TRAGODIA TO LETE AUTO?

Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 181 έως 195 (από 221 συνολικά)
Απευθείας μετάβαση στη σελίδα:
  • Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    05/06/2004
    Αρ. μηνυμάτων:
    272
    andre στις #83625

    Συμφωνω απολυτα και μακαρι να βρεθουν μημητες για ενα καλυτερο περιβαλλον, για καλυτερες συνθηκες διαβιωσης!!!


    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    27/11/2006
    Αρ. μηνυμάτων:
    5
    giwta στις #83669

     καλημερα και εδω. θελω να πω πως ο αγαπημενος μου σκυλος Ηρακλης οποτε βρει ευκαιρια εδω στο βουνο που τον παμε βολτες παιζει και φυσικα σκοτωνει διαφορα ζωακια χωρις να τα τρωει. να του κανουμε ευθανασια? ειναι κυνηγος απο τη φυση του αλλα εδω μπαινει η θανατικη ποινη αραγε?

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    05/06/2004
    Αρ. μηνυμάτων:
    272
    andre στις #83683

    Γιωτα, θα επρεπε να τον ειχατε εκπαιδευσει να μην τα σκοτωνει.  Αλλα… θα μου πεις, τι Ηρακλής θα ηταν;

    Πάντος, για φύλακας ειναι πρώτος!!

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/12/2006
    Αρ. μηνυμάτων:
    326
    cougar στις #344906

    Αγαπημένε Γιάννη Θεοδώρου με αφορμή την ονομαστική σου εορτή θέλω να σου πω, ότι πιστεύω πως είσαι ένας άνθρωπος με ηγετικές ικανότητες, υψηλό μορφωτικό επίπεδο και χαρισματικό λόγο, τον οποίο αν ΔΕΝ χρησιμοποιούσες τοσο καυστικά θα μπορούσες να αφυπνίσεις πολλούς ανθρώπους σαν εμένα έτσι ώστε όταν ακούσουν ένα οικολόγο να μην τον θεωρήσουν εξ ορισμού καλό ή όταν ακούσουν έναν κυνηγό να μην τον θεωρήσουν εξ ορισμού κακό. Θέλω επίσης να σου ζητήσω, όχι ειρωνικά αλλά ειλικρινά αυτή την φορά, συγνώμη αν ξεπέρασα τα όρια του επιτρεπτού και σου ευχηθώ εκ βάθους καρδίας Χρόνια Πολλά και Χρόνια Ευτυχισμένα.

     

    Κορίνα Στεφάνου

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/12/2006
    Αρ. μηνυμάτων:
    326
    cougar στις #344907

    ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΥΧΟΜΑΙ

    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #83830

    www.ptyxiouxos.net

     Υ.Γ  Τα παραπάνω bunner-άκια “παίζουν” σε γνωστή ιστοσελίδα Κέντρου του οποίου  έργο είναι η Περίθαλψη, η Προστασία των πουλιών, η ιατροφαρμακευτική γενικά Περίθαλψη και φροντίδα και η εν συνεχεία απελευθέρωσή τους, στην ύπαιθρο και στην φύση τραυματισμένων – πάντα από κυνηγούς  πουλιών- “εν χορδαίς και τυμπάνοις” …

     

     Και φυσικά οι “πρωταίτιοι”  σ΄αυτά και εκείνοι οι οποίοι πυροβολούν αδιακρίτως και “άνευ λόγου και αιτίας” είναι οι κυνηγοί …  όλοι και χωρίς καμία διάκριση … προέρχονται τα παραπάνω από ιστοσελίδα “Κέντρου”, που είναι αφιερωμένο στην προάσπιση “των δικαίων” των άτυχων ζώων και πουλιών από τους κυνηγούς … ή αν θέλετε από “Κέντρο” το οποίο εδώ μας αναφέρθηκε ως “πηγή” για καταμετρήσεις, πααρτηρήσεις και στοιχεία έγκυρα για την άγρια πανίδα …

     

     Ηθικόν δίδαγμα: καλά όλα αυτά και άγια αλλά κι οι χορηγοί ακόμη καλύτεροι και πιο “άγιοι”, κοντά στους “σκοπούς του Κέντρου” … ;;;  !!! 

     

     Καλή σας όρεξη … !!!

     

     

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #83850

    Η ” ΜΑΡΙΑ ΓΑΝΩΤΗ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ «ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ»

     Ενας ακόμα σύλλογος ή… μία νέα αρχή;

