ΤΑ ΣΥΛΕΚΤΙΚΑ

στην κατοχη μου εχω ενα πολεμικο μετασκευασμενο σε 32αρι  ενα εμπροσθογεμες με εξαγωνη κανη αγνωστου προελευσεως  καποιες παλιες πυριτιδες  οπως rotvail και ideal και μια καραμπινα franchi 48 al επετιακη για τα 50 χρονια παραγωγης της cal 28ια σου

Στην παρακάτω φωτογραφία είναι τα εργαλεία με τα οποία γέμιζε φυσίγγια ο Πατέρας μου πριν από 40 και πλέον χρόνια.  Τα ίδια εργαλεία και κάλυκες χρησιμοποίησα και εγώ τα πρώτα χρόνια μέχρι που πήρα τη μηχανή για αστεροειδές κλείσιμο.  Τώρα που το σκέφτομαι, ξέχασα να βάλω και τη ζυγαριά στο κάδρο!

Στις παρακάτω φωτογραφίες είναι φυσίγγια 25-30 και περισσότερων ετών.  Ειδική παραγγελία για τον πεθερό μου από τον Σταύρο Πυρένη, τον γνωστό οπλοπώλη και φυσιγγιοκατασκευαστή του Αμαρουσίου.  Οι παλιοί Μαρουσιώτες θα τα θυμηθούνε σίγουρα.  Εγώ δεν τα πρόλαβα αυτά τα φυσίγγια παρότι κυνηγάω από μικρό παιδί και τώρα είμαι στα 37.  Μου τα έδωσε ο πεθερός μου και τα ρίχνω σιγά-σιγά σε ψαρόνια και καρακάξες.  Πρέπει να έχω ακόμα τουλάχιστον καμιά 10αριά κουτιά.

Νομίζω ότι κατάλαβα ποιός είσαι Seerhan!  Ιδίως αν συνδυάσω και τα μηνύματά σου στο φόρουμ των αεροβόλων και των μικρών διαμετρημάτων… Ομως, να πώ την αλήθεια, δεν θυμάμαι να σου είχα δείξει ποτέ τα εργαλεία γόμωσης του πατέρα μου.  Μήπως σου είχε δείξει ο Γιάννης τα αντίστοιχα του θείου μου;

Οσο για τα παλιά φυσίγγια του Πυρένη, τί να τα κάνω; κράτησα δυό κουτιά και τα υπόλοιπα τα ρίχνω σιγά-σιγά.  Αν θέλεις κανένα, πολύ ευχαρίστως να σου δώσω. Στου Ατσώνιου πήγα 2 κουτιά πριν 1-2 χρόνια.  Πράγματι το εκτίμησε και μάλιστα μου έδωσε δύο κουτιά καινούρια φυσίγγια από το ράφι του.  “Θα συγκινηθεί ο κυρ Σταύρος μου είπε…” και πραγματικά με συγκίνησε και εμένα.  Για πολλά χρόνια ψώνιζα από τον Πυρένη, αρχικά λάστιχα και σκάγια για τις σφεντόνες μου, αργότερα σφαιράκια για το αεροβόλο και παράλληλα φυσίγγια και υλικά γομώσεων για το δίκαννο.

Αλλες εποχές… Θα σου στείλω pm να τα πούμε και από κοντά.

 Αν αρχισουμε με τετοια δε βλεπω να τελειωνουμε ποτε. Αντιστοιχο μαγαζακι-παραδεισος και εδω στα Χανια, υπηρχε τη δεκαετια του 70, που το θυμαμαι λογω των συχνων επισκεψεων του πατερα μου, και της πολυωρης παραμονης του. Θυμαμαι εξτασιασμενος εβλεπα τα κουτια με τις διαφορες πυριτιδες, τα καφε στρογυλα κουτακια με τα 6.45, τα χαρτινα κουτια με τις 100σταδες καινουριων καλυκων (Fiocchi οπως αυτα που δειχνει στη φωτογραφια του Νικου, Ercolano-Summonte, και αλλους που δε θυμαμαι πλεον), και κουτια με μαλινες ταπες.

 Οταν το μαγαζι εκλεισε, ο πατερας μου πηρε μια μεγαλη ποσοτητα μπαρουτιου Sokol, αρκετα κουτακια Κ2 και Mulleritte, μια μεγαλη ποσοτητα απο καλυκες με 6.45, καψουλια 6.45 και μαλινες ταπες. Απο ολα αυτα, δυστυχως δεν εχει μεινει τιποτα, γιατι τα γεμισαμε και τα ριξαμε. Οτι εμεινε ειναι καμμια 30αρια καινουριοι καλυκες, και ενα κουτακι με 5.45 και 6.45. O προκομενος εγω, φροντισα και πεταξα και ολα τα υλικα της συσκευασιας απο τις πυριτιδες, μην εχοντας υποψιν την μετεπειτα αξια τους.

