ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ

Όπως έχουμε ξαναπεί, υποστηρίζεται από πολλούς ότι η γνωριμία του κουταβιού με το θήραμα πρέπει να γίνεται με ήμερο θήραμα.
Πιθανώς αν διαθέτουμε μεγαλύτερα και έμπειρα σκυλιά, τα κουτάβια να έχουν την δυνατότητα να μπουν κατευθείαν στο άγριο. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως υπάρχουν άλλου είδους κίνδυνοι.
Θα παρακαλούσα τον Γ. Νικολακόπουλο αλλά και όποιον άλλο έχει ανάλογη εμπειρία να σταθεί λίγο στο θέμα αυτό.
Σαν ήμερο θήραμα συνήθως χρησοιμοποιήται το ορτύκι.
Παρόλο που είναι φτηνά είναι ακατάλληλα για εκπαίδευση γιατί είναι πολύ ήμερα. Κατάλληλα θεωρούνται τα γιαπωνέζικα ορτύκια και οι Κολίνοι.
Τα γιαπωνέζικα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν, ενώ οι Κολίνοι πωλούνται σε πολλά καταστήματα και στο παζάρι του Σχιστού. Η τιμή τους είναι 7 ευρώ αλλά είναι πολύ δυνατά πουλιά, μπορούν και πετούν για μερικά μέτρα και ποδαρώνουν σαν τοπιάρικο ορτύκι.
Χθες το πρωί έκανα ένα καλό εκπαιδευτικό με κολίνους στην σκυλίτσα μου, με άριστα αποτελέσματα.
Ήμουν στο χωριό μου όπου ο τόπος προσφέρεται για τέτοιας μορφής εκπαίδευση.
Από το Σαββάτο απόγευμα μέχρι την Κυριακή το πρωί είχα βάλει τους κολίνους σε ένα παλίο κοτέτσι ώστε να χάσουν όσο γίνεται την βαριά μυρωδιά του κλουβιού.
Το πρωί της Κυριακής τους έδεσα ένα κόκκινο σπαγγάκι (2,5μ) στο πόδι χωρίς να τα δέσω όμως από κάπου σταθερά, το έκανα απλά για να ξέρω που είναι. Απέναντι από το σπίτι μου βρίσκεται ένα χωράφι με κομμένο σανό το οποιο ήταν στοιβαγμένο σε παράλληλες σειρές κατα μήκος του χωραφιού. Οι στοίβες του σανού μαζί με τις χαντάκια που υπήρχαν στις άκρες του χωραφιού προσέφεραν ιδανική κάληψη για τους Κολίνους. Τους ελευθέρωσα και αφού πέταξαν για λίγα μέτρα χώθηκαν στο σανό. Φορούσα πλαστικά γάντια για να μην έχουν την μυρωδιά των χεριών μου.
Μετά από 10΄λεπτά οδήγησα και την Ρένα εκεί ξεκινώντας το ψάξιμο από το τέρμα του χωραφιού ώστε ο αέρας να είναι κόντρα. Η σκυλίτσα άρχισε το ψάξιμο και για πρώτη φορά απομακρύνθηκε από μένα πάντα σε λογική απόσταση για cocker. Πρώτα εντόπισε τον αρσενικό  Κολίνο ο οποίος είχε χωθεί μέσα στα βάτα στην άκρη του χωραφιού. Οι κινήσεις της οταν αντελήφθηκε το ορτύκι ήταν τόσο έντονες που ήταν πολύ εύκολο να καταλάβω τι θα ακολουθήσει. Το ορτύκι είχε φρακάρει μέσα στα βάτα και δεν κινούνταν καθόλου, η Ρενούλα ορμισε μέσα όπου έγινε χαμός μέχρι που το ορτύκι μπερδεύτηκε με το σπάγγο και το επιασε (ηταν αδύνατον να πετάξει μέσα στα βάτα). Ευτυχώς η Ρένα έχει πολύ μαλακό δόντι και βγαίνοντας, μου το άφησε στο χέρι απείραχτο. Έβγαλα λοιπόν το σπάγγο και μόλις απομακρύνθηκε η Ρένα το άφησα ξανά ελεύθερο.
Λίγο παρακάτω εντόπισε το άλλο ορτύκι το οποίο μόλις είδε την μουσούδα της Ρένας να χώνεται στο σανό πετάχτηκε και αφού διέσχισε το μισό χωράφι πετόντας προσγειώθηκε στο διπλανό χωράφι που είχε ψηλά χόρτα.
Η Ρένα αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε να δει που έκατσε, την κατεύθηνα εγώ προς τα εκεί και το ξαναβρήκε αμέσως. Αυτή την φορά το ορτύκι μολις ένοιωσε την παρουσία του σκύλου προτίμισε να απομακρινθεί με τα πόδια μέσα στα ψηλά χόρτα. Το θέαμα ήταν πολύ αστείο αφού η Ρένα πήδαγε και βουτούσε στα χόρτα σαν γάτα να πιάσει  το ορτύκι καπακόνοντας το. Κάποια στιγμή το ορτύκι βρέθηκε σ’ ενα άνοιγμα και μη έχοντας κάληψη σηκώθηκε, δίνοντας εικόνα για μια εύκολη τουφεκιά αν επρόκειτο για πραγματικό κυνήγι.
Το σκηνικό επαναλήθηκε 3 φορές με την διαφορά οτι τα άφηνα ελεύθερα και πήγαινα μετα από κάποια ώρα ώστε να έχουν αλλάξει σημείο και να μην ξέρω ούτε εγώ που ακριβώς είναι. 
Την τελευταία φορά δεν ξέρω γιατί αλλα και τα 2 ορτύκια δεν έκαναν καμιά προσπάθια να φύγουν όταν ανακάλυψε η Ρένα την κρυψώνα τους, έτσι τα έπιασε πολύ εύκολα στο στόμα της. Δεν είχε νόημα να συνεχίσω με τα ορτύκια παραδομένα, οπότε διώτης και θηράματα πήγαν στην θέση για τάισμα και πότισμα.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να το επαναλάβω η αν πρέπει να περιμένω την περίοδο που θα επιτραπούν τα εκπαιδευτικά στο άγριο θήραμα. Με τις ελάχιστες γνώσεις μου στα πουλόσκυλα, δεν νομίζω οτι μπορεί να προσφέρει τίποτα άλλο η επανάληψη  αφού υπάρχει κίνδυνος να δημιουργήσει λανθασμένες εντυπώσεις στον σκύλο.