    Πριν έναν περίπου χρόνο ιδρύθηκε και λειτούργησε στη χώρα μας ένας νέος σύλλογος με στόχο την προστασία και την περίθαλψη της άγριας ζωής. Ιδρυτικά μέλη όμως αυτού του νέου συλλόγου είναι και άνθρωποι… «παλιοί» στο χώρο, με χαρακτηριστικότερο ίσως εκπρόσωπο την κα Μαρία Γανωτή, που χρόνια τώρα είναι γνωστή για την κόντρα της με τους Ελληνες κυνηγούς και το έργο της στο ΕΚΠΑΖ της Αίγινας.
    Ο νέος αυτός σύλλογος στεγάζεται στην Καλλιθέα, όπου λειτουργεί και ο σταθμός πρώτων βοηθειών (Μενελάου 134) και παράλληλα συνεργάζεται με τον κτηνίατρο Αχιλλέα Ακρίβο, ο οποίος είναι μέλος του συλλόγου και αναλαμβάνει τα ζώα που χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.
    Τους προσεχείς μήνες ο σύλλογος θα διαθέτει Κέντρο Περίθαλψης Αγριων Ζώων σε εγκαταστάσεις που θα του παραχωρήσει το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα.
    Σε μία προσπάθεια να γνωρίσουμε τους στόχους και τη φιλοσοφία που διέπει τους ανθρώπους αυτού του νέου συλλόγου, συναντήσαμε την κα Μαρία Γανωτή επί το έργω και μιλήσαμε μαζί της για τη νέα αυτή προσπάθεια, για το παρελθόν, το μέλλον και φυσικά για το κυνήγι.
    Ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε από την κουβέντα μας με την κα Γανωτή αφορά τα τουφεκισμένα πουλιά και συγκεκριμένα το πόσα είναι αυτά σε ένα πραγματικό ποσοστό επί του συνόλου των πουλιών που φτάνουν στα κέντρα περίθαλψης.
    Πρόκειται για ένα καίριο ζήτημα, αφού κατά το παρελθόν τα στατιστικά στοιχεία που έδιναν τα κέντρα περίθαλψης ενοχοποιούσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό το κυνηγετικό όπλο…
    Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, το ποσοστό των πυροβολημένων πουλιών ήταν περίπου 33% επί του συνόλου των τραυματισμένων πουλιών που έφτασαν στο Κέντρο από την επαρχία τον πρώτο μήνα της φετινής κυνηγετικής περιόδου (6 τουφεκισμένα από συνολικά 18 τραυματισμένα).
    Αν βέβαια υπολογίσουμε και τα πουλιά που τραυματίζονται μέσα στην Αθήνα (όπου δεν διενεργείται κυνήγι), το ποσοστό των τουφεκισμένων είναι ακόμα μικρότερο.
    Σε κάθε περίπτωση όμως είναι πολύ μικρότερο από το… 61-80% που είχε δώσει παλαιότερα το ΕΚΠΑΖ οδηγώντας την κοινή γνώμη στο απατηλό συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των τραυματισμένων πουλιών ήταν τουφεκισμένα.
    Το ερώτημα λοιπόν προς την κα Γανωτή για το πώς γίνεται η διάγνωση της αιτίας τραυματισμού ενός πουλιού, ήταν αναπόφευκτο. Οπως μας εξήγησε η ίδια, για να είναι κανείς σίγουρος ότι ένα πουλί έχει τουφεκιστεί, πρέπει οπωσδήποτε να κάνει ακτινογραφία. Αυτό πλέον αποτελεί ιερή και απαράβατη τακτική του νέου συλλόγου, προκειμένου να διασφαλίσει την εγκυρότητά του.
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί ένας πετρίτης που εστάλη από την Κρήτη. Ενώ με την πρώτη ματιά -όπως μας είπε η κα Γανωτή- φαινόταν τραυματισμένος από σκάγια, η ακτινογραφία δεν έδειξε τίποτα. Μετά μάλιστα από επικοινωνία με τον άνθρωπο που είχε στείλει το πουλί, διαπιστώθηκε ότι ο πετρίτης είχε χτυπήσει πάνω σε ένα ψηλό τζαμένιο κτίριο μέσα στην πόλη του Ηρακλείου, καθώς κυνηγούσε ένα άλλο πουλί.
    Επειδή αυτό δεν είναι το μόνο παράδειγμα, ρωτήσαμε την κα Γανωτή αν στο κέντρο της Αίγινας γίνονταν πάντα ακτινογραφίες στα τραυματισμένα πουλιά και η απάντηση που πήραμε ήταν αρνητική. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι σήμερα πολλά πουλιά μπορεί να έχουν «χρεωθεί» ως τουφεκισμένα, ενώ η πραγματική αιτία να ήταν άλλη.
    Η κα Γανωτή μάλιστα, θεωρεί ότι οι εξετάσεις ενός τραυματισμένου πουλιού δεν πρέπει να περιορίζονται στην ακτινογραφία, διότι σημασία δεν έχει μόνο το αν ήταν ή όχι τουφεκισμένο ένα πουλί. Οπως λέει η ίδια, οι αναλυτικές εξετάσεις μπορεί να ενοχοποιήσουν φυτοφάρμακα και γενικά κάποιες τοξικές ουσίες.
    Ακόμα, οι εξετάσεις των οστών σε πουλιά που έχουν υποστεί κατάγματα, μπορεί να οδηγήσουν σε στοιχεία για τις μακροχρόνιες ζημιές που πιθανόν να έχουν προκληθεί στα πουλιά, από την υποβάθμιση της τροφής τους και γενικά των συνθηκών διαβίωσής τους.
    «Η λαθροθηρία βρίσκεται ακόμα σε πολύ υψηλό επίπεδο στη χώρα μας, αλλά είναι σίγουρο πως πρόκειται για ένα πρόβλημα που μπορεί να λυθεί μόνο σε συνεργασία με τις κυνηγετικές οργανώσεις» μας είπε η κα Γανωτή, εστιάζοντας σε ένα από τα γνωστά προβλήματα του κυνηγίου στη χώρα μας και δείχνοντας παράλληλα μία διάθεση συνεργασίας, αλλά και κάνοντας έναν διαχωρισμό που οι οικολογικές οργανώσεις της χώρας μας χρόνια τώρα αρνούνται να κάνουν.
    «Ο διαχωρισμός μεταξύ κυνηγών και λαθροθήρων πρέπει να υφίσταται. Δεν μπορώ να μην δεχτώ ότι υπάρχουν πολλοί κυνηγοί οι οποίοι φυλάνε ως κόρη οφθαλμού τους νόμους του κυνηγίου, όπως όμως υπάρχουν και πολλοί που λαθροθηρεύουν» μας είπε η κα Γανωτή, προχωρώντας μάλιστα ακόμα πιο πέρα διαχωρίζοντας «εκείνον που πυροβολεί μια γερακίνα από εκείνον που για παράδειγμα παραβιάζει το επιτρεπόμενο όριο κάρπωσης στη τσίχλα».
    Αν και η ίδια πιστεύει ότι πάντα θα υπάρχουν διαφωνίες με τον κυνηγετικό κόσμο, θεωρεί ότι παλαιότερα υπήρξε μία ακραία θέση που υποστήριζε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τα πουλιά ήταν το κυνήγι.
    Σήμερα, χωρίς να απενοχοποιεί το παράνομο και ανεξέλεγκτο κυνήγι, πιστεύει ότι η ρύπανση του περιβάλλοντος με τοξικά απόβλητα, η χρήση χημικών φυτοφαρμάκων και γενικότερα η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αποτελούν τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους κινδύνους για την άγρια ζωή.
    Η κα Γανωτή μάς εξήγησε ότι οι απόψεις αυτές είναι αποτέλεσμα της επιστημονικής ωριμότητας των μελών του συγκεκριμένου συλλόγου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παύει να εξοργίζεται όταν παραλαμβάνει έναν τουφεκισμένο σταυραετό από την Κρήτη.
    Οπως μας είπε χαρακτηριστικά, «δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος σηκώνει το όπλο του για να χτυπήσει ένα πουλί που αποτελεί σύμβολο της ανδρείας και για το οποίο ο κρητικός λαός έχει γράψει τόσα δημοτικά τραγούδια».
    Και φυσικά έχει δίκιο να στηλιτεύει ένα φαινόμενο, που χρόνια τώρα καταδικάζει η πλειοψηφία των Ελλήνων κυνηγών, αλλά και αντιμάχονται οργανωμένα οι κυνηγετικές οργανώσεις και τα έντυπα των κυνηγών στο σύνολό τους.
    Ζητώντας να μας πει αν θεωρεί πιθανή τη μελλοντική συνεργασία μεταξύ κυνηγετικών οργανώσεων και συλλόγων όπως αυτός στον οποίο πλέον ανήκει, μας είπε πως η διαχείριση θεμάτων που αφορούν την άγρια ζωή και γενικότερα το περιβάλλον δεν μπορεί να γίνει μεμονωμένα από τις οικολογικές ή τις κυνηγετικές οργανώσεις, θεωρώντας πως η συνεργασία των δύο αυτών πλευρών, καθώς και άλλων φορέων είναι απαραίτητη.
    Οταν ζητήσαμε από την κα Γανωτή να μας δώσει κάποια χειροπιαστά παραδείγματα για το πώς βλέπει αυτή τη συνεργασία, μας είπε ότι η ίδια θα δεχόταν ευχαρίστως μία πρόσκληση από έναν κυνηγετικό σύλλογο για να μιλήσει για το πρόβλημα των φυτοφαρμάκων.
    Ακόμα, θεωρεί ότι θα μπορούσε να προσφέρει απαραίτητες και χρηστικές συμβουλές στους θηροφύλακες για να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες σε ένα τραυματισμένο αρπακτικό που συναντούν στο βουνό κατά την περιπολία τους, μέχρι να το μεταφέρουν σε κάποιο κέντρο περίθαλψης.
    Αλλωστε, όπως μας είπε, ήδη υπάρχουν κυνηγετικοί σύλλογοι, θηροφύλακες, καθώς και μεμονωμένοι κυνηγοί, που αρκετά συχνά τις στέλνουν τραυματισμένα πουλιά.”
     Πηγή: “Ε-Κ”.

