Θα είχε ενδιαφέρον να κάνουμε μια κουβέντα ώστε να πει ο καθένας μας τις απόψεις του για ένα θέμα που απασχολεί τους περισσότερους κυνηγούς όταν πρόκειται να αγοράσουν ένα νέο κουτάβι.

Από όλους μας έχει περάσει η σκέψη “ να αγοράσω καθαρόαιμο με χαρτιά η από κυνηγό που ξέρω τα σκυλιά του”?

Παίρνοντας  παράδειγμα  τον εαυτό μου, μέχρι πρότινος ήμουν της άποψης «δεν κυνηγάνε τα χαρτιά αλλά ο σκύλος». Ήταν φυσικό βέβαια να υποστηρίζω κάτι τέτοιο αφού όλα τα χρόνια τέτοια σκυλιά είχαμε και όλοι όσους γνώριζα με τέτοια σκυλιά κυνηγούσαν.

Όταν άρχισα να συμμετέχω στα ιντερνετικά κυνηγετικά φόρουμ, άκουσα και την άλλη άποψη, είδα κάποια καλά σκυλιά, κάτι με έτρωγε μέσα μου. Εκείνο τον καιρό ήλθε και το Κοκεράκι μου, το οποίο δεν είχε χαρτιά.

Βλέποντας το πάθος του και την εκπαιδευσιμότητα που διέθετε, ναι μεν ενισχύθηκε η άποψη μου ότι δεν είναι απαραίτητα τα χαρτιά και ότι συνεπάγεται, αλλά παράλληλα άρχισα να ψάχνομαι για το πόσο ανταποκρινόταν η σκυλίτσα μου στα μορφολογικά πρότυπα της φυλής.

Εκεί έφαγα τα πρώτα χαστούκια  γιατί όταν λέμε μορφολογία δεν εννοούμε ομορφιά αλλά την σωστή διάπλαση-αναλογίες του σκύλου που έχουν να κάνουν με μελλοντικά προβλήματα υγείας και απόδοσης αφού ένας σκύλος με λάθος αναλογίες π.χ. στα πόδια πιθανώς θα κουράζεται εύκολα, θα καταπονεί κάποια άλλα μέρη του σώματος του κ.λ.π. Δεν μιλάω για σύγκριση με εκθεσιακό σκύλο αλλά με σκύλο εργασίας.

Βρήκα λοιπόν ότι η Ρένα είχε μακρύτερο σώμα από το κανονικό και ότι τα πίσω πόδια έχουν κλήση προς τα έξω. Τι σημαίνει αυτό?

Ο μακρύς κορμός καταπονεί περισσότερο την σπονδυλική στήλη, το σκυλί γερνώντας ίσως παρουσιάσει πρόβλημα, δηλαδή νωρίτερα από ένα φυσιολογικό. Η κλήση των ποδιών προς τα έξω διορθώνεται με πολλή εξάσκηση σε ανηφορικά εδάφη.

Δεν είναι βέβαια σοβαρά προβλήματα αλλά θα ήταν καλύτερα να μην υπάρχουν.

Ερχόμαστε τώρα στο θέμα του ζευγαρώματος, εκεί να δείτε πρόβλημα. Δύσκολα θα δεχτεί ιδιοκτήτης σκύλου με pedigree να ζευγαρώσει τον επιβήτορα του με σκύλα που δεν έχει χαρτιά. Οπότε πάμε στην επιλογή σκύλου χωρίς χαρτιά.

Δεν ξέρουμε που δεν ξέρουμε τίποτα για τους προγόνους της δικής μας σκύλας, την ζευγαρώνουμε και με ένα σκυλί που βρίσκεται στην ίδια κατάσταση και κουβαλάει κι αυτό τις δικές του μορφολογικές ατέλειες. Τι γίνεται τώρα?  Παίρνουμε κάποια κουτάβια που αν τύχει και κληρονομήσουν τα χαρίσματα των γονιών έχει καλώς, αν όμως μερικά από αυτά μοιάσουν σε κάποιο προβληματικό παππού, την πατήσαμε.

Έπειτα είναι και το άλλο, ενώ σε μια γέννα τα έξοδα είναι ίδια είτε πρόκειται για σκυλιά με χαρτιά είτε όχι, όταν θελήσουμε να πουλήσουμε τα κουτάβια θα πάρουμε πολύ λιγότερα χρήματα.

Μια και αναφέρθηκε το θέμα της αγοράς κουταβιού από την Ουγκαρία θα θυμίσω κάτι που είχε αναφέρει ο kalliston παλιότερα.

Παρόλο που αυτές οι χώρες είναι πολύ πιο μπροστά από εμάς στην κυνοφιλία, χρειάζεται προσοχή στις αγορές. Μακριά από pet-shop που φέρνουν εκατοντάδες κουτάβια από εκεί. Για μεγαλύτερο κέρδος επιλέγουν την σαβούρα και συνήθως δεν υπάρχουν χαρτιά. ’λλωστε η τιμή τους δεν έχει μεγάλη διαφορά από το να πάρεις το κουτάβι από κάποιον Έλληνα εκτροφέα. Την έχω πατήσει και ξέρω.

