[Rama]

Rama στις 28 Απριλίου 2016 στις 12:00 #495576

Για το ζήτημα της υγρασίας δεν έχω προσωπική εμπειρία, ότι “την τάδε μέρα σκορπούσαν πούπουλα αλλά τα πουλά δεν έπεφταν”. Έχω όμως την εξής ερώτηση. Γιατί στις άλλες χώρες ουδέποτε τίθεται το ζήτημα αυτό, ενώ στην πατρίδα μας αποτελεί αντικείμενο ατέρμονων συζητήσεων, συχνά και άρθρων; Μήπως υπερβάλουμε από άγνοια; Αν πραγματικά η απόδοση των φυσιγγίων εξαρτάται από την εποχή, τότε μεγάλοι κατασκευαστές όπως π.χ. η Remington θα διοχέτευαν στην αγορά ειδικά φυσίγγια για το χειμώνα και ειδικά για το καλοκαίρι. Όπως όμως διαφαίνεται από την μπροσούρα τους, μπορεί κανείς να κυνηγήσει πάπιες στο Νείλο ή στον Καναδά με τα ίδια ακριβώς φυσίγγια. Αντίθετα στην πατρίδα μας θεωρείται περίπου ως δόγμα ότι π.χ. ο βάλτος θέλει άλλες γομώσεις το χειμώνα και άλλες το καλοκαίρι. Τι ακριβώς συμβαίνει; Αν γνωρίζει κανείς κάτι ή υπάρχει σχετική βιβλιογραφία παρακαλώ να μας διαφωτίσει.

[Rama]

Rama στις 5 Μαρτίου 2011 στις 11:45 #168962

Όσο πιο σκληρή η σόλα Vibram τόσο πιό ανθεκτικό το άρβυλο, αλλά γλιστράει απίστευτα στη βρεγμένη πέτρα. Έχω κάποια άρβυλα Meindl και κάποια παπούτσια Aigle που γλιστρούν στο βρεγμένο βράχο σαν να πατάς σε λάδια. Και διερωτώμαι, γιατί οι λαλίστατοι αρθρογράφοι του ειδικού τύπου και δοκιμαστές προϊόντων δεν αναφέρονται στο πρόβλημα αυτό της Vibram. Αν βάλετε άρβυλο ή παπούτσι με σκληρή σόλα Vibram και βγείτε με βροχή στην πόλη, θα γλιστρήσετε σε όλα τα λεία πλακάκια των πεζοδρομίων.

Και τώρα στις διάφορες μάρκες.
Aigle με ενιαίο δέρμα γύρω-γύρω, χωρίς πλαϊνές ραφές. Τα είχα πάρει 65.000 δρχ το 1996, μου είχε φανεί μια περιουσία. Κορυφαία, τα τελευταία 6 χρόνια τα χρησιμοποιώ μόνο στα ορτύκια και στην πέρδικα. Τα καλύτερα άρβυλα μου, με φαρδιά φόρμα μπροστά, αλλά κάπως βαριά.

Lowa Renegate, πέρυσι πήρα το τρίτο μου ζευγάρι, το πιο αναπαυτικό και ελαφρύ άρβυλο, απίστευτα ξεκούραστο. Βασικό μειονέκτημα, η αδιαβροχοποίηση χάνεται σε μια σαιζόν, προφανώς σπάει η μεμβράνη Gore-Tex στις ραφές, και αν δείτε τις φωτογραφίες έχει πολλές ραφές. Η σόλα είναι μάλλον λεπτή και με τα χρόνια δεν κάνει στα κατσάβραχα.

Meindl Island Pro MFS, κάπως βαριά, πραγματικά αδιάβροχα και διαπνέοντα, το πόδι μένει πάντα στεγνό και ζεστό. Τα έχω για τα χιόνια ή σε καρτέρια. Βασικό μειονέκτημα, το ύψος, που τα κάνει άκαμπτα και κουραστικά.

Meindl (175 ευρώ αλλά δεν βρίσκω τον τύπο, μάλλον δεν βγαίνει πια), πολύ καλά, αδιάβροχα και διαπνέοντα. Πολύ σκληρή σόλα Vibram.

