ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Ρύθμιση Έρευνας – Θήραμα Εκτροφής – κουρεμα Επανιέλ Μπρετόν

Έχω ένα μπρετόν 10 μηνών τώρα αρσενικό και έιμαι στο στάδιο εκπαίδευσης.θα ήθελα την  άποψή σας για διάφορα κομάτια τις εκπαίδευσης.

Συμφωνώ με τις απόψεις των προαναφερθέντων πως είναι νωρίς για φέρμες και ακινησία.

Πολλοί, εξαιρετικοί κατά τα άλλα σκύλοι, αφήνουν θηράματα πίσω τους γιατί ποτέ δεν τους έμαθαν αυτό που λες μεθοδική έρευνα και άλλοι την λένε διασταυρούμενη. Έχουμε όλοι υπόψη μας πως ένας σκύλος δεν είναι δυνατόν να κάνει υπέροχα σε πλάτος και βάθος λασέ (γυρίσματα) στο βουνό ή στο σφιχτά ντυμένο.

Είναι φυσικό οι συνθήκες του τοπίου να αναγκάζουν τον σκύλο να κινείται διαφορετικά από τον κάμπο. Πάντα όμως θα πρέπει να ερευνά κατά πλάτος και βάθος την περιοχή του με όποιο τρόπο μπορεί.

Τι γίνεται όμως στην πράξη; Οι περισσότεροι κυνηγοί λένε πως μια και δεν κυνηγώ στον κάμπο ο σκύλος μου θα κυνηγά, έτσι και αλλιώς, ακανόνιστα… άρα δεν είναι ανάγκη να του μάθω έρευνα. Σίγουρα υπάρχουν μερικά σκυλιά που από καλή αίσθηση ερευνούν μεθοδικά από μόνα τους, η πλειονότητα όμως θέλει υποβοήθηση, ακόμη και αυτά (τα καλά σκυλιά) που παίρνουν μέρος σε αγώνες.

Το σύνηθες λάθος του ανεκπαίδευτου σκύλου είναι πως φεύγει προς μία κατεύθυνση, κάπου μακριά αλλάζει πορεία, μετά γυρνά πίσω και φεύγει ευθεία πάλι προς άλλη κατεύθυνση. Αποτέλεσμα, έχει αφήσει πολλά τμήματα (λωρίδες) άψαχτα. Όσο πιο καλά και ανοιχτά σκυλιά είναι, όσο περισσότερο πάθος έχουν για να φύγουν να ψάξουν τόσο περισσότερο πέφτουν σε αυτό το λάθος.

Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε; Να τα κουρδίζουμε σαν να πάνε σε κλασικούς αγώνες; Θα πατήσουν ποτέ το βουνό έτσι; Όχι και ναι.

Η δική μου άποψη είναι πως όταν λέμε «εκπαιδεύω» δεν πρέπει σώνει και καλά να εννοούμε πως καταπιέζουμε τον σκύλο να κάνει κάτι. Πολλοί αποφεύγουν τις εκπαιδεύσεις γιατί πιστεύουν πως θα «κόψουν» τον σκύλο. Δεν είναι πάντα έτσι, όταν ακολουθούνται μέθοδοι μακροχρόνιοι που το ένα σκαλί σε ανεβάζει στο άλλο τότε όλα εξελίσσονται ομαλά.

