Καρτερι μπεκατσας

Gia emena o filos Fidel “xtyphse” akrivws ekei pou eprepe!

Giati pragma milame akrivws? Gia thema koinwnikhs kai kynhgetikhs isws eyaisthhsias? H (diazeytiko) gia to “kinhtro” pou odhgei tous kynhgous sth sygkekrimenh praksh?

Epeidh pisteyw oti sthn prokeimenh periptwsh to kinhtro den mporei na einai h agaph gia to kynhgi ths mpekatsas, alla to “syndromo ths tsantas”.

Ki ayto to lew epeidh an agapas to kynhgi ths, den mporw na dianohthw oti yparxei allos tropos na to askhseis apo thn pragmatikh tou morfh, pou den einai allh apo to kynhgi ths se merh “dyskola” kai me skylo fermas.

Apo th stigmh loipon pou den mporei kapoios na to eksaskhsei kata ayto to tropo, giati na katsei sto karteri? mono gia enan logo, thn karpwsh, kai opws exei pei kai o Kwstas (Kostask) gia na paei meta sto kafeneio kai na deiksei thn “tsanta” tou.

Fysika tha symfwnhsw me ton Giwrgo (Vardeos) oti “otan eisai eksw apo ton xoro polla tragoudia les”, kai sigoura tha vriskomoun se megalo dilhmma an o paranomos – perissotero gia emena logw twn agrafwn para tou nomikou plaisiou nomwn – tyxaine na htan pateras mou, adelfos mou, klp.

Skeptomenos omws oti o kathe anhmporos logw synthhkwn kynhgos, mporei na synexisei na eksaskei thn agphmenh tou drasthriothta, periorizontas thn omws sta thhramata kai tropous kynhgiou pou armozoun sthn katastash tou (anaphria, ghrateia, klp.), pisteyw oti sto telos tha exei thetikh epidrash toso sto koinwniko oso kai kyriws sto kynhgetiko synolo.

Na thymisw mono pros xarh ths endiaferousas syzhthshs, oti to kynhgi ths mpekatsas sto karteri synexizetai toso se Gallia, oso kai se Skandinavia (kai me endiaferontes tropous, pou tha kseshkwnan thyella antidrasewn an ginontan sthn xwra mas). Gia na mhn parekshghthw to anaferw mono par’olo pou egw proswpika diafwnw katheta me thn sygkekrimenh taktikh.

Zhtw syggnwmh gia to makroskeles kai dysanagnwsto logw Greekglish mhnyma mou.

Filika

Panos 

Για την mariakounadi

Αγαπητέ συνάδελφε,

Κανείς δεν είναι έξω από τον χορό, απλά προσπαθούμε να βελτιώσουμε κάποια πράγματα εμείς οι νεότεροι, γιατί κι εμείς κάνουμε λάθη.”Ουδείς αναμάρτητος”.Όμως επειδή έχω κι εγώ κάνει καρτέρι κάποτε δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι καλά έκανα,γιατί είναι λάθος και μόνο αναγνωρίζοντας τα λάθη μας μπορούμε να πάμε μπροστά και σε ατομικό και σε ομαδικό επίπεδο.Τώρα όσον αφορά τα παραπάνω που λές είναι επιεικώς απαράδεκτα

Βλέπω Μαρία έκανες ένα όμορφο copy paste ότι σε βόλεψε και έκανες ένα όμορφο κήρυγμα χωρίς μάλλον να διαβάσεις όλο το μήνυμα μου και να πάρεις μονό αυτό που σε ενόχλησε χωρίς καν να δεις το θέμα.

Το παραπάνω παράδειγμα το έφερα ΑΚΡΙΒΟΣ σαν παράδειγμα διάκρισης μεταξύ ανθρώπων όπως ενόχλησε εσένα το συγκεκριμένο έτσι ενοχλεί και κάποιους όπου έχουν κινητικά προβλήματα να τους απαγορεύετε να κυνηγούν.

’λλωστε όπως είπε και ο GUN DOCTOR στην USA είναι διαφορετικά εκεί  όπως γράφει : OI ANAPHROI KAI  OI GERONTES EXOUN PRONOMOIA KATOXHROMENA APO TO NOMO EDO (U.S.A)

Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω κανένα, νομίζω ότι η ουσία του θέματος είναι άλλη. Αν το πρόβλημα ήταν οι γέροντες και οι ανάπηροι δεν θα ήταν πρόβλημα, αφού είναι ελάχιστοι.

