Στην προϊστορία, οι ανθρώπινοι πληθυσμοί αποίκισαν γη κατά μήκος των ποταμών, πιθανώς για να εκμεταλλευτούν τον υδάτινο πλούτο. Από 19% έως 50% των ενηλίκων έχουν ψαρέψει ερασιτεχνικά κάποια στιγμή στη ζωή τους στις τρεις πιο βόρειες ευρωπαϊκές χώρες.
Συνολικά περίπου το 5% του πληθυσμού της ΕΕ πηγαίνει για ψάρεμα. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες με τις καλύτερες συνθήκες διατήρησης όλων των ειδών ήταν εκείνες με τους περισσότερες ψαράδες και κυνηγούς, σε συνδυασμό με πολλούς υγροτόπους και υψηλό ΑΕΠ. Ίσως αυτό ήταν εν μέρει αποτέλεσμα τοπικών αποφάσεων σε θέματα περιβάλλοντος που ήταν περισσότερο επηρεασμένες από μη κυβερνητικές οργανώσεις στις χώρες με τις περισσότερες αλιευτικές δραστηριότητες.
Μελέτες δείχνουν επίσης ότι οι αλιείς δημιουργούν οικολογικά οφέλη και μέσω της διαχείρισης των οικοτόπων. Οι ερασιτέχνες αλιείς ωφελούν επίσης την οικονομία δαπανώντας € 19δις ετησίως στην Ευρώπη για το πάθος τους.
Οι αλιείς έχουν μεγάλη γνώση του υδατικού πλούτου της φύσης.
Είναι προς όφελος όλων όταν μοιράζονται αυτή τη γνώση με άλλες ομάδες με σκοπό την αποκατάσταση των ποταμών, των λιμνών και των θαλασσών που έχουν υποστεί βλάβες από τη βιομηχανία, την άντληση νερού και την απρόσεκτη χρήση της γης.
Είναι βασική προϋπόθεση η ενασχόληση των αλιέων (όπως και των κυνηγών) με τα προβλήματα που δημιουργούνται στο περιβάλλον από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Δυστυχώς μέχρι σήμερα αυτό το ενδιαφέρον το καπηλεύονται και το μονοπωλούν άτομα και συλλογικότητες οι οποίες θεωρούν ότι η φύση είναι μουσειακό είδος ή μέσο κερδοσκοπίας…