Σε γενικές γραμμές θα περιγράψω τι κάνω με τα κουτάβια μου (φέρμας). Από μωρά όταν τα βγάζω στον κήπο μου και με ακολουθούν παίζοντας, μαζί με τα διάφορα χάδια και επαινετικά λόγια περπατώ ζικ- ζακ. Όταν αργότερα 4μιση -5 μηνών τα βγάζω στη εξοχή ελεύθερα σε ελεγχόμενο χώρο για να μάθουν τον έξω κόσμο, στην αρχή τα αφήνω να μυρίζουν να κυνηγούν ζουζούνια και τα γνωστά, όποτε κινηθώ θα πάω πάλι ζικ –ζακ. Από τότε και μετά (αν δεν είναι στο λουρί) όταν περπατάμε στην εξοχή πάω πάντα δεξιά- αριστερά προκαλώντας τα πότε με ήχους με το στόμα και πότε με σφυριγματάκια με τα χείλη να προπορεύονται μεν αλλά να κάνουν και αυτά ζικ – ζακ. Δεν τους δίνω εντολές, Εδώ, Στρίψε, γύρνα κλπ. Όταν χαζεύουν ή είναι απορροφημένα σε κάτι δεν τα διακόπτω, δεν τα εξαναγκάζω να προχωρήσουν, συνεχίζω την πορεία μου και όταν βαρεθούν θα έρθουν τρέχοντας να με προλάβουν, τότε τα επαινώ και συγχρόνως επιταχύνω το βήμα μου προς την κατεύθυνση που θέλω να πάνε, τίποτα άλλο. Εν το μεταξύ έχουν μάθει και το παιχνίδι (απόρτ) με το μπαλάκι του τένις και πριν τελειώσουμε την βόλτα τους το πετώ 2-3 φορές. Αρχίζω από ένα τέταρτο της ώρας και βαθμιαία το αυξάνω μέχρι τα τρία τέταρτα. Πριν γυρίσουμε στο αυτοκίνητο ή στο σπίτι τα βάζω στο λουρί έστω και για 200μ. Έτσι κατανοούν πως είναι άλλη η βόλτα και άλλο το περπάτημα κοντά στο πόδι. Με τις εβδομάδες αλλάζω τα τοπία, όλο και τα δυσκολεύω ξαναμικραίνοντας τον χρόνο εξόδου. Πάντα φυσικά περπατώ αριστερά δεξιά. Σιγά σιγά μαθαίνουν να μπαίνουν στα πυκνά και μετά στα αγκαθωτά, πότε ακολουθώντας με και πότε με την βοήθεια της μπάλας του τένις που την πετώ όλο και σε πιο δύσκολα σημεία (σταδιακά). Από 6 μηνών και πάνω κρύβω το μπαλάκι κάπου (αργότερα 2 και περισσότερα μπαλάκια) και κατόπιν αφήνω το κουτάβι ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, ήδη πάει από μόνο του αριστερά δεξιά, κρατώ μία πορεία που να του έρθει η μυρωδιά από την άκρη και όχι να πέσει πάνω της, έτσι μαθαίνει πως «βρίσκει» στα όρια οπότε παίρνει όλο και περισσότερο τόπο. Στα μαθήματα απόρτ έχει περάσει από το μπαλάκι στο ντάμυ και το έχει συνηθίσει καλά, τότε είναι καιρός να μεταφέρω το σενάριο στην εξοχή και αφού εκτελεί άψογα τότε το χρησιμοποιώ και στην πορεία μας. Παράλληλα έχει μάθει να πηγαίνει εκεί που δείχνει το προτεταμένο χέρι με το γνωστό τρόπο του απόρτ. Είναι ώρα να το κάνουμε και στην κίνηση.

Αποφεύγουμε όλο το ίδιο και το ίδιο σενάριο εργασίας για να μη γίνει ανιαρό, αλλάζουμε και τοπία. Πάντα περπατώ ζικ – ζακ. Για τα κυνήγια που κάνω πάω 80% στο βουνό, 10% σε ίσωμα και 10% σε νερά, και πάντα κόντρα στον αέρα. Δεν πάω καθημερινά, δεν πάω σαν αγγαρεία αλλά κάνω την βόλτα μου με το κουτάβι μου.  