Φιλικά
ΓΜ

[Rama]

Rama στις 3 Φεβρουαρίου 2011 στις 20:27 #318225

Σαφώς και δεν προωθούμε αντιδεοντολογικές πρακτικές κυνηγίου, αλλά το να συζητάμε τις δυνατότητες και τα όρια του κυνηγετικού όπλου και φυσιγγίου είναι ένα θέμα, το να συζητάμε την ηθική και την δεοντολογία έναντι του θηράματος ή την ικανότητα του χειριστού του κυνηγετικού όπλου είναι ένα άλλο.

Τα συγγράματα που αναφέρεις δεν μου είναι ξένα. Εδικά το "Shotgunning, the Art and the Science" του Bob Brister, είναι ευαγγέλιο κατά τη γνώμη μου. Έχω παραγγείλει και το "Sporting Shotgun Performance" του Dr. Andrew Jones και το περιμένω, αν και γνωρίζω ήδη ότι είναι δογματικό και ισοπεδωτικό απέναντι σε πολλά από όσα πιστεύω. Διαβάζω τα πάντα γύρω από το λειόκαννο και τη σκόπευση, αλλά πάντα υπάρχει έδαφος για εμβάθυνση και προσωπικό πειραματισμό.

Αν αναλογιστούμε ότι μέσα σε ένα αιώνα οι ταχύτητες στα ραβδωτά υπερδιπλασιάστηκαν (σήμερα ξεπερνούν άνετα τα 1000m/sec), συνειδητοποιούμε πράγματι τη μικρή πρόοδο που έγινε στο λειόκανο. Έγραψα πιο πάνω ότι η μικρή αύξηση της ανώτατης αρχικής ταχύτητας στο ίδιο χρονικό διάστημα για το λειόκανο αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, ευτύχημα για το θήραμα. Συμφωνώ ότι το να συζητάμε τις δυνατότητες και τα όρια του κυνηγετικού όπλου και φυσιγγίου είναι ένα θέμα που δεν σχετίζεται με την ηθική και την δεοντολογία έναντι του θηράματος. Δεν επιθυμώ να δώσω μαθήματα συμπεριφοράς στα μέλη του φόρουμ και ζητώ συγνώμην για το δασκαλίστικο ύφος μου.

Το φόρουμ αυτό για μένα δεν είναι χώρος για επίδειξη γνώσεων ή αρένα αντιδικιών. Το θεωρώ όπως πολλοί έχουν τονίσει, ως χώρο ανταλλαγής γνώσεων, εμπειριών, χώρο ευχαρίστησης. Πρέπει λοιπόν να πω ότι δεν είμαι βλητικός, απλώς από πολύ παλιά με ελκύουν τα μαθηματικά της βλητικής. Ο λόγος είναι ότι έβλεπα σε διάφορα βιβλία, άρθρα, μπροσούρες εταιριών κλπ, συνεχώς τους ίδιους πίνακες που δίνουν τις ταχύτητες στις διάφορες αποστάσεις. Αργότερα κατάλαβα ότι όλοι αντέγραφαν από τις ίδιες πηγές. Όταν είδα τα πολυάριθμα διαγράμματα του Journée στο βιβλίο του Tir des fusils de chasse, (2η έκδοση 1902, 3η έκδοση 1920) και τις εμπεριστατωμένες αναλύσεις του στο ζήτημα της αντίστασης του αέρα, κατάλαβα ότι είναι ο πρώτος βλητικός που με την επιστημονική μέθοδο προσπάθησε να προσεγγίσει ένα πολύπλοκο πρόβλημα. Όσοι έχουν δει τους δεκάδες πίνακες των αποτελεσμάτων των πειραμάτων του θα πεισθούν ότι δεν βασίστηκε σε προηγούμενους, δοκίμασε ο ίδιος τα πάντα. Με τα χρόνια έχω αποκτήσει εμπιστοσύνη στον συγγραφέα αυτόν που κάθε τι που γράφει το έχει επιβεβαιώσει με πολυάριθμα πειράματα. Ανάλογα διεξοδικοί είναι οι πίνακες του Burrard στο δεύτερο τόμο του τρίτομου έργου του, The modern shotgun. Ποιό σύγχρονος από τον Journée, ο Burrard αναλύει τα ζητήματα σε τρέχουσα, λιγότερο μαθηματική γλώσσα, διακατέχεται όμως από κάποιες βρετανικές προκαταλήψεις. Έχω κουραστεί να βλέπω όλους του επόμενους βλητικούς να αναμασούν όσα μπορούμε να βρούμε στα βιβλία του Journée, ή τον περίφημο πίνακα απόδοσης των τσόκ του Burrard . Κανείς δεν προέβη σε πραγματικές νέες μετρήσεις, με εξαίρεση τον Brister που ξεκίνησε από μηδενική βάση τα πειράματα του.

