Εχω μπήξει σωλήνα μέσα στη γή-εξω απο το σπίτι εννοείτε-και εχω συνδέσει καλώδιο 2,5 mm που φτάνει μέχρι τη λαμαρίνα που κάθονται επάνω οι κάλυκες.Επιπλέον εχω βάλει ακόμα ενα καλώδιο απο τη γείωση μιας κοντινής πρίζας επάνω στη λαμαρίνα αλλά μάταια.Ο στατικός ηλεκτρισμός ειναι επάνω στους καινούργιους κάλυκες.Οι μεταχειρισμένοι εχω δει οτι δεν εχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα
Καταρχήν με τέτοια γείωση που έχεις κάνει, είναι πρακτικά αδύνατον να υπάρχει στατικός ηλεκτρισμός. Το πλαστικό του κάλυκα είναι μονωτικό και έρχεται ομως σε επαφή με τον μεταλλικό μέρος που είναι αγώγιμο. Έτσι ότι φόρτια έχουν δημιουργηθεί στο πλαστικό , μεταφέρονται στο μεταλλικό και μετά στην γη. Άρα κατασκευαστικά είσαι εντάξει. Έτσι όπως το βλέπω εγώ , με τους μεταχειρισμένοι κάλυκες δυο πιθανότητες υπάρχουν. Ή λόγο της έκρηξης τα μικροκαταλοιπα της καύσης έχουν δημιουργήσει ένα αγώγιμο στρώμα εσωτερικά που διαφοροποιεί την συμπεριφορά του , ή έκρηξη έχει «γυαλίσει την εσωτερική επιφάνεια μειώνοντας το επίπεδο της στατικής τριβής ανάμεσα στους κόκκους και την εσωτερική επιφάνεια τους κάλυκα και αλλάζοντας την συμπεριφορά όλου του συστήματος
Βεβαία το ζητούμενο είναι από πού το άρπαξε το φορτίο η πυρίτιδα γιατί στον στατικό ηλεκτρικό όσο φορτίο έχει η πυρίτιδα , άλλο τόσο φορτίο της έδωσε κάποιο άλλο κομμάτι του συστήματος , το οποίο πρέπει να είναι αντίθετα φορτισμένο από το φορτίο που έχει διατηρήσει η πυρίτιδα,(είτε από τριβή είτε από επαφή είτε από επαγωγή). Άρα ποιος της έδωσε το φορτίο για να το έχει? Το δοχείο της μηχανής ? το ποτηράκι του δοσομετριτη?Το πέσιμο της πυρίτιδας μέσα στόν κάλυκα ??Αν κάποιος θεωρήσει ( για παράδειγμα) ότι η πυρίτιδα είναι φορτισμένη αρνητικά κατά 1 Coulomb , κάτι άλλο είναι φορτωμένο θετικά κατά 1 Coulomb. Ποιο είναι αυτό ?
Επίσης δεν υπάρχει θέμα διατήρησης του φορτιού στον φορτισμένο κάλυκα ούτε χρόνου εκφόρτωσης , γιατί η εκφόρτωση γίνεται αστραπιαία όταν συνδεθεί με κάτι γειωμένο και έναν φορτισμένο κάλυκα όλο και κάποιο χέρι θα τον πιάσει , όλο και κάπου θα ακουμπήσει , και αν με αυτήν την διαδικασία δεν αποφορτιστεί τελείως, έστω θα μοιράσει το φορτίο του σε αυτό με το οποίο έρχεται σε επαφή
Όσο για την διάφορά μονοβασικών και διφασικών ίσως θα πρέπει να ανατρέξουμε στα επιμέρους χαρακτηριστικά κατασκευής τους που τις διαφοροποιούν .Αυτό το ακαθόριστο σχετικά με την μεγάλη ζελατινοποίηση των διφασικών αλλά και την καλή συμπεριφορά τους στην υγρασία , ίσως θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις σε σχέση με τις προσμίξεις κατασκευής τους .Και τι εννοώ: αν ακουμπήσεις μια σταγόνα νερό , μια σταγόνα λαδί και μια σταγόνα γράσο σε ένα τοίχο , το νερό θα κατέβει πρώτο , το λαδί δεύτερο και το γράσο θα μένει εκεί που είναι .Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα στατικού ηλεκτρισμού αλλά αποτέλεσμα των δυνάμεων συνάφειας αλλά των δυνάμεων τριβής ( στατικής και κινητικής) που δημιουργούνται ανάμεσα στο τοίχο και τα υλικά
Αυτό που είπε ο Δημήτρης Benelli έχει μια βάση , γιατί ο γραφίτης που γίνεται ανάμιξη είναι αγώγιμος και τροποποιεί τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά της πυρίτιδας αλλά ίσως και προσκολλάται με την πυρίτιδα δημιουργώντας πιο ρευστό και εύκολα κινούμενο μείγμα , αποτρέποντας την άμεση επαφή της πυρίτιδας με τις επιφάνεια , μπαίνοντας σαν ενδιάμεσος ανάμεσα στην πυρίτιδα και στο πλαστικό..
Επειδή το θέμα έχει ενδιαφέρον πάντως , θα προσπαθήσω να κάνω ένα πείραμα με διαφορές πυρίτιδες , για να δούμε τι θα γίνει…