Από 8 έως 10 μηνών (ανάλογα με το κουτάβι) είναι έτοιμο να ξεκινήσει σοβαρότερη δουλειά. Αρχίζω από τον κάμπο, έχω αφήσει τον σκύλο μία εβδομάδα χωρίς βόλτες, προτιμώ να είναι δροσερή ώρα και να φυσά ελαφρά. Βρίσκω ένα χωράφι με χαμηλή βλάστηση, τον λύνω και του δείχνω προς μία άκρη φεύγοντας και εγώ τρέχοντας για λίγο προς την ίδια κατεύθυνση, αν ο σκύλος δεν φτάσει μέχρι το τέλος του χωραφιού ( ή εκεί που θέλω) ξανακάνω πως έτρεχα προς τα εκεί δείχνοντας με το χέρι την αρχική κατεύθυνση και προτρέποντας τον με λόγια να γυρίσει να πάει μέχρι τέλους. Επιστρέφω στο κέντρο. Όταν ο σκύλος επιστρέφει προς τα εμένα φεύγω προς το άλλο άκρο τρέχοντας και δείχνοντας με το χέρι την κατεύθυνση που πρέπει να πάει ο σκύλος. Στην αρχή γίνονται λάθη, θέλει επιμονή και υπομονή, χωρίς νεύρα απειλές και φωνές. Όταν καταλάβει το πλάτος θα ρυθμίσω και το βάθος, Όταν ο σκύλος επιστρέφει κάνοντας την στροφή προς τα πίσω θα περάσει πάνω ή σχεδόν πάνω στα χνάρια του. Εμείς θέλουμε κάθε φορά να πηγαίνει και πιο μπροστά. ’ρα θα πρέπει να το κόβουμε και να τον κάνουμε να γυρνά πάντα από την μπροστινή μεριά (προς το τέλος του χωραφιού), αν το κάνει αλλά δεν αφήνει αρκετή απόσταση κινούμε πιο σύντομα μπροστά οπότε για να περάσει ο σκύλος από μπροστά μου όταν διασταυρωθούμε θα πρέπει να πάρει το σωστό βάθος. Αν ο σκύλος φεύγει περισσότερο από όσο πρέπει τότε χρησιμοποιώ την σφυρίχτρα για δύο λόγους, ο ένας είναι για να τον σταματήσω, για να μη πάρει των ομματιών του που λένε. Ο δεύτερος είναι για να ρυθμίσω το πλάτος. Αν δεν πρόκειται να την κοπανίσει αλλά θέλω μόνο να ρυθμίσω το γύρισμα πιο κοντά, κάθε φορά την στιγμή που γυρνά έστω και αν δεν είναι στην σωστή απόσταση σφυρίζω πιπ-πιπ, γυρνά πιπ-πιπ, ξαναγυρνά πιπ-πιπ μετά από αρκετές φορές συνδέει στροφή= σφύριγμα και εκεί το αλλάζω σε σφύριγμα= στρίψε, μια δοκιμή πιπ-πιπ και… ωπ στρίβει. Αν όχι, ξαναγυρνώ να σφυρίζω όταν στρίβει, θέλει λίγο υπομονή. Την επόμενη φορά θα πετύχει. Έτσι κάθε φορά που θέλω να στρίψει σφυρίζω ένα πιπ-πιπ. Σε λίγο καιρό στρίβει εκεί που πρέπει και χωρίς σφυρίχτρα.

Όλα αυτά γίνονται πολύ εύκολα σαν φυσική συνέχεια των περιπάτων με τα ζικ-ζακ. Δεν είναι κούρδισμα, δεν είναι καταπίεση, δεν είναι καταστροφή του σκύλου.

Μετά από συνεχόμενες σωστές εξόδους στον κάμπο, μεταφέρω το ίδιο σκηνικό στο βουνό, στην αρχή σε χαμηλή βλάστηση (θυμάρια, ασφάκες κλπ) και σταδιακά δυσκολεύω σε βράχο, πυκνό, πουρναρότοπους κλπ. Ο σκύλος φυσικά δεν κάνει άψογα λασέ αλλά σε γενικές γραμμές ερευνά αριστερά και δεξιά σε τόσο πλάτος και βάθος που του επιτρέπει το τοπίο. Όταν διαπιστώσω πως «κλέβει» τόπο ή αφήνει άψαχτο κομμάτι, τον καθοδηγώ (διορθώνω) με την σφυρίχτρα και δείξιμο.

Εν τω μεταξύ έχουν περάσει 1-2 μήνες, έχει τελειώσει με τη βασική εκπαίδευση, έχει τελειώσει και με το απορτ με σκοτωμένο θήραμα και είναι εποχή να αρχίσει τα εκπαιδευτικά σε θήραμα. Ο σκύλος πια ξέρει να ψάχνει, από τώρα και στο εξής θα δώσει όλη του την προσοχή στο θήραμα θα εκδηλώσει το πάθος του και το κυριότερο εμείς δεν θα έχουμε να επεμβαίνουμε, ότι ήταν να κάνουμε το έχουμε κάνει, τώρα ο σκύλος έχει την πρωτοβουλία, τώρα θα γίνει ο σολίστας, εμείς απλά θα κουνάμε την μπαγκέτα, ίσως χρειαστούν μερικές ψιλοδιορθώσεις, ουσιαστικά όμως δεν θα έχουμε παρουσία του θηράματος να εκπαιδεύουμε τον σκύλο.  

Εδώ θα ήθελα να απαντήσω και στο άλλο σου ερώτημα για τα αγοραστά ορτύκια.

Σαφώς το καλύτερο είναι το άγριο θήραμα.

Το αγοραστό είναι για την περίπτωση που θέλουμε να κάνουμε κάποιες διορθώσεις, για να κάνουμε τα σενάρια που θέλουμε ανάλογα με την περίπτωση.

