KOYRZHAAR

Από βιβλία εκτός του Νικολαράκου που έχει προαναφερθεί, το Η εκπαίδευση του σκύλου φέρμας του J.M.Pilard (θα το βρεις στον ΟΚΑΔΕ) είναι πολύ καλό. Εκπαίδευση σκύλων της Celina del Amo (εκδόσεις Ψύχαλου) Δεν είναι ειδικό για κυνηγόσκυλα ούτε καλομεταφρασμένο, ούτε συμφωνώ σε όσα γράφει αλλά θα δεις ένα άλλο τρόπο εκπαίδευσης που θα σε βοηθήσει στο στόχο σου. Μέσα στο βιβλίο Τα μυστικά ενός μπεκατσοκυνηγού υπάρχουν μερικές σελίδες αφιερωμένες στην εκπαίδευση, στο προτείνω όχι σαν ειδικό εκπαιδευτικό βιβλίο αλλά γιατί έχει τακτοποιημένα τα θέματα της εκπαίδευσης. Πώς να εκπαιδεύσετε τον σκύλο σας του Tom Scott, ένα βιβλίο για θέματα υπακοής και καθηκόντων ασφαλείας. Ίσως είναι μακριά από το ενδιαφέρον σου και σίγουρα πολύ μακριά από την δική μου νοοτροπία στις σχέσεις μου με τους σκύλους, αλλά θα μάθεις και την άλλη πλευρά, κάποια φορά, κάτι μπορεί να το χρησιμοποιήσεις. Τέλος για να μπορείς να καταλαβαίνεις τον σκύλο σου κάπως καλύτερα και να τον ερμηνεύεις  σωστά διάβασε τα Σήματα Ηρεμίας της Turid Rougas μετάφραση και πώληση Γιάννης Αραχωβίτης. Υπάρχουν και άλλα βιβλία όσα περισσότερα μπορείς διάβασε. Αυτά που ανέφερα είναι μόνο για να δεις  πόσες διαφορετικές  προσεγγίσεις υπάρχουν. 

Φιλικά

Coolis λυπάμε, η κατάσταση που περιγράφεις είναι πανικού. Όπως είχα γράψει στη 1^η υποπαράγραφο στη πρώτη αναφορά μου, οι φοβίες τις περισσότερες φορές γενικεύονται. Είναι περίεργο πως είχατε διαγνώσει την ελαφριά ανθρωποφοβία και όχι την κροτοφοβία που φθάνει σε πανικό. Ο φόβος στη θέα του όπλου έχει δύο πηγές η πρώτη: το βλέπει σαν το ραβδί που κάποιος το ξυλοφόρτωσε ή σαν το μέσον (όπλο) που το φόβισε κάποια ευαίσθητη στιγμή της ζωής του (έχοντας πάντα την προδιάθεση, κληρονομική ή επίκτητη).

Πολλοί κυνηγοί έχουν την εντύπωση πως αν πάνε πάνω από τα κουτάβια και πυροβολήσουν ή αν δέσουν το κουτάβι από την ζώνη τους και αδειάσουν καμιά 10 φορές την καραμπίνα το κουτάβι θα γίνει ατρόμητο. Κατά την άποψή πολλών μεγάλων (εντός και εκτός Ελλάδας) εκπαιδευτών, κυναγωγών αλλά και επιστημόνων που ασχολούνται με τη συμπεριφορά των ζώων αυτό είναι απαράδεκτο. Όχι με λόγια όπως «μου είπε ο παππούς  ή ο κολλητός του ξαδέλφου μου» αλλά καταγραμμένα σε βιβλία και εκπαιδευτικές βιντεοταινίες. Μη ξεχνάμε ότι οι περισσότερες κροτοφοβίες προέρχονται από πόνο. Το τύμπανο των κουταβιών είναι ευπαθές (εκτός από τυφλά γεννιούνται και κουφά, τις επόμενες εβδομάδες ο κρότος προκαλεί πόνο) έτσι συνδυάζουν τον πόνο με τον κρότο που τον προκάλεσε. Το ίδιο παθαίνουν αν κατά λάθος τουφεκιστούν.

Coolis  δεν ξέρω τι να πω, σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να ξέρεις ακριβώς τι έχει γίνει με τον σκύλο για να βαδίσεις διορθωτικά, άλλως ο δρόμος για την θεραπεία είναι μακρύς και θέλει υπομονή και επιμονή. Αν ο σκύλος αυτός ήταν στα χέρια κάποιου επαγγελματία, σίγουρα δεν θα έχανε εργατώρες μαζί του. Αν τον αγαπάς και έχεις χρόνο και διάθεση αξίζει να κάνεις μία προσπάθεια και όπου σε βγάλει. Αν καταφέρεις να το ξεπεράσει μια που είναι κατά τα άλλα καλός θα είναι ο σκύλος της ζωής σου. Θα είναι το επίτευγμά σου. Αν πάλι φτάσεις σε ένα επίπεδο ικανοποιητικό αλλά δεν αντέχει την τουφεκιά οι κόποι σου δεν θα είναι χαμένοι γιατί θα του έχεις δώσει την ευκαιρία να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του χωρίς να υποφέρει από πανικό. Υπάρχουν επαγγελματίες που ασχολούνται με την κροτοφοβία.

Φιλικά