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #83851

    ΤΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΕΡΕΥΝΑ ΑΓΓΛΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ Χωρίς ζιζάνια… χάνονται και τα τρυγόνια!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     Σε επιστολή της προς τον επίτροπο περιβάλλοντος, κύριο Σταύρο Δήμα, η υπεύθυνη της Bird Life International, κυρία Κλαίρη Παπάζογλου καταγγέλλει τη Μάλτα γιατί συνεχίζει το ανοιξιάτικο κυνήγι του τρυγονιού και παρατηρεί ότι το τρυγόνι μειώνεται πανευρωπαϊκά.
     Εκτός από την καταγγελία και την αναφορά στον κίνδυνο, όμως, η επιστολή δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο από τα γνωστά «μοτίβα» της προστασίας δια του περιορισμού. Γιατί όμως μειώνεται το τρυγόνι πανευρωπαϊκά με δεδομένο ότι τα τρυγόνια κυνηγιόνταν από τους προϊστορικούς χρόνους;
     Στην Αίγυπτο οι επαγγελματίες τρυγονάδες πιάνουν χιλιάδες τρυγόνια ζωντανά και τα πουλούν στις λαϊκές αγορές, ενώ το ίδιο κάνουν με τα ορτύκια. Και το έκαναν για εκατοντάδες χρόνια χωρίς να υποστούν οι πληθυσμοί καμιά μείωση. Γιατί ξαφνικά παρατηρούμε μια μείωση;
     Οι Αγγλοι ορνιθολόγοι έχουν πάει ένα βήμα πιο πέρα κι έχουν μελετήσει τα αίτια της μείωσης του τρυγονιού.
     Στην Αγγλία η συρρίκνωση του είδους είναι εμφανής. Ο αριθμός των τρυγονιών που φωλεοποιούν στη χώρα έχει πέσει κατά 69%, ενώ η εξάπλωση τους έχει συρρικνωθεί κατά 25%.
     Αν και το τρυγόνι εμφανίζεται στην Αγγλία μόνο την άνοιξη και το καλοκαίρι, οι Αγγλοι το έχουν μελετήσει κι έχουν εξακριβώσει ότι προτιμά τις περιοχές με αραιά αλσύλλια και φυσικούς φράχτες, όπου και φωλεοποιεί.
     Επίσης, το τρυγόνι τρέφεται κυρίως με σπόρους αγριόχορτων και μόνο όταν λείπει αυτή η τροφή στρέφεται προς τα σπαρτά. Η Αγγλία, όμως, επιδότησε επί μια δεκαετία την καταστροφή των φυσικών φραχτών!
     Με χρήματα της Ευρωπαϊκή Ενωσης (τότε λεγόταν ΕΟΚ) επιδοτήθηκαν οι γεωργοί για το «ξεπάτωμα» των φραχτών, ώστε να μεγαλώσουν τα χωράφια και να είναι πιο οικονομική η χρήση βαρέων μηχανημάτων.
     Εχοντας «ξεπατώσει» τους δικούς τους φράχτες οι Αγγλοι μεγαλογεωργοί, τώρα ενοικιάζουν τεράστιες εκτάσεις στην Ουγγαρία και Πολωνία για να περάσουν και εκεί τις «αποτελεσματικές μεθόδους» καλλιέργειας!
     Στη χρήση χημικών οι Αγγλοι γεωργοί είναι βέβαια πολύ πιο μετρημένοι και συνετοί σε σύγκριση με εμάς, όμως παραμένουν τακτικοί χρήστες ζιζανιοκτόνων που ανταγωνίζονται τα σπαρτά.
     Το… «ζιζάνιο» του γεωργού όμως είναι το αγριόχορτο, που δίνει τον σπόρο που τρώει το τρυγόνι! Η χρήση των χημικών σε συνδυασμό με τις αλλαγές στις καλλιέργειες «μειώνουν τις ευκαιρίες τροφοληψίας τόσο χρονικά όσο και γεωγραφικά» τονίζουν οι μελετητές Browne & Aebischer και προσθέτουν:
     «Η ανάκαμψη του τρυγονιού στη Βρετανία, εξαρτάται από τη φιλική προς το είδος διαχείριση του χώρου φωλεοποίησης και βοσκής». Η διαπίστωση ακούγεται κοινότοπη και οδηγεί στην αναπόφευκτη σκέψη:
     Αραγε πόσες επιστολές προς τον επίτροπο κύριο Δήμα έχει στείλει η Bird Life και άλλες οργανώσεις ζητώντας την τιμωρία μιας χώρας, επειδή μείωσε τον χώρο φωλεοποίησης και βοσκής ενός είδος πουλιού; Πότε έγινε παράπονο για την αμείωτη χρήση χημικών και για τη συνεχή εξάπλωση τουριστικών μονάδων, μέσα στο χώρο που ζουν τα τρυγόνια;