Φιλικά πάντα.

ΥΓ Στο αρχείο velocity11.pdf της 28/01/2011, υπάρχει ένα μικρό λάθος στην πρώτη παράγραφο, που όμως δεν επηρεάζει τους ακόλουθους υπολογισμούς. Ο αεροδυναμικός συντελεστής για απολύτως λεία σφαίρα είναι C = 0,48 περίπου και όχι 0,25 όπως αναγράφεται. Για σκάγια, που φυσικά δεν είναι ούτε απολύτως λεία, ούτε τέλειες σφαίρες, η τιμή του C μπορεί να φτάσει το 0,65.

[Rama]

Rama στις 1 Φεβρουαρίου 2011 στις 21:05 #318658

Φίλε Rama, αυτό θα συμβεί σε κάποια σκάγια της γόμωσης και όχι σε όλα, αφού δεν παραμορφώνονται όλα, αλλά μερικά. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη επιμήκυνση της ατράκτου των σκαγιών, κάτι που άλλοι θεωρούν πλεονέκτημα και άλλοι μειονέκτημα, αλλά η κορυφή της ατράκτου θα έχει έτσι κι αλλιώς υψηλότερη ταχύτητα, άρα και κινητική ενέργεια και διάτρηση. Βέβαια, υπάρχουν τρόποι να μειωθούν οι παραμορφώσεις, με χρήση σκληρών ή επιμεταλλωμένων σκαγιών, με πατέντες για καλύτερη απόσβεση, με υλικά όπως οι κόκκοι πολυαιθυλένιου κλπ. Όσο πιο προσεγμένο είναι ένα φυσίγγι, τόσο πιο γρήγορα μπορούμε να απρώξουμε τα σκάγια του χωρίς να χάσουμε την πυκνότητα της κατανομής τους.

Τα γρήγορα φυσίγγια έχουν την χρησιμότητά τους. Αλλιώς όλα τα φυσίγγια θα ήταν όλα γεμισμένα στα 365-370 μ/δ και θα τελείωνε εκεί το πανηγύρι.

Αγαπητέ Leo

1. Δεν υποστηρίζω ότι κάθε φυσίγγι υψηλών ταχυτήτων παράγει παραμορφωμένα σκάγια, απόδειξη τα φυσίγγια καλής ποιότητας όπως Remington, Winchester, Viri κλπ. Έγραψα ότι δύσκολα μπορεί να κατασκευασθεί ένα πραγματικό φυσίγγι υψηλής ταχύτητας (πχ 36gr σκάγια με ταχύτητα 410m/sec) διότι απαιτούνται γνώσεις, βλητικό κέντρο, πολλές δοκιμές και πλήρης έλεγχος σε όλα τα υλικά του φυσιγγίου. Μην ξεχνούμε ότι στον ετήσιο οδηγό του «Έθνος-Κυνήγι» πριν δύο χρόνια, ο κ. Κυπρίδημος είχε στείλει στο δοκιμαστήριο του Μπέρμινχαμ γνωστά και πολυδιαφημισμένα high velocity φυσίγγια και οι μετρήσεις ήταν κόλαφος, οι ταχύτητες των περισσότερων ήταν γύρω στα 380m/sec! Επίσης το ποσοστό των παραμορφωμένων σκαγιών, είναι μεγαλύτερο από όσο νομίζουμε και δεν αφορά μόνο τα περιφερειακά σκάγια.

2. Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι τα φυσίγγια υψηλών ταχυτήτων απαιτούν τσοκαρισμένα όπλα, αλλιώς δίνουν ανομοιόμορφες και αραιές κατανομές (δοκιμάστε στον πίνακα στα 35m ένα πραγματικό φυσίγγι υψηλών ταχυτήτων με τσοκ κύλινδρο και θα εκπλαγείτε). Η παραμόρφωση των σκαγιών είναι υπεύθυνη και για τις φτωχές κατανομές και για τις μειωμένες μένουσες ταχύτητες που είχα αναφέρει. Για την ιστορία, ο Journée παραθέτει μετρήσεις που επιβεβαιώνουν ότι αυξάνοντας την αρχική ταχύτητα πάνω από 380m/sec επέρχεται μείωση της διατρητικής δύναμης των σκαγιών. Ας μη νομίζουμε ότι την εποχή αυτή χρησιμοποιούσαν πιο μαλακά σκάγια, η κατασκευή σκαγιών με υψηλό ποσοστό αντιμονίου δεν είναι νέα ανακάλυψη.

3. Η μακριά άτρακτος προκαλεί σημαντική ελάττωση της πυκνότητας της κατανομής σε τραβέρσα, δείτε τις φωτογραφίες σε κινούμενους στόχους του Bob Brister στο Shotgunning, The art and the Science. Είχε βάλει τη γυναίκα του να οδηγεί το στέησον βάγκον που έσερνε ένα χαρτί 1Χ6m με ταχύτητα 60km/h και αυτός πυροβολούσε μιά συστοιχία από ζωγραφισμένες πάπιες σε φυσικό μέγεθος. Σημειωτέον ότι ο Brister διέλυσε πολλούς μύθους, πχ για τη διάμετρο κατανομής από μικρότερα διαμετρήματα και πρωτίστως το μύθο ότι τα high velocity φυσίγγια έχουν μεγαλύτερη διάτρηση. Απέδειξε ότι αν τα σκάγια δεν είναι αρκούντως σκληρά, δηλαδή με υψηλό ποσοστό αντιμονίου, η υψηλές ταχύτητες είναι σκέτη καταστροφή.

4. Η σημερινή τεχνολογία και η ανάπτυξη της χημείας επέτρεψαν τη δημιουργία προοδευτικών πυρίτιδων, επινικελωμένων σκαγιών, μη διαβρωτικών καψυλλίων, αξιόπιστων φυσιγγίων που δεν επηρεάζονται από τις καιρικές συνθήκες. Η βλητική όμως ως επιστήμη, δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 100 χρόνια, ούτε είναι δυνατόν να υπερβούμε τους νόμους της φύσης. Το βεληνεκές του λειόκανου και οι κατανομές τον καιρό του Journée ήταν πρακτικά αυτές που γνωρίζουμε σήμερα. Η μικρή αύξηση της ανώτατης αρχικής ταχύτητας μέσα σε ένα αιώνα ελάχιστα έχει βελτιώσει τα πράγματα. Ευτύχημα από μια άποψη, διότι τίθεται και το ζήτημα της ηθικής συμπεριφοράς έναντι του θηράματος. Η τεχνολογική πρόοδος στα όπλα και φυσίγγια δεν συνοδεύεται από βελτίωση των μέσων άμυνας των θηραμάτων. Όπως έλεγε εύστοχα ευπατρίδης κυνηγός, μια πέρδικα που απομακρύνεται από ένα κυνηγό εξοπλισμένο με τρίσφαιρη καραμπίνα, δεν έχει αναπτύξει κάποιο after burning system – σύστημα μετακαύσεως επί το ελληνικότερον. Πιστεύω ότι ο ελληνικός κυνηγετικός τύπος πάντα προωθούσε ήπιους τρόπους κυνηγίου και ελπίζω ότι ανάλογες απόψεις έχουμε όλοι οι αναγνώστες αυτού του φόρουμ.