Τώρα… υπάρχουν και κυνηγοί που μένουν δεκάδες χιλιόμετρα από ένα τόπο που θα μπορούσαν να βρουν άγριο θήραμα για τα εκπαιδευτικά τους και δεν έχουν χρόνο ή χρήμα για τόσες εξόδους, τι κάνουν; Η γνώμη μου είναι πως αν αξίζει να κάψεις βενζίνη για να πας κυνήγι αξίζει 10 φορές περισσότερο να την κάψεις για εκπαιδευτικά.

Πάντως το στητό θήραμα δεν είναι κακό ούτε τόσο καταδικαστέο όπως το παρουσιάζουν, αρκεί να ξέρεις κατ’ αρχήν τι και γιατί το κάνεις, δεύτερον να χρησιμοποιείς θήραμα που αποδεδειγμένα θα πετάξει, τρίτον, να μη πας τον σκύλο περισσότερο από 1 ή 2 φορές στο ίδιο αγοραστό γιατί κουράζεται και παραδίδεται, 4^ον, να ξέρεις πως υπάρχουν διαφόρων ειδών ορτύκια και λίγα από αυτά πετάνε, 5^ον, πως δεν είναι μόνο το ορτύκι αλλά υπάρχουν και άλλα θηράματα όπως οι κολίνοι, οι πέρδικες αλλά και τα περιστέρια που έχουν καταπληκτικό πέταμα. 6^ον, Να ξέρεις ακόμα πως τα αγοραστά πρέπει να τα έχεις σε κατάλληλο χώρο και όχι σε κλουβάκι για να μπορούν να κάνουν φτερό. 7^ον, 8^ον… πολλά άλλα που όσοι καταδικάζουν το στητό δεν τα έχουν υπόψη τους. Θα πω ένα μόνο παράδειγμα από βίντεο του  D. Argiu που εκπαιδεύει δεκάδες κουτάβια με θηράματα εκτροφής του. Παίρνει τα πουλιά από το κοτέτσι σε κλούβα, τα αφήνει στο χωράφι με ένα χωνί από κοτετσόσυρμα, πάντα χωρίς να τα πιάνει. Αφού περάσει ώρα βγάζει τους σκύλους που θα εκπαιδεύσει και όταν κάνουν φτερό ή αν δεν φερμαριστούν το σούρουπο θα επιστρέψουν στο κοτέτσι τους.

Και κάτι διαφορετικό απο τα άνωθει ,το κουτάβι έχει μεγάλο τρίχωμα θα ήταν σωστό να το κουρέψω ελάχιστα στη μουσούδα στα αφτιά και σε διάφορα άλλα σημεία για να ‘ανασάνει’ κάπως τώρα με τι ζέστες.

Τα επανιέλ δεν έχουν μακρύ τρίχωμα στην μουσούδα, μπορείς πάντως να το κουρέψεις με μηχανή με κοπτικό   Νο 7, Τα αυτιά από το μέσα μέρος και γύρο από την βάση τους για να μη μπαίνουν άγανα στον ακουστικό πόρο. Την τραχηλιά, είναι το V που σχηματίζεται από τα αυτιά μέχρι την λακουβίτσα πριν το στέρνο. Αν πιάσεις τα δύο αυτιά και τα σηκώσεις προς τα πάνω και δεις τον λαιμό από μπροστά θα ξεχωρίζουν οι τρίχες που σχηματίζουν το V. Αν ο σκύλος κάνει πρωταθλητισμό σε μορφολογία δεν χρησιμοποιούμε ποτέ μηχανή αλλά μαδάμε με το χέρι, άντε για όσους δεν ξέρουν να χρησιμοποιηθεί ψαλίδι διπλό αραιώματος (για το επανιέλ 35 δοντιών). Με καλό και ταχτικό βούρτσισμα με βούρτσα σλίκερ απομακρύνονται οι νεκρές τρίχες και ο υπομανδύας. Για όσους δεν κάνουν πρωταθλητισμό αλλά θέλουν να αφαιρούν εύκολα και γρήγορα το νεκρό τρίχωμα υπάρχει ένα εργαλείο που είναι της εταιρείας MARS Γερμανίας και λέγεται King Coat. Υπάρχουν διάφοροι τύποι για όλες τις φυλές, για επανιέλ, σπάνιελς και σέττερς είναι κατάλληλο αυτό με τις 26 λεπίδες. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα, το βρίσκεις μέσω διαδικτύου και η τιμή του είναι περίπου 40 με 50^Ε.   

Φιλικά