Κατα καιρούς μέσω ιντερνετ έχω πέσει πάνω σε καλά μικρά εκτροφία στην Ρουμανία και Πολωνία. Οι άνθρωποι αυτοί είναι γνωστοί στον ευρωπαικό χώρο γιατί συμμετέχουν συχνά σε μεγάλες εκθέσεις και θεωρούνται αξιόπιστοι.

Πως όμως ρε παιδιά να αισθανθώ ασφαλής από μια τέτοια αγορά?

Δεν κρύβω ότι το Πάσχα ακύρωσα την τελευταία στιγμή μια αγορά παρόλο που είχα διασταυρωμένες πληροφορίες. Ηξερα όλο το γενεολογικό δέντρο τόσο του επιβήτορα όσο και τις μάνας. Προέρχονταν από γνωστά Hege-Haus. Μάλιστα ο πατέρας και ο παππους του επιβήτορα βρίσκονται σε Ελληνικά χέρια αυτή την στιγμή.

Κόλλησα πρώτα από όλα στην μεταφορά και στους κινδύνους που κρύβονται. Δηλαδή προπληρώνεις ένα κουτάβι που το έχεις δει σε 30 φωτογραφίες, εντάξυ δέχομαι ότι ο εκτροφέας θα φροντίσει όσο γίνεται να επιλέξει καλό κουτάβι γιατί τον ενδιαφέρει η ελληνική αγορά και η προβολή του εκτροφείου του. Αν όμως κάτι δεν πάει καλά, πάνε τα χρήματα. Και μην νομίζετε ότι ήταν λιγότερα, το αντίθετο θα έλεγα. Μαζί με τα μεταφορικά θα ξεπερνούσε το κόστος αγοράς ενος κουταβιού από τον Έλληνα εκτροφέα που έχει τα ίδια αίματα. Βέβαια μιλάμε για γονείς με βραβεία σε μεγάλες Ευρωπαικές εκθέσεις και με Kleemann.

‘Όμως  ο Έλληνας εκτροφέας αν κάτι δεν πάει καλά θα δεχθεί να σου δώσει κάποιο άλλο κουτάβι ή ακόμα και τα χρήματα σου.

Τελικά κατα σύμπτωση κατέληξα να κλείσω κουτάβι από Έλληνα εκτροφέα, που προέρχεται από τα ίδια αίματα (αδελφός του ξένου επιβήτορα) και με κόστος λιγότερο από τα μισά χρήματα. Πρόκειται για κουτάβι από τον ARIEL του Γαβ. Νιάνιου.

Τον ARIEL τον είδα για πρώτη φορά στην έκθεση του ΚΟΕ στα πλαίσια της DIANA. Μου έκανε κλικ από την πρώτη στιγμή, δεν ήταν μόνο ότι βγήκε καλύτερο στην ομάδα 7. Ο σκύλος είναι η προσωποποίηση των μορφολογικών στάνταρ της φυλής.

Έψαξα και βρήκα το πλήρες γενεολογικό του δένδρο (ας είναι καλά το Γερμανικό Κούρτσχααρ club). Κουβαλάει τα αίματα των καλύτερων hege haus της δεκαετίας του 90. Έκλεισα κουτάβι ένα μηνα πριν την γέννα, ανέβηκα στην Θεσσαλονίκη να δω από κοντά τους γονείς. Ένα στοιχείο που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι ο χαρακτήρας του ζώου. Και οι δύο γονείς είναι σκυλιά που χαίρεσαι να τα έχεις δίπλα σου.

Εδώ είμαι με τον ARIEL στο εκτροφείο του Γ. Νιάνιου

Στην έκθεση της Κατερίνης είχα την ευκαιρία να ακούσω την κρίση τόσο του ARIEL όσο κι του γιού του που συμμετείχε στην ανοικτή αρσενικών. Ο Ρουμάνος κριτής είπε τα καλύτερα λόγια. Ο σκύλος είναι πρωταθλητής και πάντα μέσα στα 3 πρώτα της ομάδας του.

Η γέννα έγινε πριν 5 μέρες, το κουτάβι (θηλυκό) θα το πάρω στα χέρια μου τον Σεπτέμβρη όταν θα έχουν γίνει οι  εμβολιασμοί. Φυσικά μέχρι τότε θα το δω 3-4 φορές αφού θα ανέβω για κάποια εκπαιδευτικά αλλά και για κυνήγι στην έναρξη.

Όπως είπα και προηγουμένως το κόστος της αγοράς είναι πολύ μικρότερο απ’ όσο θα μου στοιχιζε μια εισαγωγή. Αυτό όμως είναι το λιγότερο, την σιγουριά που αισθάνομαι από τον τρόπο επιλογής δεν θα την είχα σε καμία περίπτωση αγοράζοντας ένα κουτάβι από το εξωτερικό.

Βεβαιώς δεν ισχυρίζομαι ότι δεν μπορείς να κάνεις μια επιτυχειμένη αγορά απ’ έξω, απλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι εφόσον δεν αντέχω το κόστος της κατ ιδίαν επίσκεψης στο εκτροφείο του εξωτερικού, δεν αισθάνομαι ασφαλής.