ΠΩΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΚΟΥΤΑΒΙ

Γιάννη,

διαβάζω κάθε παρατήρησή σου με ιδιαίτερη προσοχή και εκτιμώ ιδιαίτερα την εμπειρία σου και το χρόνο που βάζεις στις συζητήσεις. Συμφωνώ ότι έχουμε κοινό στόχο και για μένα αυτός εκφράζεται σαν προσπαθεια βελτίωσης του κυνηγητικού επιπέδου της φυλής που με ενδιαφέρει. Προσωπικά δε με απασχολεί γιατί πριν δέκα χρόνια κάποιος δεν μπήκε στα ΒΕΚ, με ενδιαφέρει τί κάνω σήμερα για να μη χάσω σκυλιά τέλεια προσαρμομένα στον “δύσκολο” ελληνικό κυνηγότοπο και θήραμα.

Οι υπογραφές είναι πολύ καλή ιδέα πάντως…. δε βλέπω γιατί να μη γίνει! Μια δεύτερη είναι ο αγώνας που πρότεινε ο Πετρόχειλος (πραγματικός ΑΚΙ), έτσι ξεχωρίζεις σκύλους που θα πάνε μπροστά τη φυλή.

Φιλικά,

Μάκης

Δημήτρη θεωρητικά συμφωνώ απόλυτα. Πρακτικά όμως είναι σχεδόν αδύνατο να μαζέψουμε τις παραπάνω πληροφορίες για μια γέννα και γι αυτό και η επιλογή έχει ρίσκα….

Οι Γάλλοι σετεράδες συζητούν εδώ και ένα χρόνο την “επαναξιολόγηση” των εγγεγραμμένων στο ΒΕΚ σκύλων με υποχρεωτική συμμετοχή σε ΑΚΙ (δεν θα σβήνουν το σκύλο από το LOF -Γαλλικό ΒΕΚ- αλλά δε θα του επιτρέπουν να έχει τον τίτλο του εκτροφείου του αν δεν αποδείξει στην πράξη τις ικανότητές του). Ο λόγος είναι φυσικά η διασφάλιση του τέταρτου παράγοντα που ανέφερε ο Δημήτρης. Επίσης ζητούν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ακτινογραφία πίσω ποδιών ώστε να εντοπισθεί έγκαιρα πρόβλημα δυσπλασίας και να εξαιρεθούν οι φορείς από την εκτροφή (αντιμετωπίζει μερικά το σημείο 2 ειδικά σε συνδυασμό με πιθανή συμμετοχή σε αξιολόγηση μορφολογίας). Αυτό είναι πρακτικά το αυστηρότερο που μπορεί κανείς να ζητήσει.

Μια παράλληλη σημαντική δράση του ομίλου εκεί είναι η βαθμολόγηση των σκύλων με βάση τις διακρίσεις τους (παίρνουν πόντους επίσης από διακρίσεις προγόνων και απογόνων), με στόχο την πρόταση επιβητόρων και θηλυκών με αποδεδειγμένες ικανότητες και καλό ιστορικό αναπαραγωγής (σημείο 1 του Δημήτρη)στα μέλη του ομίλου. Αυτά για τους κουτόφραγκους.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι εκεί οι αμιγώς κυνηγητικοί αγώνες έχουν εξίσου μεγάλη προβολή (αν όχι μεγαλύτερη) με τη μεγάλη έρευνα και ότι διοργανώνονται ετήσια σημαντικοί αγώνες πανευρωπαικού επιπέδου σε μπεκάτσα και λαγόποδες (θηράματα παρόμοια με ορεινή πέρδικα) απο όπου και γίνονται οι ουσιαστικές επιλογές σε επίπεδο κυνηγητικής εκτροφής. Εδώ οι αγώνες αυτοί (κυρίως το έπαθλο Saladini Pillastri) που είναι ό,τι κοντινότερο υπάρχει σε συνθήκες κυνηγιού ορεινής, είναι σχεδόν άγνωστοι. Είναι δε αξιοπρόσεκτο ότι ενώ έχουμε συνεχή εκπροσώπηση σε όλους τους αγώνες μεγάλης έρευνας όπου και αν διεξάγονται, ποτέ δεν έχει κατέβει ελληνικός σκύλος στους κυνηγητικούς αυτούς αγώνες. Γιατί άραγε;