     Πηγή : “Ε-Κ “

     

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #83852

    ΜΥΣΤΗΡΙΑ… ΑΙΓΙΝΗΣ Η εγχείρηση πέτυχε… ο ασθενής απεβίωσε!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     Μια ακόμα απόδειξη του επιπέδου αναξιοπιστίας στο οποίο έχει περιέλθει το Κέντρο Περίθαλψης της Αίγινας φέρνει σήμερα στην επιφάνεια το «Εθνος-Κυνήγι», με αφορμή τις «μυστήριες» συνθήκες θανάτου ενός σπάνιου μαυρόγυπα, που μετά τις… περιποιήσεις των υπευθύνων του ΕΚΠΑΖ απεβίωσε, αλλά… το περιστατικό «φορτώθηκε» και πάλι σε κυνηγούς!
     Τίποτα ίσως δεν θα είχε γίνει γνωστό, αν το ίδιο το Κέντρο δεν είχε φροντίσει να «διαφημίσει» την εκδοχή που το συνέφερε στην ιστοσελίδα του, κινητοποιώντας τη δημοσιογραφική μας περιέργειά και προκαλώντας τη μικρή έρευνα που ακολούθησε.
     Στο site λοιπόν του ΕΚΠΑΖ, η όλη ιστορία εμφανίζεται στο κοινό ως απλή, ξεκάθαρη και τραγική:
     «Ενας σπάνιος μαυρόγυπας φτάνει τραυματισμένος στην Αίγινα από τη Ροδόπη. Εχει ανοιχτά κατάγματα στους δυο ταρσούς, ενώ του γίνονται ακτινογραφίες που επιπλέον δείχνουν… ένα σκάγι στο ράμφος, δυο στο λαιμό, ένα στο στήθος και ένα στο πίσω μέρος του κρανίου»!
     Οι άνθρωποι του ΕΚΠΑΖ με την… απαράμιλλη αυταπάρνηση και τεχνογνωσία που διαθέτουν πέφτουν πάνω στο πουλί, κάνοντας θαύματα.
     Κι ενώ οι επεμβάσεις είχαν πετύχει, όλα πήγαιναν καλά και το πουλί είχε αρχίσει μέχρι και να… σηκώνεται όρθιο, αίφνης η υγεία του παίρνει την κάτω βόλτα και αποθνήσκει.
     Αυτά λίγο πολύ υποστηρίζει στο Διαδίκτυο το Κέντρο της Αίγινας, σε μια επικοινωνιακή αναπαραγωγή της «εικόνας» που θέλει να περάσει στο ανυποψίαστο κοινό…
     Mόνο που τα πράγματα δεν έγιναν έτσι, κάτι που επιβεβαιώνεται και από την αλληλογραφία που αντάλλαξε το ΕΚΠΑΖ με το W.W.F. με αφορμή τον ίδιο Μαυρόγυπα.
     Στις 4 του περασμένου Γενάρη το W.W.F. στέλνει από τη Δαδιά μια «αυστηρή» επιστολή στο Κέντρο της Αίγινας, ζητώντας να πληροφορηθεί για την τύχη του μαυρόγυπα που είχε φτάσει εκεί…
     Σε αυτήν την επιστολή το W.W.F. αμφισβητούσε ευθέως την ικανότητα και δυνατότητα των ανθρώπων της Αίγινας, να παράσχουν βοήθεια στον μαυρόγυπα.
     Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
     «…Τον τελευταίο καιρό έχουν φτάσει στο WWF πολλές καταγγελίες που θέτουν υπό σοβαρή αμφισβήτηση τη δυνατότητα του ΕΚΠΑΖ να αντεπεξέλθει ικανοποιητικά στις απαιτήσεις περίθαλψης ειδών όπως ο μαυρόγυπας…
    Θεωρούμε πως καθίσταται επιβεβλημένη η μεταφορά του συγκεκριμένου πουλιού σε εξειδικευμένο κέντρο περίθαλψης άγριων πουλιών και είμαστε διατεθειμένοι να καλύψουμε τα σχετικά έξοδα…».
     Προσέξτε τώρα: το πουλί είχε βρεθεί με κατάγματα στα πόδια και χωρίς ΚΑΝΕΝΑ ίχνος πυροβολισμού στα τέλη του Δεκέμβρη. Το W.W.F. έστειλε την παραπάνω επιστολή στην Αίγινα στις 4 Ιανουαρίου…
    Το «Εθνος- Κυνήγι» έχει στην κατοχή του την απάντηση του ΕΚΠΑΖ για την τύχη του μαυρόγυπα, που δόθηκε… στις 24 Φεβρουαρίου!!!
     Γιατί μεσολάβησε τέτοια καθυστέρηση δεν το μάθαμε (ακόμη). Οπως δεν μάθαμε (ακόμη) γιατί η απάντηση περί της νοσηλείας και των αιτιών θανάτου, δεν φέρει την υπογραφή κανενός κτηνιάτρου.
    Η απάντηση του ίδιου ΕΚΠΑΖ προς το W.W.F., όχι μόνο δεν «κλείνει» θέματα αλλά ανοίγει και άλλα.
     Οι «διαχειριστές» του Κέντρου παραδέχονται ότι για δυο ολόκληρες εβδομάδες που κράτησαν το πουλί στο Κέντρο, δεν είχαν αντιληφθεί σκάγια ή σημάδια από σκάγια πάνω του.
     Οι ίδιοι παραδέχονται ότι τα σκάγια… βρέθηκαν στον μαυρόγυπα μετά θάνατον!
     Με τον τρόπο τους ομολογούν πως για δυο ολόκληρες εβδομάδες είχαν τραυματισμένο στα χέρια τους ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά της Ευρώπης, αλλά δεν του έβγαλαν ακτινογραφία… παρά μόνο αφού πέθανε.
    Κι όμως, με γλαφυρότατο και λεπτομερέστατο τρόπο ισχυρίζονται ότι… παραλίγο να τον σώσουν τον μαυρόγυπα (έστω και χωρίς κτηνίατρο, έστω και χωρίς ακτινογραφίες, έστω και χωρίς εξειδικευμένο προσωπικό!).
     Tελικά, το W.W.F. είχε δίκιο να ανησυχεί…

