταλογίζουν αυτοί που δεν ξέρουν σε πόσες ομάδες είναι σκορπισμένοι και "αρμέγουν" κορόιδα στο όνομα της ενίσχυσης του εκάστοτε οικολογικού κινήματος και εισπράττουν ενισχύσεις τόσο από την πολιτεία όσο και από την Ευρωπαϊκή ένωση, αυτοί που η οικολογική τους ευαισθησία συνάδει με την ανάγκη τους για είσπραξη της εύνοιας των υπόλοιπων πολιτών προκειμένου να ικανοποιήσουν βαθύτερα ψυχολογικά ελλείμματα και όχι με την αγνή και άδολη ανάγκη να αφουγκραστούν, να βιώσουν και να προστατέψουν τη φύση όπου και όταν αυτό είναι αναγκαίο αλλά και εφικτό, πράγμα που εκτός από τα υγιώς σκεπτόμενα μέλη των Κ.Σ. αφορά χιλιάδες άλλους (ναι μέσα σε αυτούς ευτυχώς υπάρχουν και οικολόγοι οι οποίοι όμως όταν εκφράζουν την άποψη πως συναγωνιστές στον αγώνα για προστασία της φύσης είναι οι Κ.Ο. αντιμετωπίζονται ως αιρετικοί ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο). ΝΤΡΟΠΗ!!!

Τέλος, καλούμε το αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων να ασχοληθεί αποτελεσματικά με την προστασία της πανίδας της χώρας μας η οποία πλήγεται καθημερινά από τις καταστροφικές ανθρώπινες δραστηριότητες.

Για να χαλαρώσουμε λίγο, αφού ομολογώ πως με διακατείχε μια φόρτιση στις προηγούμενες γραμμές, ας μου επιτραπεί η παράφραση: φίλε οικολόγε, μη ζητάς μόνο από το υπουργείο να ασχοληθεί με την προστασία της πανίδας της χώρας, ασχολήσου επιτέλους κι εσύ!

Τέλος για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου: δεν είμαι από την Πελοπόννησο, ούτε από τον Έβρο. Δεν κυνηγώ παρά μόνο πουλιά -ορισμένα από αυτά που ο νομοθέτης μου δίνει το δικαίωμα- και επίσης δεν κυνηγώ υδρόβια. Αυτά για να μη καταλογιστούν σκοπιμότητες ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αφορμή για τα παραπάνω στάθηκε περισσότερο ανάγκη μου να φωνάξω κι εγώ: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ.

Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 1 Φεβρουαρίου 2009 στις 21:19 #115531

Καλησπέρα φίλε qp106. Μόλις διάβασα την καταχώρησή σου και ευχαρίστως να βοηθήσω στέλνοντάς σου τους άδειους κάλυκες των φυσιγγίων που χρησιμοποιώ. Φαντάζομαι πως θα σου κάνουν. Βλέπεις δεν μου αρέσει να τους πετάω στο δάσος και τους φέρνω σπίτι για να τους πετάξω σε κάδο ανακύκλωσης. (Δυστυχώς όμως, δεν είμαι σίγουρος για το αν ανακυκλώνονται.)
Στείλε pm για να συνενοηθούμε για τα περεταίρω.

Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 21 Αυγούστου 2008 στις 12:21 #108139

Φίλοι καλημέρα και καλή κυνηγετική χρονιά για εσας, την παρέα σας και τους σκύλους σας. Αν και κυνυγάω ορτύκια και περιστασιακά κανένα τρυγωνάκι, προτίμησα να εκφράσω τις ευχές μου από το post του αγαπημένου μου θηράματος, παρόλο που η έναρξη του κυνηγιού της είναι στις 1-10.
Στη σκέψη της έχω ήδη ανέβει στο βουνό αγκομαχώντας, στα αγαπημένα μου βράχια με μόνη παρέα μου τους δύο σκύλους μου και τα αγέρωχα έλατα. Το ελαφρύ αεράκι μου ζητά να ξαποστάσω για λίγο και να αγναντέψω όλη αυτή τη μαγεία που απλώνεται στα πόδια μου… Απίστευτη θέα, ιερού ελληνικού τόπου! Άντε τώρα σιγά σιγά να αρχίσουμε με τους δύο φίλους μου την αναζήτηση της αρχόντισσας των βουνών κι ό,τι ήθελε προκύψει…
Σε 40 περίπου μέρες όλα αυτά δε θα είναι ευχάριστες σκηνές που αναπωλώ γράφοντας στον υπολογιστή αλλά πραγματικότητα!!!
Να είστε καλά συνάδελφοι, να απολαμβάνεται κυνήγια όπως επιτάσσει η αγάπη για τη φύση ,τα θηράματα αλλά και η λεβεντιά του κυνηγού.

Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 24 Ιουλίου 2008 στις 23:19 #107631

Kαλησπέρα κι από εμένα φίλε pontioskkk! Διάβασα πως είσαι από Δράμα και είπα να σου στείλω μια καλησπέρα μιας και μου αρέσει ιδιαίτερα η πόλη σας. Καλά αυτό το πεϊνιρλί με σουβλάκι είναι διαχρονική αξία!
Μέχρι στιγμής έχω έρθει κάμποσες φορές, αν και κατάγομαι από λίγο μακρυά (Λαμία) και μένω ακόμα μακρύτερα (Λιβαδειά) αλλά ως επισκέπτης, όχι ως κυνηγός. Μάλιστα πριν δώδεκα μέρες ανέβηκα ξανά για το γάμο ενός πολύ καλού φίλου από Πετρούσα! Είσαι μέσα από Δράμα; Να είσαι καλά και να απολαμβάνεις όμορφα κυνήγια!!!

Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς

[paggosb]

paggosb στις 26 Φεβρουαρίου 2008 στις 20:18 #104316

  Καλησπέρα συνάδελφοι. Από Μάρτη και μετά, ξέρει κανείς τι ισχύει με τα εκπαιδευτικά στην πέρδικα; (Ορεινή εννοώ).  Επιτρέπονται οπουδήποτε τα εκπαιδευτικά ή μόνο στις Ζ.Ε.Σ.;

 

 Βασίλης Κ.Σ. Λιβαδειάς