  Sheerhan, μην αγχωνεσαι. Αν μαζευα τοτε οτι επεφτε στα χερια μου, τωρα θα ηθελα μια αποθηκη αρκετα μεγαλων διαστασεων. Λιγο αυτο, λιγο και το νεαρο και μη εμπειρο της ηλικιας μου, και αρκετα πραγματα εχουν κανει φτερα.

 Νικο, αυτα τα 2 ακριβως πανω απο το μετραδι του μπαρουτιου, τι ειναι; Καθως και τα εργαλεια δεξια τους, αυτο με τις 3 τρυπες, και το αλλο αριστερα του.

Εχω σχεδόν παρόμοια υλικα γομόσεων που χρησιμοποιουσε ο Παπους μου. Ηταν διασημος κυνηγός στην περιοχή Θρακη εχοντας εγκαταλειψει τα εγκόσμια είχε αποφασίσει να μείνει μεχρι θανάτου σε μια καλύβα στην περιοχή της Μαρώνειας. Είχε κυνηγήσει με πολλους διασημους που επισκέπτονταν την περιοχή. Εμενα με επερνε μαζί του απο 10 ετων καθε σεζον που ξεκινουσε το κυνήγι και φυσικα ήταν αυτός που μου εμαθα τα παντα για την κυνηγετική σκοποβολη. Τα βραδυα πριν το κυνηγι στο φως της λαμπας της καλύβας γεμίζαμε τα φυσσίγγια. Σημερα αυτα κοσμούν ενα ραφι στο επιπλο που εχω φτιαξει μαζι με διαφορα κυνηγετικα καλουδια, τα όπλα μου και τα κυπελλα και μεταλλια που εχω απο την πρόσφατη μου ενασχόληση με το τραπ.

Εαν καποιος ηθελε να προσδιορίσει τον παπου μου τον αποκαλουσε “ο Κυνηγός” …και πραγματικα αυτός ηταν. Μαγικες οι στιγμές που περνουσα εκείνες τις ημερες δίπλα του.

Πάνω από το “κουταλάκι” του μπαρουτιού, μετράδι όπως το έγραψες Βίκτωρα, είναι ακόμα δύο ρυθμιζόμενα μετράδια (σέσουλες) για μπαρουτόσκαγα.  Χρησιμοποιούνταν για γόμωση στο περίπου όταν οι πυρίτιδες ήταν πολύ μεγάλου όγκου και μικροδιαφορές δεν έπαιζαν και πολύ ρόλο.  Εγώ δεν τα είχα χρησιμοποιήσει ποτέ καθώς προτιμούσα να ζυγίζω τα υλικά μου.

Το μεταλλικό εργαλείο με τις τρείς τρύπες, αριστερά από το ταπόξυλο, το χρησιμοποιούσα για να σιδερώνω τα χείλη του μεταλλικού τμήματος του κάλυκα όταν φούσκωνε.  Ουσιαστικά χρησιμοποιείται μόνο η μεσαία τρύπα.  Είναι ένας καλυμπραδόρος όπως έγραψε και ο Μάριος.

Το δεύτερο μεταλλικό εργαλείο στα αριστερά του πρώτου είναι “εξολκέας” προβληματικών καλύκων.  Το ένα άκρο του με τις 3 εγκοπές χρησιμοποιείται για να τραβάει τους κάλυκες από τη θαλάμη αν τυχόν κάτι δεν πάει καλά με τον εξολκέα του όπλου.  Το άλλο άκρο έχει τρείς δίσκους λίγο παράκεντρους και οδοντωτούς στην άκρη.  Χρησιμοποιείται αν κοπεί το μεταλικό μέρος του κάλυκα και μείνει το χάρτινο σφηνωμένο μέσα στη θαλάμη.  Η οπή που έχει μάλλον είναι για έλεγχο των καλύκων αν έχουν φουσκώσει.  Μην ξεχνάμε ότι παλιά οι κάλυκες επαναγομώνονταν μέχρι να λιώσουν.  Επιπλέον φούσκωναν και έμπαιναν με πολύ ζόρι στη θαλάμη, μετά τη βολή περιέργως έβγαιναν πιό εύκολα.  Ούτε αυτό το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ.

Φίλε SEERHAN θέλουμε οπωσδήποτε φωτό.

Στα ίδια λιμέρια με μένα βλέπω πως είσαι (αν και έχω εξαφανιστεί και με ψάχνει ο Ατσώνιος) φίλε μου. Μάλλον θα έχουμε ειδωθεί

Και με τους Γιαταγάνα είχαμε οικογενειακές σχέσεις. Καλός άνθρωπος και ο συχωρεμένος ο Στάθης (φίλος του γέρου μου).

Καλά δεν συζητάμε για τον “κότζακ” – Πυρένη. Εκπληκτικός όντως τύπος. Καποιος από τα μέλη του φόρουμ είναι ανηψιός του αλλά δυστηχώς δεν έχουμε συναντηθεί.

Για να μην ξεφύγω από το θέμα μας θα ψάξω να βρω και εγώ συλλεκτικά κομμάτια του Αντώνα (παππούς μου) και το ντουφέκι που μου έδωσε και θα βγάλω τις σχετικές φωτογραφίες