     Οι όποιες αμφιβολίες για το εάν όντως υπήρχαν σκάγια ή όχι στο σώμα του μαυρόγυπα θα παραμείνουν.
     Οι όποιες αμφιβολίες για το είδος της περίθαλψης που παρέχεται στην Αίγινα, όμως, έπαψαν πλέον να υφίστανται.
     Μετά τη Μ. Γανωτή που αποχώρησε με το σύνολο σχεδόν των εθελοντών για να ετοιμάσουν έναν νέο φορέα, από το Κέντρο της Αίγινας… εκδιώχθηκε και ο μέχρι πρότινος επικεφαλής Φίλιππος Δραγούμης.
     Παραμένει ο απόφοιτος Γεωπονικής Σχολής κ. Πουλόπουλος (γνωστός από τις απαγωγές πελαργών μέσα από τον Εθνικό Κήπο), ενώ προστέθηκε στο ηγετικό σχήμα και ο επιχειρηματίας του νησιού κ. Μπήτρος, ιδιοκτήτης… σχολής καράτε.
     Οι πολεμικές τέχνες όμως μπορεί να ωφελούν τα μέγιστα το νου και το σώμα των ανθρώπων, δύσκολα όμως θα προσφέρουν κάτι σε έναν… μαυρόγυπα που χαροπαλεύει!

     

     Πηγή: “ΕΚ”

     ……………………………………………………………

      Σχόλια …. ;; Για ποιό πράγμα … ;;  
    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #83853

    “Στην υπηρεσία του περιβάλλοντος

     Με σημαντικά αποτελέσματα σε ό,τι αφορά την ανάκαμψη του πληθυσμού του γυπαετού, ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου το πρόγραμμα LIFE με την ενεργή συμμετοχή της Α’ Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Κρήτης & Δωδεκανήσου (Α’ ΚΟΚΔ).
     Αξίζει να σημειωθεί ότι η συνεργασία αυτή αναφέρθηκε από τον Επίτροπο Περιβάλλοντος κ. Σταύρο Δήμα, στη Πανευρωπαϊκή Διάσκεψη των κυνηγετικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων (Αθήνα, 3 Ιουνίου 2006), ως λαμπρό παράδειγμα συνεργασίας του κυνηγετικού κόσμου με τους φορείς προστασίας του περιβάλλοντος.
     Εξάλλου, μετά την υπογραφή της ιστορικής συμφωνίας στις 12/10/2004 μεταξύ της FACE και του BirdLife International (παγκόσμια ομοσπονδία ορνιθολογικών οργανώσεων), υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την κοινή αποδοχή της οδηγίας για τα πουλιά ως το βασικό εργαλείο για την προστασία των άγριων πτηνών και των βιοτόπων τους, διαφαίνονται καιροί συνεργασίας και δημιουργικότητας.
     Πιο συγκεκριμένα στα πλαίσια του προγράμματος, η Α’ ΚΟΚΔ ανέλαβε μέσω της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής τη φύλαξη των σημαντικότερων περιοχών για τον γυπαετό και τη βιοποικιλότητα. Για το λόγο αυτό προχώρησε στην τροποποίηση των προγραμμάτων των θηροφυλάκων και των περιπολιών, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες που προέκυψαν από το σχεδιασμό του προγράμματος.
     Η άλλη σημαντική δράση στην οποία η Α’ ΚΟΚΔ είχε ενεργό και ουσιαστική συμμετοχή ήταν αυτή της απελευθέρωσης νησιωτικών περδίκων στις περιοχές των Αστερουσίων και του Αγιου Δίκαιου, στους νομούς Ηρακλείου και Χανίων αντίστοιχα, όπως ήταν σχεδιασμένο από το πρόγραμμα.
     Για την επιτυχή υλοποίηση των παραπάνω δράσεων οι ομοσπονδιακοί θηροφύλακες ενημερώθηκαν σε θέματα καταγραφής αρπακτικών ειδών και νομοθεσίας σε ειδικά σεμινάρια του προγράμματος, τα οποία οργάνωσε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, τα οποία πραγματοποιήθηκαν ανά νομό στην Κρήτη τον Ιούλιο 2003, ενώ τον Νοέμβριο του 2003 πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική εκδρομή των θηροφυλάκων της Κρήτης στο Καταφύγιο Αρπακτικών Πουλιών της Δαδιάς.
     Η Α’ ΚΟΚΔ θα ήθελε με την ευκαιρία να ευχαριστήσει τους φορείς υλοποίησης του προγράμματος, το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, τη Δ/νση Δασών Περιφέρειας Κρήτης και τον δήμο Ιναχωρίου για την άψογη συνεργασία, η οποία οδήγησε στα καλά αποτελέσματα.”
    ……………………………………………………………

     

     Σχόλια ;; τι θα χρειαζόντουσαν….

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #83857

     

    ΠΩΣ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΜΑΝΗ ΤΑ ΟΡΤΥΚΙΑ

    Ένα από τα κυριότερα εισοδήματα των Μανιατών είναι τα ορτύκια, ιδίως της Νότιας Μάνης, του κατάξερου και άγονου αυτού τόπου, του οποίου οι κάτοικοι αποζημιώνονται κάπως με το θεϊκό τούτο μάνα, που πέφτει κάθε χρόνο απ’ τον ουρανό. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, επειδή δηλαδή τα ορτύκια αποτελούν πόρο ζωής για τους Μανιάτες, εσυστηματοποιήθη το κυνήγι του απ’ αυτούς κατά τρόπο εντελώς ιδιαίτερο και οικονομικό.

    Κατόρθωσαν δηλαδή, ώστε με ελάχιστα έξοδα να συλλέγουν το αξιόλογο αυτό εισόδημά τους. Αν μεταχειρίζονται μπαρουτόσκαλα και ντουφέκια, δεν θα εύρισκαν άκρη στα έξοδα. Έπειτα, με το ντουφέκι μόνον οι μεγάλοι θα μπορούσαν να λάβουν μέρος στο κυνήγι. Και τα άλλα όμως μέσα του κυνηγιού, τα δίχτυα κλπ., εκτός του ότι δεν έχουν απόδοση μεγάλη, κοστίζουν επίσης αρκετά. Οι οικονομικοί λοιπόν λόγοι τους ανάγκασαν να περιορισθούν σε όσο το δυνατό φθηνότερα εργαλεία και να αναπτύξουν όλη τους την επιδεξιότητα στα χέρια.