Προσωπικά τονίζω ότι ενώ έχω τύχει με παρέα που μετά το απογευματινό καρτέρι της τσίχλας παρέμεινε όπως συνηθίζεται σε όλα τα χωριά μπας και περάσει καμιά μπεκάτσα, δεν συμμετείχα. Όχι γιατί φοβόμουν την θηροφυλακή, δεν την έχω δει άλλωστε ποτέ εκεί πάνω (ούτε δασικό έχω δει), δεν συμμετείχα γιατί απλά δεν θα αισθανόμουν καμία περηφάνια βάζοντας στην τσάντα ένα θήραμα τουφεκισμένο μ’ αυτόν τον τρόπο. Μην βιαστείτε να πειτε “γιατί δεν τους απέτρεψα”. Όποιος κυνηγά σε χωριό ξέρει την καζούρα που τρως όταν αναπτύσεις τέτοιες θεωρείες. Την έχω υποστεί πολλές φορές και κάπου συμβιβάστηκα γιατί οι παλιοί δεν εννοούν να καταλαβουν ότι ο τρόπος που κυνηγούσαν τόσα χρόνια είναι παράνομος. Το βλέπουν σαν κάτι το φυσιολογικό. Γι’ αυτό λέω ότι τώρα που κοντεύουν να συνταξιοδωτηθούν οι γενιές που πρόλαβαν να κυνηγούν νόμιμα την μπεκάτσα στο καρτέρι, πρέπει εμείς οι νεότεροι να δείχνουμε την περιφρόνιση μας στον τρόπο αυτό. Νομίζω το ότι παρέμεινα στον κυνηγότοπο έχοντας βάλει το όπλο μου στην θήκη του, τους έκανε να σκεφτούν κάποια στιγμή ότι δεν έχει αξία αυτό που κάνουν.

Αν την είχα σηκώσει περπατόντας και ψάχνοντας στα γνωστά σημεία του δάσους δεν θα της χαριζόμουν. Παρόλο που κυνηγώ με σκύλο ακόμα και την τσίχλα στο περπατητό, θεωρώ πολύ μάγκες κάποιους λίγους κυνηγούς που ξεποδαριάζονται στα βουνά και έχοντας πολλές γνώσεις καταφέρνουν να βρούν και να βαρέσουν κάθε σεζόν αρκετούς λαγούς και μπεκάτσες.

Μην το θέτουμε λοιπόν ότι ο σκύλος και το θήραμα είναι οι μόνοι προταγωνιστές. Να μην πηγαίνουμε με όπλο τότε στο κυνήγι. Αν δίπλα σ’ ενα καλό σκύλο δεν υπάρχει ένας καλός κυνηγός δεν γίνεται τίποτα.

Κι εγώ τρελαίνομαι να παρακολουθώ τα σκυλιά την ώρα που δουλεύουν αλλά αν ο κυνηγός δεν ξέρει να το κατευθύνει και να το καθοδηγήσει δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα.

Καλώς ή κακώς, ούτε συμψηφισμός πταισμάτων κατά το δίκαιο επιτρέπεται, ούτε μεροληπτική εφαρμογή νόμων, ούτε ελαστική εφαρμογή νομοθετικών ρυθμίσεων υπέρ “μειονεκτούντων τάξεων” ή εχόντων φυσικές αδυναμίες ατόμων. Γιατί αυτό να ισχύσει και για το κυνήγι ;; το γιατί “αυτός και όχι εγώ”, άς το διαγράψουμε, άν θέλουμε να εξακολουθήσουμε να κυνηγάμε ελεύθερα…

 Η δικαιοσύνη αποφαίνεται με βάση ελαφρυντικά πχ έντιμος βίος κλπ και στη προκειμένη περίπτωση, ο μη σεβασμός της ρύθμισης για το κυνήγι της μπεκάτσας στο καρτέρι, επιφέρει τα ίδια έννομα (αρνητικά)αποτελέσματα και συνέπειες και για τον κυνηγό που είναι ικανός 100% και για εκείνο που μειονεκτεί, η παραβατικότητα και ο κολασμός της, δεν σχετίζεται με την φυσική δύναμη ή αδυναμία των παραβατών και καλό θα είναι τέτοιου είδους εικασίες που δεν έχουν νομικό ή πραγματιστικό περιεχόμενο να αποφεύγονται γιατί δεν δίνουν λύση ούτε και αποτελούν δικαιολογία. 

 Ο αυτοσεβασμός του κυνηγού και η αγωγή του είναι αναγκαία προϋπόθεση για τον παραπέρα σεβασμό και του θηράματος και της διαδικασίας του κυνηγιού, σαν μιά αρχέγονη και νόμιμη δραστηριότητα, άς μην την φαλκιδεύουμε με εκπτώσεις αξιών, ιδεών, συνειδήσεων… θα αλλοτριωθούμε και θα επιφέρουμε θανάσιμα πλήγματα στην αξιοπρέπεια μας και την κυνηγετική υπευθυνότητα που πρέπει να μας διακρίνει … το κυνήγι της μπεκάτσας στο καρτέρι καμιά σκοπιμότητα δεν εξυπηρετεί αντίθετα λειτουργεί απορρυθμιστικά για το είδος και κατάντησε “μόδα” με αυξανόμενα μιμητικά φαινόμενα και ως γνωστόν πολύ περισσότερο φθείρει η “μόδα”, παρά ο χρόνος ή οι περιβαντολλογικές συνθήκες το θήραμα αυτό.

 Ούτε επίσης την λογική του φίλου που λέει ότι αφού “τσιμεντοποιήθηκε” ο “χ” τόπος, γιατί να καταστρέψεις και τον δικό μου, καταλαβαίνω, γιατί τότε με την ίδια λογική, επειδή η Αθήνα δεν έχει χωράφια για παραγωγή αγροτικών προϊόντων, χώρους για κτηνοτροφία, καθαρή θάλασσα για ψάρεμα κοκ οι Αθηναίοι ή και οι κάτοικοι άλλων μεγάλων αστικών κέντρων θα έπρεπε να καταδικαστούν σε λιμοκτονία …

 Το θέμα το τοποθετεί πολύ καλά ο φίλος παραπάνω, άς κάνουμε την υπέρβασή μας και άς αφήσουμε πίσω τα αρνητικά φαινόμενα των “κακών εθίμων ή παραδόσεων” και άς φροντίσουμε οι νέοι κυνηγοί να έχουν μιάν άλλη κυνηγετική παιδεία. Η συμπεριφορά μας προς τους “καρτεριτζήδες” της μπεκάτσας πρέπει να είναι “απαξιωτική” και ενδεικτική, του ότι αυτός ο τρόπος είναι κυνηγετικά “ανήθικος”, στερεί από το θήραμα την δυνατότητα να αμυνθεί και τον κυνηγό την χαρά να την ψάξει και να την σηκώσει με το σκυλί …

 Εξάλλου άν θυμηθούμε και άλλα αρνητικά του παρελθόντος, τους λαγούς τους έπιαναν με συρματοθηλιές, με αυτοσχέδιες παγίδες στα χωριά, τους την “έστηναν” στα περιβόλια το βράδι, τα τρυγόνια τα ντουφεκούσαν “ομαδόν” σε συγκεκριμένα σημεία για να μην ρίχνουν πολλά φυσίγγια που δεν υπήρχαν κιόλας, όπου επί μία βδομάδα έριχναν τροφή και μάλιστα κοντά σε νερό κλπ

 Επομένως πρέπει να διατηρήσουμε ότι “υγιές” προέρχεται από το παρελθόν και να μην είμαστε ελαστικοί και υπαναχωρητικοί στα θέματα αυτά, που στερούν το θήραμα τελικά από όλους μας.

 Επειδή δε κάποιος φίλος ανέφερε και τα “μπίπερ”, θα συμφωνήσω και εγώ, ότι η χρήση τους εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του καθένα μας, που θέλει να νοιώθει πραγματικός “αθλητής κυνηγός” και κύρια κυναγωγός, σε ένα αγώνα αναμέτρησης στα ίσια με την μπεκάτσα, χωρίς “τεχνολογικές παρεμβάσεις”… αυτή είναι η μαγεία του κυνηγιού και τα “μπίπερ” μου θυμίζουν λίγο “προγραμματισμένο ραντεβού”…

 Σε άλλες χώρες έχουν μπεί μπροστά και άλλες διαδικασίες πχ Γαλλία, δημοψηφίσματα για κρίσιμα κυνηγετικά θέματα, εμείς εδώ συζητάμε για “συμμετοχική δημοκρατία” μόνο στα λόγια… αλλά Λεονάρδε οι νομοθετικές ρυθμίσεις, για το συγκεκριμένο κυνηγοκαρτέρι, είναι ανελαστικές και υποχρεωτικά εφαρμόσιμες, άν αυτό δεν μας αρέσει, έπρεπε η ΚΣΕ, προ υπογραφής της ετήσιας ρυθμιστικής, να είχε εκφράσει επιφυλάξεις νομικές ή διαδικαστικές, να είχε προβάλλει λόγους ισότιμης μεταχείρισης μας με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους κυνηγούς και να μην το είχε δεχθεί για την μπεκάτσα.

 Αφ ής στιγμής υπάρχει κανονιστική υπουργική απόφαση, το κυνήγι αυτό της μπεκάτσας είναι “παράνομο” και κολάσιμο, εξάλου η θεώρησή σου για “μιά άδικη κοινωνία,γεμάτη διακρίσεις ή μεροληπτική μεταχείριση…” έχει αντικειμενική βάση, μην ξεχνάς όμως ότι και υπήρξε και υπάρχει και θα διαιωνίζεται, αυτό όμως δεν είναι αιτία να αυτοκαταργούμε κάθε νόμο, ή ηθικό ενδοιασμό και να λειτουργούμε ενστικτωδώς και με βάση την αγανακτισμένη περί αυτού “κοινή γνώμη” και με την αρχή, γιατί αυτός και όχι και εγώ, εγώ θα σώσω τα πράγματα ;;

 Σε άλλες κυνηγετικά προηγμένες χώρες, ο πέλεκυς της δικαιοσύνης είναι αμείλικτος στους παραβάτες, γιαυτό και το κυνήγι “αντέχει” σαν δραστηριότητα και δεν έχει καταντήσει πεδίο διαρκούς αντιπαράθεσης και επίθεσης , μην ξεχνάτε δε, ότι αυτή η ιστορία της ετήσιας ρυθμιστικής είναι πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία….