ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΥΡΤΣΧΑΑΡ 1 ΕΤΟΥΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΓΡΟ, ΟΛΑ ΤΟΥ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ, ΑΥΤΟ ΦΟΒΑΤΕ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΟΙΧΤΟ ΧΩΡΟ ΕΡΧΕΤΕ ΚΟΝΤΑ ΜΕΧΡΙ ΜΙΣΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙ ΠΑΛΙ
ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΘΗΛΥΚΟ, ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΥΝΗΓΟΣΚΥΛΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ Η ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ ΓΙΑ ΣΚΥΛΟ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ??? ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΖΕΥΓΑΡΩΝΩ ΑΦΟΥ Η ΓΡΑΜΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΟΜΟΡΦΗ?
KOYRZHAAR
-
Ξανά κοίταξε το, πάλι αυτό που έγραψες φίλε μου ,και αν βγάλεις
άκρη………Τι σημαίνει θα το βάλεις ΄΄γέννα΄ ?΄τι κουτάβια θα βγουν
όταν η μάνα τους δεν κυνηγάει??? Και γιατί το σκυλί δεν κυνηγάει
το έχεις δοκιμάσει?? πολλά γιατί;;; ;γίνε πιο συγκεκριμένος
τέλος πάντων έχω ένα κουρτσχααρ, θηλυκό για χάρισμα, οποίος
ενδιαφέρετε ας τηλεφωνήσει .κυνηγάει τα πάντα εκτός από πέρδικα] src=”http://www.e-artemis.gr/Forum/smileys/smiley2.gif” width=17>
Πιστεύω φίλε ότι το σκυλί είναι φοβισμένο και “αγοραφοβικό” ίσως από κακή μεταχείριση ή γενικά κακή συμπεριφορά,το ίδιο πρόβλημα είχα και εγώ με όμοιο σκυλί ίδιας ηλικίας, αγορασμένο μάλιστα ακριβά από κυνοτροφείο της Αττικής.
Μέχρι την ηλικία των δυό ετών “σερνόταν”, δεν ερχόταν κοντά, φοβόταν έτρεμε κυριολεκτικά τον ίσκιο του, δεν συμμετείχε με άλλα σκυλιά στο κυνήγι και γενικά ήταν σκέτη απελπισία… επέμεινα όμως, σημειωτέον ότι έδωσα ιδιαίτερη προσοχή στην κροτοφοβία, για να μην δημιουργηθεί και νέο πρόβλημα και στο τέλος όταν “τράκαρε” με ορτύκι έγινε ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΣ…!!! κυνηγετικά, σήμερα επειδή είναι ήδη 12 ετών, σκέπτομααι πως θα ξαναβρώ τέτοιο σκυλί που τρώει κυριολεκτικά “σίδερα”.
Υπομονή λοιπόν φίλε μου και πολύ – πολύ προσπάθεια, τέτοιας ράτσας σκυλιά και με τέτοια γενεαλογία που λές το ΑΞΙΖΟΥΝ…!!!!! θα δείς που δεν θα διαψευσθείς τελικά, φρόντισε λοιπόν εν πρώτοις να γίνει καλό κυνηγετικά και άσε το ζευγάρωμα σε δεύτερο στάδιο.
Φιλε THEOD εισαι κοντα στο προβλημα μονο που κανεις δεν του εχει φερθει ασχημα γιατι απο οτι μου ειπε ο θειος μου ετσι ηταν απο μικρο, καμια σχεση με τα αλλα. Ειναι οπως βλεπεις κατι αγρια αλογα που ειναι πανεμορφα αλλα αγρια. Εχω εδω και λιγο καιρο αλλη μια 6 μηνων που τωρα εχει αρχισει και με εμπιστευετε και μου δειχνει πολυ ωραια πραγματα προβλημα χωρου δεν εχω αφου ζω μονος μου, λες να την φερω και αυτην εδω μαζι με τη νεα. Βεβαια ειμαι 22 ετων και ειναι το πρωτο σκυλι που ασχολουμε εντελως μονος μου και θελω να εχω το καλυτερο αποτελεσμα αφου ειναι πλεον το δικο μου κυνηγοσκυλο. Δε ξερω τι να κανω. Επισης ο θειος δεν το δινει το σκυλι σε αλλον γιατι του αρεσει η μορφολογια του σκυλιου, εγω θα το επερνα απλα για να το προσπαθησω και αν μου λες οτι υπαρχει ελπιδα να γινει και καλο αν δεν μου επηρεαζει την καινουρια να το φερω και αυτο εδω. τι λες?
Με τα λίγα που μας περιγράφεις υποθέτω ότι η σκύλα είναι ελαφρώς ανθρωποφοβική. Πρόβλημα συμπεριφοράς που σχετίζεται με συναισθηματική διαταραχή. Σε σοβαρές ανθρωποφοβίες ο πάσχον όχι μόνο δεν πλησιάζει στο 1μ. αλλά φεύγει μακριά. Αν βρεθεί σε πολυκοσμία παθαίνει πανικό. Ένα τέτοιο σέττερ έχει περάσει από τα χέρια μου και έγινε άριστο κυνηγόσκυλο. Με την παρουσία αγνώστου έτρεμε, κατουριότανε και έτρεχαν τα σάλια του. Σίγουρα δεν είχε κοινωνικοποιηθεί με τους ανθρώπους όταν έπρεπε, ίσως τα αδέλφια του να ήταν πιο κυρίαρχα και να το ξεπέρασαν, ενώ αυτός με κάποιες άλλες συγκυρίες το παρουσίασε, παίζει ρόλο και η κληρονομικότητα (στρεσογώνες καταστάσεις την 4 εβδομάδα της ζωής των κουταβιών μπορούν να βγάλουν στην επιφάνεια κληρονομικές φοβίες). Στην αρχή έφερνα ανθρώπους στον χώρο του σκύλου, τον τάιζαν, τον χάιδευαν και του μιλούσαν, πρώτα για λίγο και μετά περισσότερο. Σε 2-3 επισκέψεις τους συνήθιζε. Με νέο πρόσωπο έπρεπε να γίνουν όλα από την αρχή. Σιγά- σιγά τον έβγαζα έξω με ελάχιστους διαβάτες. Πάντα φρόντιζα να είναι χαλαρός ο οδηγός (λουρί). Σε 3 μήνες έφτασε να τον πηγαίνω σε κεντρική πλατεία στη Ν. Μάκρη με παιδιά που έπαιζαν και πολλούς περαστικούς (εκεί έτρωγε το φαγητό του). Μετά 6 μήνες περπατούσαμε σε ώρα αιχμής πάνω κάτω την οδό Αθηνάς στο κέντρο της Αθήνας. Πάντα ήταν επιφυλακτικός και στην «τσίτα» μέχρι σήμερα που είναι γέρος αλλά δεν είχε τάση φυγής και πανικού.
Στο κυνήγι δεν φοβόταν κανένα, πέρναγε ανάμεσα από άλλους κυνηγούς χωρίς να δίνει σημασία.
Πρόσεξε δύο θέματα.
1)Οι ανθρωποφοβικοί σκύλοι (όπως και οι άνθρωποι) τις περισσότερες φορές έχουν ή αποκτούν και άλλες φοβίες, είναι δηλαδή φοβικά άτομα. Σε γενικευμένες καταστάσεις τα πράγματα είναι δύσκολα, υπολόγισε τον φόβο των άλλων σκύλων, τον φόβο του θηράματος και φυσικά του κρότου. Συμβουλέψου τον κτηνίατρό σου για σκευάσματα που περιέχουν Υδροχλωρική Σελεγιλίνη.
2)Ένα κουτάβι εύκολα επηρεάζεται από ένα φοβικό σκύλο. Διαβάζει την γλώσσα του σόματός του, οσμίζεται τους περιεδρικούς του αδένες, δεν ξέρει γιατί πρέπει να φοβηθεί αλλά παίρνει το μήνυμα ότι υπάρχει κίνδυνος. Αν ο κίνδυνος είναι η παρουσία ανθρώπου θα αρχίσει να φοβάται και αυτό τους ανθρώπους ή θα γίνει περισσότερο επιφυλακτικό.
Φιλικά
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΠΕΔΕΥΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ. KALLISTON ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ! ΚΑΙ THEOD ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΘΑΡΗΝΣΗ
ΦΙΛΙΚΑ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
Από το ακρώμιο* έως το έδαφος.
Ακρώμιο = το σημείο που τελειώνουν οι ομωπλάτες.
Φιλικά
Ένα βιβλίο που έχω πάρει και εγώ και νομίζω ότι είναι κατανοητό είναι<< Εκπαίδευση του κυνηγητικού σκυλού >> του Χρήστου Ν. Νικολαρακου από της κυνηγετικές εκδόσεις.
Δημητρης…………….
Υπάρχει δυνατότατα ανάγνωσης αγγλικού βιβλίου;
Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι για να απαντήσετε σ' αυτό το θέμα.