    Το μοναδικό τους έξοδο είναι η απόχη. Ένα ξύλο ίσιο και μακρύ, που στη μια άκρη καταλήγει σε δύο κλάδους λεπτότερους και ευλύγιστους. Τους δύο αυτούς κλάδους τους κουλουρώνουν και τους δένουν έπειτα γερά, φκιάνοντας μ’ αυτό τον τρόπο ένα στεφάνι. Έπειτα δένουν στο γύρο του στεφανιού μια σακούλα από δίχτυ, μακρουλή σαν χωνί. Το σχήμα της είναι ακριβώς όπως και της απόχης των ψαράδων και γι’ αυτό πήρε και το όνομά της. Το μάκρος της είναι 2,70μ. πάνου – κάτου, είναι δε αρκετά βαριά, ώστε να χρειάζονται γερά μπράτσα και τέχνη μεγάλη για το χειρισμό της. Γι’ αυτό και οι κυνηγοί χωρίζονται σε κατηγορίες, αναλόγως της ικανότητος του καθενός.

    Το κυριότερο σύστημα κυνηγιού του ορτυκιού είναι η «τραπέλα». Τραπέλα λέγοντας εννοούμε ολόκληρη την παρέα, που θα κυνηγήσει για λογαριασμό της σε ορισμένο τόπο καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα κυνηγήσει. Ο πιο επιδέξιος κυνηγός είναι ο αρχηγός της τραπέλας.

    Όταν φθάσουν στον τόπο του κυνηγιού, ο αρχηγός ορίζει τις θέσεις του καθενός. Σχηματίζουν ένα είδος παραλληλόγραμμου, στου οποίου τη μία πλευρά παρατάσσονται δύο καλοί κυνηγοί με τον αρχηγό στη μέση. Είναι περίεργα τα ονόματα, που έχουν ο καθένας τους και γι’ αυτό το αναφέρω. Ο αρχηγός λέγεται «Κολίτης» και καθένας από τους άλλους δύο της ίδιας γραμμής λέγεται «Αζάλικας». Παραπάνου από τον κάθε Αζάλικα και στις μεγάλες πλευρές του παραλληλόγραμμου στέκει και από ένας άλλος κυνηγός που λέγεται «Παραζάλικας». Στην ίδια γραμμή και σ’ άλλη τόση απόσταση απ’ τον Παραζάλικα, στέκεται άλλος κυνηγός, που λέγεται «Φτερό».

    Ακόμα πέρα, στις δύο άλλες γωνίες του παραλληλογράμμου στέκουν από δύο ή και περισσότεροι κυνηγοί, οι λεγόμενοι «Ξεφτέρια». Στην θέση αυτή τοποθετούνται συνήθως γυναίκες και παιδιά. Έχουμε λοιπόν τον Κολίτη, δύο Αζάλικες, δύο Παραζάλικες, δύο Φτερά και δύο μπουλούκια από Ξεφτέρια. Καθένας απ’ αυτούς κρατεί την απόχη του.

    Όταν θα δώσει το σημείο ο αρχηγός, αρχίζουν τα Ξεφτέρια ν’ απλώνονται σε τρόπο, ώστε να κλείσουν την πλευρά του παραλληλογράμμου. Έπειτα, με φωνές και όπως αλλιώς μπορούν, κάνουν θόρυβο, σηκώνουν τα φωλιασμένα στους θάμνους ορτύκια και, ενώ πιάνουν όσα μπορούν με τις απόχες, τα διώχνουν συγχρόνως προς το μέρος που περιμένουν έτοιμοι οι άλλοι κυνηγοί.

    Η γρηγοράδα του κυνηγού συνίσταται όχι μόνο στο πιάσιμο του ορτυκιού με την απόχη στον αέρα, αλλά και στο ξεμπέρδεμα του πουλιού από το δίχτυ. Για τσάντα έχουνε τον κόρφο τους. Ένα – ένα πουλί μπαίνει ζωντανό στη σακούλα που σχηματίζει το πουκάμισο. Μερικών η επιτηδειότης είναι θαυμαστή. Οι πιο επιδέξιοι απ’ αυτούς πιάνουν δύο ορτύκια χωρίς να κατεβάσουν την αποχή. Μόλις δηλαδή πιάσουν το ένα, δίνουν μια στροφή στη σακούλα και το κλείνουν στην άκρη τους. Έπειτα πιάνουν και το δεύτερο, κατεβάζουν την απόχη και τα ξεμπερδεύουν απ’ το δίχτυ και τα δύο χώνοντάς τα μέσα στο πουκάμισό τους.

    Όταν τα Ξεφτέρια φθάσουν στη γραμμή των Φτερών ενώνονται κι’ αυτά μαζί τους. Το ίδιο κάνουν και οι Παραζάλικες μέχρι που να φθάσουν στη γραμμή του αρχηγού, όπου και τελειώνει το πρώτο κυνήγι της τραπέλας. Έπειτα, κατά τον ίδιο τρόπο, ακολουθεί το δεύτερο και τα λοιπά. Η απόσταση από κυνηγό σε κυνηγό δεν είναι μεγαλύτερη από 4 μέτρα.

    Το καλύτερο κυνήγι της τραπέλας γίνεται στις πλαγιές και όχι στο ίσιωμα. Εννοείται ότι οι Μανιάτες δεν περιορίζονται μόνο στην τραπέλα. Κυνηγούν και καθένας χωριστά με την απόχη. Υπάρχουν και πολλές γυναίκες, οι οποίες έχουν εξασκηθεί και μεταχειρίζονται θαυμάσια την απόχη. Επίσης σκοτώνονται όχι λίγα ορτύκια και με το ντουφέκι.

    Τα ζωντανά ορτύκια μπαίνουν σε μεγάλα κλουβιά και στέλλονται στον Πειραιά και στο εξωτερικό. Όσα σκοτώνουν, τα παστώνουν σε πιθάρια και τα πουλούν ή τα κρατούν για το σπίτι τους.

    “Από το Ημερολόγιο του Κυνηγού”

    Κυνήγι μια πανάρχαια και βαθιά ριζωμένη αντίληψη … για όσους μπορούν να το ζήσουν και να το καταλάβουν !!!! 