[Rama]

Rama στις 28 Ιανουαρίου 2011 στις 19:18 #319251

Μπορει να ειχα αδικο οτι τα αργα σκαγια θα φτασουν γρηγορετερα,αλλα αποδεικνυεται πλεον οτι διαφορες των 10-20 μετρων/δευτ εχουν ελαχιστη σημασια.Ποσο μαλλον τα 9 μετρα/δευτ,για τα οποια ανησυχουσε ο Νικος!

Όχι εντελώς άδικο! Όπως γράφω πιό πάνω, πολλές φορές ένα υψηλών ταχυτήτων φυσίγγι, έχει τελικές μένουσες ταχύτητες μικρότερες από ένα κανονικό φυσίγγιο! Το φαινομενικά παράδοξο αυτό αποτέλεσμα οφείλεται στην παραμόρφωση που υφίστανται τα σκάγια λόγω των υψηλών πιέσεων που αναπτύσσονται στην κάνη. Τα παραμορφωμένα σκάγια, επειδή έχουν χάσει το σφαιρικό σχήμα τους συναντούν ακόμα μεγαλύτερη αντίσταση από τον αέρα, με αποτέλεσμα να φθάνουν στο στόχο με μικρότερη ταχύτητα από αυτήν που θα είχαν αν προέρχονταν από φυσίγγιο με κανονικές πιέσεις και ταχύτητες.

[Rama]

Rama στις 28 Ιανουαρίου 2011 στις 12:49 #166342

Δυσκολεύομαι να περάσω κείμενο με σύμβολα, οπότε το επισυνάπτω ως αρχείο .pdf

[Rama]

Rama στις 5 Αυγούστου 2008 στις 17:43 #107851

Ευχαριστώ TASOSMP και DRAGO. Γνωστός μου ιδιογομωτής που γεμίζει εκατοντάδες φυσίγγια την εβδομάδα (διότι έχει φανατικούς φίλους) ισχυρίζεται ότι έχει επιτύχει τις πιο υψηλές συγκεντρώσεις στα 32 γραμμάρια από κάθε άλλη πυρίτιδα.

Φιλικά

Γιάννης Μ.

[Rama]

Rama στις 4 Αυγούστου 2008 στις 22:02 #107822

Είναι γνωστό ότι η αίσθηση του λακτίσματος είναι πολύ μειωμένη με καραμπίνα από ότι με δίκαννο. Ο λόγος που η ελληνική αγορά βρίθει φυσιγγίων με μεγάλες πιέσεις, άρα και υπερβολικό λάκτισμα, είναι ότι οι κατασκευαστές απευθύνονται στους καραμπινάδες, που προτιμούν τα βαριά φυσίγγια. Επί πλέον κανένας κατασκευαστής δεν θέλει τα φυσίγγια του να προκαλούν εμπλοκές, άρα αυξάνει ανενδοίαστα τις πιέσεις.

Τα σημερινά φυσίγγια λοιπόν, δημιουργούν μεγάλες πιέσεις και το κλώσημα με δίκαννα είναι για τους περισσότερους δυσάρεστο έως οδυνηρό. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που ένας κυνηγός στρέφεται στην καραμπίνα. Τις περισσότερες φορές το κάνει ασυνείδητα, απλώς αισθάνεται μεγαλύτερη ευχαρίστηση όταν πυροβολεί με καραμπίνα από ότι με δίκαννο.

Για να το ξαναπώ με άλλα λόγια, η προτίμηση στην καραμπίνα δεν έχει τόσο να κάνει με τη δύναμη πυρός, αλλά κυρίως με την άνεση στον πυροβολισμό όποιο φυσίγγι και να βάλετε μέσα. Η τρίτη τουφεκιά κλπ που παρουσιάζεται ως πλεονέκτημα δεν θα ήταν ικανή από μόνη της να δικαιολογήσει το ποσοστό δημοφιλίας της καραμπίνας, δοθέντος ότι έχει μαζεμένα όλα τα μειονεκτήματα που μπορεί να έχει ένα όπλο: μεγάλο μήκος, μία σκανδάλη άρα ένα τσοκ, μη δυνατότητα επιλογής φυσιγγίου και νούμερου σκαγιών, πολυπλοκώτερος μηχανισμός, δυσκολία καθαρισμού, μεγάλη ροπή αδράνειας, όχι ορατή εικόνα ασφαλούς κατάστασης όπως είναι το σπασμένο δίκαννο και κυρίως, κάκιστο ζύγισμα.