Φιλικά Μάκης

Παιδιά για να μην κουράζεστε, το πρόβλημα ξεκινάει από τον ΚΟΕ και μπορεί από την FCI,

Οταν πρίν μερικά χρόνια έγινε συζήτηση στον ΚΟΕ για το δικαίωμα αναπαραγωγής σκύλων που έχουν λάβει χαρακτηρισμό, “μη αποδεκτός”  σε επίσημη εκθεση. και παρά την αντίδραση πολλών που έλεγαν ότι αυτός ο σκύλος δεν πρέπει να αναπαράγει (δηλαδή να του αφαιρεθεί το πετιγκρί στην ουσία) η τελική θέση  ήταν ότι εφόσον έχει πετιγκρί μπορεί να αναπαράγει.

Η δική μου θέση (και όχι μόνο) ήταν ότι όχι μόνο δεν πρέπει να αναπαράγει αλλά θα πρέπει να περάσει εξέταση όλη η τοκετοομάδα.

Στον κανονισμό των drahthaar τα μαυρόασπρα δεν μπορούν να ζευγαρώσούν με μονόχρωμα καφέ, ο λόγος είναι ότι ο συνδιασμός αυτός εν δυνάμει δίνει ολόμαυρα σκυλιά, τα οποία είναι μεν drahthaar αλλά δεν ζευγαρώνουν με κανέναν.  Εγώ θα κάνψ την χαζή ερώτηση πόσοι το ξέρουν και εαν πάει ένα πετιγκρί για ενγραφή γέννας με τέτοιο συνδιασμό ποιός θα την “κοψει”.

Χαζα – χαζά στην ουσία δεν υπάρχει ελενχός, 

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΞΑΡΤΟΝΤΑΙ από τον εκτροφέα. Ακόμα και στις χώρες που οι κανόνες είναι ιδιαίτερα αυστηροί, ποιός μας βεβαιώνει ότι το ελατωματικό κουτάβι δεν σκοτώνεται εν τη γεννέση του από τον εκτροφέα,  το κουτάβι στο σκοτώνεται ή χαρίζεται χωρίς πετιγκρί ( ποιό φιλόζωή απόψη)  το γονίδιο όμως??????, είναι εκεί και υπάρχει και περιμένει την ευκαιρία να ξαναβγεί στην επιφάνεια. Για αυτό θα συμφωνήσω με την απόψη ότι οι αναγνωρίσεις ΒΕΑ 1 , ορθώς σταμάτησαν.Εδώ 4 γεννιες τα ξέρουμε τα ζούμε τα ζώα,  και ξαφνικά σκάει κάτι και ψάχνεις να βρείς από που σου ήρθε.

Ενα λάθος γονίδιο να μπεί στην αναπαραγωγή χρειάζεται μια στιγμή, για να βγεί χρειάζονται πολλά χρόνια, δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα για όσους θέλουν να βλέπουν σοβαρά κάποια πράγματα.

Κάποια στιγμή πρέπει να πέρνουμε την απόφαση να αλλάζουμε σελίδα.

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, για τους σκύλους χωρίς χαρτιά  που είναι καλοί κυνηγετικά και μορφολογικά, κάποιος παπούς τους είναι που ήταν επώνυμος, τιποτά δεν φυτρώνει τυχαία, Αν τώρα κάποιοι είναι συστηματικά ανευθυνοι ώς προς τις ενγραφές των σκύλων τους, ή τις αγορές τους, αξίζει το ρίσκο για την φυλή με την είσοδο αβεβαιών γραμμών.

Ξέρετε πόσες φορές έχω ακούσει “εγώ δεν θέλω χαρτιά πόσο μου το αφήνεις” και παρεξηγιούνται όταν τους διώχνω.  Από την άλλη έχω χαρίσει σκυλι χωρίς τα χαρτιά του γιατί έκρινα ότι δεν πληρούσε τις προδιαγραφές μου, κυνηγετικά , για να τους στερήσω το δικαίωμα αναπαραγωγής, και ξαφνικά να δώ τον σκύλο αυτό να γίνεται ΒΕΑ1 και να μπαίνει στην αναπαραγωγή.

Ας παλέψουμε για καλύτερα δομημενη καθαροαίαμη εκτροφή, δόξα το θέο υπάρχουν πληθώρα καθαρόαιμών και ικανότατών σκύλων για να διαλέξει κάποιος τον μελλόντικό σκύλο.

Παντελής

[indent]Μνημόνιο: Αρχική αποστολή από makis_m στίς 29 Mάρτιος 2006

Σήμερα το Εθνος Κυνήγι φιλοξενεί ένα ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Κράλλη σχετικά με τα σέτερ βουνού και τους αγώνες βουνού, όπου μιλά ένας από τους μεγαλύτερους εκπαιδευτές αγώνων ο κύριος Κοσάλι.

Αξίζει την προσοχή σας.

[/indent] Κάθε άρθρο του Νίκου Κράλλη αξίζει της προσοχής μας όπως και το συγκεκριμένο που είναι όντως πολύ-πολύ ενδιαφέρον, τελικά αποδεικνύεται ότι όσα και αν ξέρουμε για τα κυνηγόσκυλα, πάντα μας προστίθεται κάτι καινούργιο και κάτι νεότερο.

ΑΞΙΟΛΟΓΟ ΣΚΥΛΟΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΠΟΧΗ ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ  ΣΕ ΑΓΩΝΕΣ ΒΟΥΝΟΥ ΗΤΑΝ Ο ( PO) ,ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΒΑΣΤΑΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ.

Οταν διαβασα αυτό άρθρο, ξέρεται τι είπα πέστα ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ,  είναι το 3ο πράγμα σωστό που διαβάζω σε όλα αυτά τα χρόνια, Από μπούρδες χόρτασα, Το 1ο, ήταν του NASH (αναβίωσε τα ιρλανδεζικα) – ” υπάρχουν ελαχιστοι σκύλοι με εξαίρετη μύτη – λίγοι σκύλοι με κακή μύτη αυτός που θα βρεί τα περισσότερα είναι ο ποιό έξυπνος)” το δεύτερο είναι  συγνώμη δεν θυμαμαι ποιος το έγραψε, στο ερώτημα κατάλληλος  για την ορεινή πέρδικα, πάλι Ιταλός ήταν έαν θυμαμαι,  ” εαν βρείτε το περδικόσκυλο μην κοιτάξεται ράτσα  – πετιγκρί και εμφάνιση  απλά ευχαριστήσεται τον θεό και κυνηγήστε το,”

Και τώρα διάβάσα πολλές αλήθειες μαζεμένες, πέρα από τις “μπούρδες” που μας σερβίρουν χρόνια (Ελληνες παντογνωστές), περί κάποιων φυλών ως ΠΛΕΟΝ ΚΑΤ’ΛΛΗΛΩΝ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΥΔΡΟΒΙΑ (μπορείτε να ψάξεται να βρείτε ποιοί τα λένε και τι λένε – τα γραπτά μένουν )  Δεν έιδα όμως το άρθρο να σχολιάζεται από τους σεττεραδες !!!!!!! δεν είδα γενικά να σχολιάζονται τα σοβαρά  κυνοφιλικά που γράφει,  Για μένα το βουνίσιο σκυλί είναι  50% ΣΩΜΑΤΟΔΟΜΗ  50% ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ.  διαβάστε το ξάνα χρήζει πολύ μελέτης, Προσωπικά εχω καταλήξει εδώ και χρόνια για το πως πρέπει να έιναι ο σκύλος μορφολογικά για να κυνηγάει στο βουνό, Δεν έχει να κάνει με την ράτσα, έχει να κάνει με την ψυχη το μυαλό και το σώμα. αν λείπει κάποιο από αυτά δεν είναι βουνίσιο σκυλί ΝΟΜΙΖΕΙ  το αφεντικό του ότι είναι, και θα το νομίζει όσο δεν “τρακάρει” κάποιο βουνίσιο.
Σε μια σελίδα γράφτηκαν ένα σωρό αλήθειες – για αυτούς που θέλουν να δούν.

Δεν ΕΊΜΑΙ ΣΕΤΤΕΡΑΣ  είναι γνωστό, αλλά με έναν καημό θα πεθάνω ότι δεν θα μπορέσω να κυνηγησω όλα τα βουνα της πατρίδας μου, και να σας πώ την αλήθεια ούτε  DRAHTHAARAS είμαι, απλά σε κάποια πράγματα βρήκα αυτά που ζήταγα σε αυτά τα σκυλιά. ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΣΚΥΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΥΝΌ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΑΞΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΡΑΤΣΑ.
Παντελής