    Στη Μάνη πχ έτσι γινόταν το ορτυκοκυνήγι και γίνεται βέβαια και σήμερα με άλλους τρόπους. Έτσι ίσως οι συνομιλητές μας, δεν θα εκπλαγούν από τα ορτύκια που θηρεύονται εκεί και τους εντυπωσίασαν…

     

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    2126
    THEOD στις #344921


    [indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από cougar στίς 04 Iανουάριος 2007


    “Γιάννη Θεοδώρου είχα γράψει μια θυμωμένη, πικρή και μακροσκελή  απάντηση …”


    [/indent]

     Φίλη -(-οι)  μου αγαπημένη- (οι), όπως έλεγαν παλιά, όλα είναι δεκτά και ο θυμός και η οργή και η πικρία και (η) κάθε απάντηση … όλα αυτά τα συναισθήματα  θυμίζουν ακριβώς ότι είμαστε “έλλογα” όντα με αντανακλαστικά, με ένστικτα αλλά και μυαλό και κρίση … δεν απεμπολούμε την ανθρώπινη μας διάσταση …

     Δεν θέλω να πείσω κανέναν (και) για το κυνήγι, η “φιλοσοφική” μας αντίληψη αγαπητή φίλη, είναι αντίθετου προσανατολισμού, επομένως δεν βλέπω που μπορούν να “τμηθούν” οι όποιοι κοινοί (μας) στόχοι ή εμπειρίες … δεν αμφισβητώ τις καλές σου προθέσεις, αμφισβητώ ή επιφυλάσσομαι από ή για την “συλλογιστική” σου βάση, που μοιραίως πως, καταλήγει στις συντριπτικά περισσότερες φορές, σε “γκρίζα αντικυνηγετικά θεωρήματα” … αυτό είναι, που μας  κάνει “επιφυλακτικούς” και “προσεκτικούς” …

     Γιαυτό εμμένω σε “αποδείξεις” που δεν έρχονται, “συμπεράσματα” που δεν “εξάγονται” και μια “προϊστορία” που αγνοείται … εμείς επειδή έχουμε γνωστή και δηλωμένη ιδιότητα και ταυτότητα, είμαστε εύκολα θύμα κάθε κακεντρέχειας ή παραπληροφόρησης εν αντιθέσει με τους “επικριτές” και “επιτιμητές” μας που χρησιμοποιούν τα πάντα, καλυπτόμενοι πίσω, από οτιδήποτε  θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει … 

     ** Από τα παραπάνω που κατέθεσα, από διάφορες πηγές, μπορείς να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα, δες πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις χθες και σήμερα και βρες τις διαφορές, κάνοντας τις αναγωγές σου … δες ποιοι δεν άλλαξαν … 

     

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    12/02/2006
    Αρ. μηνυμάτων:
    30
    elcos στις #344931

    καλησπέρα σε όλους

    κατ’ αρχήν λυπάμαι που δεν κατάφερα να συμμετέχω περισσότερο στο συγκεκριμένο θέμα. αν και όπως φαίνεται κάπου εδώ τελειώνει αυτή η συζήτηση θα ήθελα να πω ορισμένα πράγματα.

     δεν έχω καμία διάθεση ούτε έχει νόημα να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες, για μένα δεν είναι αυτή η ουσία. το γεγονός πάντως πως όλοι, οικολογικές και κυνηγετικές οργανώσεις αποδέχονται και σέβονται τις κυβερνητικές αποφάσεις είτε τις θεωρούν σωστές είτε λάθος είναι αναμφισβήτητο. όλοι όμως έχουν το δικαίωμα να προσπαθήσουν να αλλάξουν μια απόφαση που θεωρούν λάθος ακόμα και αν είναι δικαστική με όποιον τρόπο πιστεύουν καλύτερο. υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί δικαστηρίων γι’ αυτό και είναι ο ένας τρόπος. ένας άλλος τρόπος είναι οι δράσεις πολιτικής ανυπακοής ή/και πίεσης (όπως πχ ο “πολιτικός εκβιασμός” των 300,000 κυνηγετικών ψήφων που συχνά ακούγεται).

    σε περιπτώσεις που αφορούν διαμάχες ή διαφωνίες μεταξύ κοινωνικών ομάδων μπορεί να υπάρξει και απ’ ευθείας διάλογος μεταξύ τους. μπορεί; και πως μπορεί να ξεκινήσει κάτι τέτοιο; ποιοι όροι είναι απαραίτητοι;

    ας πάρουμε για παράδειγμα το συγκεκριμένο θέμα. πως μπορεί ο κυνηγετικός χώρος να “συνομιλεί” με τον οικολογικό; κάνω κάποιες προτάσεις:

    -βρίσκοντας ποια είναι τα σημεία σύγκλισης, ποια τα σημεία απόκλισης και ποια τα σημεία που μπορεί να υπάρξει συνεννόηση ή ακόμα και σύγκλιση

    -δεχόμενοι εκατέρωθεν πως τα πράγματα μπορούν να αλλάζουν και για τους μεν και για τους δε -πράγμα που από τα μηνύματα σας φαίνεται να αποδέχεστε όσο αφορά την βελτίωση της κυνηγετικής κοινότητας ως προς το καλύτερο (γεγονός ως προς το οποίο δεν διαφωνώ καθόλου) αλλά όχι και για την “άλλη πλευρά”

    -αναγνωρίζοντας πως όσα βήματα βελτίωσης και αν γίνουν πάντα θα έχουν στους κόλπους τους τα “μαύρα πρόβατα” τους φανατικούς, τους αμετανόητους.

    -να υπάρξουν κοινές δράσεις σε όσα τους ενώνουν, να δουλέψουν πάνω σε όσα μπορεί να υπάρξει σύγκλιση, να υπάρξει “πολιτισμός” και “fair play” σε όσα τους χωρίζουν.

    όσο αφορά το προηγούμενο μήνυμα μου: κανένα πρόβλημα στο σχολιασμό κομματιού κομματιού αρκεί να μην κόβεται το κείμενο πριν ολοκληρωθεί το νόημα και η πρόθεση.