Θα επαναλάβω κάτι που είχα ξαναγράψει. Το ζύγισμα δεν είναι προσωπική υπόθεση. Είναι μετρήσιμη ιδιότητα του όπλου, όπως μας έμαθε ο Gough Thomas στον οποίο θα βρούμε μια ποσοτική προσέγγιση στο ζήτημα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτόν, το ζύγισμα περιγράφεται από δυο μεγέθη:
(1) Τη ροπή αδράνειας του όπλου και (2) την απόσταση του σημείου ισορροπίας του όπλου από την πρώτη σκανδάλη.
(1) Μικρή ροπή αδράνειας σημαίνει ότι εύκολα περιστρέφεται το όπλο γύρω από το κέντρο βάρους του, με άλλα λόγια το μεγαλύτερο βάρος βρίσκεται ανάμεσα στα χέρια. Τότε το όπλο δείχνει ζωντανό. Θα το καταλάβουμε αν το πιάσουμε με τα δυο χέρια έτοιμοι προς επώμιση και το κουνήσουμε πάνω-κάτω περιστροφικά κατά το κατακόρυφο επίπεδο.
(2) Το άλλο μέγεθος, που δείχνει το σημείο ισορροπίας του όπλου, δείχνει απλά αν το όπλο είναι οπισθόβαρο ή εμπροσθόβαρο. Εδώ, υπεισέρχεται πράγματι η υποκειμενική προτίμηση του κυνηγού. Οι Άγγλοι θεωρούν ως ιδανική απόσταση τα 10,5 εκατοστά. Μια καραμπίνα ζυγιάζει στα 14-16 εκατοστά.

Χωρίς καμία ελιτίστικη διάθεση, πιστεύω ότι επειδή οι περισσότεροι κυνηγούν με καραμπίνες ή κακοζυγισμένα δίκαννα, αδυνατούν να αναγνωρίσουν ένα καλοζυγισμένο όπλο. Όποιος πάει περπατητό με ένα καλοζυγισμένο όπλο, πιστεύω πως δεν θα ξαναπιάσει καραμπίνα ή δίκαννο με αλουμινένια μπάσκουλα.

Φιλικά

Γιάννης Μ.

[Rama]

Rama στις 4 Αυγούστου 2008 στις 20:13 #107818

Δεν ξέρω αν έχει ήδη συζητηθεί το ερώτημα. Την Drago, την εχει κάποιος δοκιμάσει;
Ευχαριστώ προκαταβολικά.

ΓΜ

[Rama]

Rama στις 27 Μαΐου 2007 στις 20:09 #89367

Αγαπητέ Κώστα, μπορούμε να μάθουμε το όνομα του οπλουργού που μετέτρεψε τη βάση σε ταρταρούγα; Θυμάμαι ότι ο Δεστέφανι ήταν κατηγορηματικά αντίθετος σε τέτοιες “βαφές”.

Φιλικά

Γιάννης

[Rama]

Rama στις 4 Μαρτίου 2007 στις 19:33 #86752

Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις του Νίκου Παπαϊωάννου στη σελίδα 6 σχετικά με τα κουπόνια. Πριν 15 χρόνια ήμουν συνδρομητής στο Petersen Hunting και θυμάμαι το κόστος άδειας στις ΗΠΑ. Κάθε Πολιτεία επιβάλει ένα τέλος άδειας που εξαρτάται από τα θηράματα που θέλει κάποιος να κυνηγήσει, πχ υδρόβια 10$, όλα τα πουλιά 25$, ελάφια 40$ (οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί). Το εκπληκτικό είναι ότι οι τιμές αυτές ισχύουν για τους κατοίκους της Πολιτείας μόνο. Κάτοικος άλλης Πολιτείας μπορεί να κυνηγήσει πληρώνοντας πολλαπλάσιο τέλος. Έτσι, η Πολιτεία της Μοντάνα που είναι ο παράδεισος του ελαφιού, επιβάλει τέλος 400$ στους μη ντόπιους. Ορθολογικό σύστημα και δίκαιο, ο Νεοϋορκέζος να πληρώνει παραπάνω εκεί που ασκείται η μεγαλύτερη πίεση. Αντίστοιχα ο Θεσσαλονικιός να πληρώνει παραπάνω στον Έβρο που δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση στα υδρόβια.

Φιλικά

Γιάννης Μ

ΥΓ Χωρίς παρεξήγηση αγαπητέ Κώστα (kryptia-e), δεν έχω διαβάσει κανένα μήνυμα σου, δεν αντέχω τους λατινικούς χαρακτήρες. Προσωπικά, γράφω στο Word, διορθώνω και κατόπιν αντιγράφω στον Explorer ή στον Firefox.

[Rama]

Rama στις 3 Μαρτίου 2007 στις 07:39 #86701

Αγαπητέ Χρήστο

Στον τόπο μου λέμε «μή σαλαγάς μπαμπουροφωλιές» και ακόμα «μή σαλαγάς κεραμίδια που δεν στάζουν».

Οποιαδήποτε τροποποίηση ή διασάφηση του Νόμου που αναφέρεσαι δεν θα είναι για το καλό μας. Σε όλη τη χώρα πολλοί παλιοί κυνηγοί γεμίζουν ακόμα και μέχρι στιγμής κανένα όργανο δεν τους άρχισε στα «πώς ονομάζεσαι και πού κατοικείς».

Φιλικά

Γιάννης Μ

[Rama]

Rama στις 18 Φεβρουαρίου 2007 στις 11:10 #86082

Όταν είχα διαβάσει τις οδηγίες του Hunter.Gr στη σελίδα 4, είπα μέσα μου, «επιτέλους, κάποιος έπρεπε να τα πει». Θαύμασα μάλιστα την υπομονή του να εξηγήσει το γιατί και να δώσει πλήθος παραδειγμάτων. Κανονικά τα τρία κείμενα των 16 και 17 Οκτωβρίου του Hunter.Gr θα έπρεπε να βρίσκονται στην πρώτη σελίδα του Φόρουμ, κάτι σαν «Οδηγίες προς νέους χρήστες ή FAQ». Πίστευα ότι όλοι συμφωνούν και ότι όσοι επιμένουν στα greeklish ή στα κεφαλαία το κάνουν από τεμπελιά. Αυτό που δεν φανταζόμουν είναι ότι θα υπήρχε έστω και ένα μέλος που θα ενοχλείτο.

1. Μπορεί κάποιος να είναι υπό πίεση χρόνου όταν διαβάζει τα μηνύματα, αλλά το Φόρουμ δεν είναι chat room για να δικαιολογεί πίεση χρόνου σε μια απάντηση.

2. Για τους κατοίκους εξωτερικού που δεν μπορούν να γράψουν με Ελληνικούς χαρακτήρες έχει ήδη δοθεί απάντηση. Είναι οι μόνοι που δικαιολογούνται και επειδή είναι λίγοι, δεν ενοχλούν τους υπόλοιπους γράφοντας με λατινικούς χαρακτήρες.

3. Δεν βλέπω καμία επιθετικότητα στα γραπτά του Hunter.Gr, αντιθέτως αυτά διακρίνονται για ευπρέπεια, σοβαρότητα και κοσμιότητα. Επί πλέον, οσάκις γράφει ο εν λόγω συνάδελφος, πάντα έχει κάτι να πει.

4. … «κανόνες περί Greeklish όμως τους βρίσκω λίαν απαράδεκτους τουλάχιστον σε ένα site το οποίο δεν σου ανήκει…». Η φράση αυτή δείχνει επιθετικότητα από πλευράς του saxo_29, ή σφάλλω;

Και τώρα η άποψη μου. Βεβαίως και έχουμε υποχρέωση να προσπαθούμε να γράφουμε καλά Ελληνικά. Η διατήρηση της γλώσσας μας δεν είναι υπόθεση μόνο των λογίων αλλά όλων μας. Βεβαίως και δεν είμαστε όλοι ορθογράφοι, αλλά λύσεις υπάρχουν. Το μήνυμα αυτό το έγραψα στο Word και χρησιμοποίησα τον ορθογράφο του για να βάλει κάποιους τόνους και να διορθώσει τα λάθη μου. Θεωρώ ότι η καλαίσθητη εμφάνιση του κειμένου μας είναι υποχρέωση μας όταν αυτό εμφανίζεται δημόσια και δείχνει σεβασμό προς τα άλλα μέλη. Όπως και ο Νίκος, σπανίως διαβάζω μηνύματα με κεφαλαία ή greeklish (εκτός φυσικά του GunDoctor). Τέλος, βεβαίως δέν δίνουμε εξετάσεις στην Ελληνική γλώσσα, ούτε κάνουμε επίδειξη της ικανότητας μας χειρισμού του γραπτού λόγου. Προσπαθούμε όμως αυτό που γράφουμε να το γράφουμε καλά.

Φιλικά

Γιάννης

[Rama]

Rama στις 11 Φεβρουαρίου 2007 στις 20:01 #85718

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΣΚΑΓΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ) ΦΥΣΙΓΓΙΩΝ

Το ζήτημα αυτό το έχει θίξει κατ’ επανάληψη ο hunter.gr (Νίκος Παπαϊωάννου). Είναι γνωστό ότι τα σκάγια στα Ελληνικά φυσίγγια είναι σχεδόν ένα νούμερο μικρότερα από τα ευρωπαϊκά, πχ Νο 7 έχει διάμετρο περίπου 2.4mm, δηλαδή πλησιέστερη προς το ονομαστικό Νο 7½. Τα τελευταία χρόνια εφησύχαζα θεωρώντας την προηγούμενη πρόταση περίπου ως δόγμα, αλλά λογάριαζα χωρίς την επιχειρηματική ανευθυνότητα.

Φέτος μέτρησα κάποια Lambro μπλε Νο1 και βρήκα 140 σκαγια/34gr, που αντιστοιχούν ακριβώς στο Νο 3 ονομαστικό! Δοκιμάζοντας κάποιο φυσίγγι διασποράς Νο7 ενός ντόπιου κατασκευαστή (που κάνει καλά φυσίγγια), μέτρησα τον αριθμό σκαγιών που περιέχει και είδα ότι αντιστοιχεί σε Νο 8. Εκνευρίστηκα και έκανα το ίδιο για το MAIONCHI DISPERSANTE Νο 7 κουτί των δέκα, περιέχει οχτάρια! (μέση διάμετρος 2.3mm). Μας δουλεύουν κανονικά. Σημειώστε ότι στο κουτί γράφει ø 2.5, αυτό τους μάρανε.

Φιλικά

Γιάννης

[Rama]

Rama στις 23 Ιανουαρίου 2007 στις 21:46 #84669

Αγαπητέ Χρήστο

Συμφωνώ με τα σχόλια σου για τις στατικές πιέσεις. Τα φυσίγγια με ΜΒ που ανέφερα ότι είχαν μεγάλη στατιστική διασπορά στις αποδόσεις (25-60%), τα είχα γεμίσει με μάλλινες τάπες και ρελιαστό κλείσιμο. Αλλά ακόμα και με αστεροειδές κλείσιμο και με το σωστό υψος συγκεντρωτήρα, ο ιδιογομωτής δεν μπορεί να επιτύχει ίδιες στατικές πιέσεις στα φυσίγγια του. Αυτός είναι ο λόγος που προτιμώ πυρίτιδες με ανοχή στις στατικές πιέσεις και τέτοιες είναι οι Αμερικανικές (π.χ. Winchester), η αγγλική Nobel (σειρά 80, 82,84) που κάποτε έφερνε ο Ψαραυτης. Επί πλέον, οι ball-powders δεν παρουσιάζουν τα προβλήματα στατικού ηλεκτρισμού των πυρίτιδων αποτελούμενων από φυλίδια.

Δεν γνωρίζω αν ο Υπερήφανος φέρνει ακόμα πυρίτιδες της Alliant. Τους κάλυκες Remington STS και Winchester AA και τους συγκεντρωτήρες Rem RXP12 και SP12 και WAA12 πού τους βρίσκεις;

Φιλικά

Γιάννης