    όσο αφορά την ιστορία ΕΚΠΑΖ λόγω εμπλοκής και δικαστικής σε εξέλιξη διαμάχης το μόνο που έχω να πω είναι πως κανένας τίτλος και καμία ταμπέλα δεν έχει αξία αν δεν υποστηρίζεται από τους ανθρώπους της… η ιστορία με το μαυρόγυπα είναι αφού έχει αποχωρήσει το προσωπικό. και όσα διαβάσατε παραπάνω από την Μαρία θα τα είχατε διαβάσει νωρίτερα -περίπου το 2002 όταν εξετάζοντας τα στοιχεία είχαν έρθει τα πρώτα μηνύματα περί πυροβολημένων και άλλων αιτιών.

    δεν διαφωνώ πως σχετικά με την προστασία της φύσης αλλά και της άγριας ζωής υπάρχουν πια, πολύ σημαντικότερα προβλήματα από το κυνήγι …αυτό δε σημαίνει πως το κυνήγι μπορεί να γίνεται ανεξέλεγκτα (όπως γινόταν τους αρχαίους χρόνους) και σίγουρα δεν θα ήθελα να είναι το κυνήγι (και κυρίως η λαθροθηρία) ο γάιδαρος που τρώει το στραβό το κλήμα.

    κι επειδή γράφτηκε πως δε βλέπεται την οικολογία σα πρόταση πολιτικού-οικονομικού συστήματος εγώ σας βεβαιώνω πως πολύ περισσότερο με απασχολεί πως ο κίνδυνος σε μερικά χρόνια η παγκόσμια αγροτικής παραγωγής μπορεί να ελέγχεται από δυο τρεις μεγάλες πολυεθνικές οι οποίες θα έχουν το copyright παραγωγής μεταλλαγμένων σπόρων (τα φυτά των οποίων δεν παράγουν σπόρο) και οι παραδοσιακοί σπόροι θα είναι σε έλλειψη… αλλά αυτό δεν σας ενδιαφέρει, μάλλον! Είστε μόνο κυνηγοί και τίποτ’ άλλο; αντιλαμβάνομαι πως το forum είναι κυνηγετικό όμως άλλο να μην το συζητάς εδώ και άλλο να το δηλώνεις.

     Αυτά τα λίγα και γενικά -μου ήταν πολύ δύσκολο να μελετήσω όλα τα μηνύματα καλά και να απαντήσω σε όσα θα ήθελα.

    Καλή Χρονιά

    Κώστας

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    18/05/2003
    Αρ. μηνυμάτων:
    8660
    victz στις #83897

     Κωστα, καταρχην καλη χρονια. Να εισαι σιγουρος, οτι παρολο που το φορουμ ειναι κυνηγετικο, η προοπτικη που αναφερεις μας ενδιαφερει ολους, αγροτες και μη. Αλλωστε ο σωστος κυνηγος, ενδιαφερεται να κυνηγα σε ενα υγιες περιβαλλον. Δεν με ενδιαφερει εμενα προσωπικα μια καλη κυνηγετικη μερα πχ, σε ενα νταμαρι, θελω το κυνηγι μου να συνδιαζεται με μια καλη βολτα, ομορφες εικονες, πραγματα που λιγο πολυ οι περισσοτεροι, ειτε κυνηγοι, ειτε οχι, αποκομιζουν σε μια βολτα στη φυση. Η προοπτικη που αναφερεις, ευτυχως προς το παρον συναντα αντισταση και σε επιπεδο Ευρωπαικης Ενωσης, αλλα, και το κυριοτερο, σε επιπεδο παραγωγου, καθως κανενας μα κανενας δεν υποχρεωνει το παραγωγο με το ζορι να χρησιμοποιησει μεταλλαγμενους σπορους. Και ισως με τη σωστη ενημερωση, απο κει να ερθει και η οποια εναλλακτικη λυση.

    Συμμετέχων
    Ημ. εγγραφής:
    15/12/2006
    Αρ. μηνυμάτων:
    326
    cougar στις #344941

    Αγαπημένε Γιάννη είναι προφανές ότι είναι σημαντικό για σένα να έχεις τον τελευταίο λόγο οπότε και θα στον αφήσω.  Μπορεί αυτά που βρίσκω, ΕΣΥ να μη τα θεωρείς αποδείξεις αλλά κάποιοι άλλοι τα θεωρούν.  Όσον αφορά την συλλογιστική μου, απορώ πως δεν την καταλαβαίνεις αφού είναι η απλούστερη: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ. 

     

    Η φιλοσοφική μας αντίληψη δεν είναι αντίθετου προσανατολισμού και λυπάμαι αν αυτό σας έχω δώσει να καταλάβετε. Δεν ζητώ να καταργηθεί το κυνήγι, ζητώ να μπει μέσα σε κάποια θεσμικά όρια, να μην υπάρχει ασυδοσία σε ότι αφορά το θήραμα, να υπάρχει σεβασμός στα είδη που κινδυνεύουν, να ενισχυθεί η θηροφυλακή και φυσικά να κινήστε μέσα στα πλαίσια του νόμου.

     

    Όπως έχω πει πολλές φορές σε μηνύματά μου δεν είμαι ούτε κυνηγός, ούτε οικολόγος έχω ευαισθητοποιηθεί σε κάποια πράγματα μέσα από τα βιώματά μου.  Σαν απλός άνθρωπος αυτού του πλανήτη λοιπόν απογοητεύομαι πολύ όταν εσύ, ως κυνηγός δεν μπορείς να δεις που μπορούν να τμηθούν οι κοινοί μας στόχοι και ο elcos ως οικολόγος δεν μπορεί να δει πως μπορεί να υπάρξει απ’ ευθείας διάλογος. 

     

    Αγαπητοί μου δεν έχουμε την πολυτέλεια να μη μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Και αν οι οικολόγοι αμόλησαν λύκους χωρίς να έχουν κάνει έρευνα για την βιοχωρητικότητα της περιοχής (όπως λέει σε άλλο forum ο αγαπητός JIMPAP) και εσείς μπορείτε να τους βοηθήσετε σε αυτό ΠΡΕΠΕΙ να το κάνετε!!!!!

    ΠΡΕΠΕΙ όλοι να αφήσουμε τους εγωισμούς και να ενώσουμε τις γνώσεις και τις δυνάμεις μας, για ένα καλύτερο αύριο, όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό.  Και πρώτη παραδέχομαι ότι οι συζητήσεις μας με επηρέασαν και με αφύπνισαν σε πολλά πράγματα.

Επισκόπηση 15 δημοσιεύσεων - 181 έως 195 (από 221 συνολικά)
Απευθείας μετάβαση στη σελίδα:

Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.


Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων